SENECA LVCILIO SVO SALVTEM
|
|
Epistulas ad me perferendas tradidisti, ut scribis, amico
|
3.1.1
|
tuo; deinde admones me ne omnia cum eo ad te pertinentia
|
|
communicem, quia non soleas ne ipse quidem id facere: ita
|
|
eadem epistula illum et dixisti amicum et negasti. Itaque si
|
|
proprio illo verbo quasi publico usus es et sic illum amicum
|
5
|
vocasti quomodo omnes candidatos 'bonos viros' dicimus,
|
|
quomodo obvios, si nomen non succurrit, 'dominos' saluta-
|
|
mus, hac abierit. Sed si aliquem amicum existimas cui non
|
2.1
|
tantundem credis quantum tibi, vehementer erras et non
|
|
satis nosti vim verae amicitiae. Tu vero omnia cum amico
|
|
delibera, sed de ipso prius: post amicitiam credendum est,
|
|
ante amicitiam iudicandum. Isti vero praepostero officia per-
|
5
|
miscent qui, contra praecepta Theophrasti, cum amaverunt
|
|
iudicant, et non amant cum iudicaverunt. Diu cogita an
|
|
tibi in amicitiam aliquis recipiendus sit. Cum placuerit fieri,
|
|
toto illum pectore admitte; tam audaciter cum illo loquere
|
|
quam tecum. Tu quidem ita vive ut nihil tibi committas
|
3.1
|
nisi quod committere etiam inimico tuo possis; sed quia
|
|
interveniunt quaedam quae consuetudo fecit arcana, cum
|
|
amico omnes curas, omnes cogitationes tuas misce. Fidelem
|
|
si putaveris, facies; nam quidam fallere docuerunt dum
|
5
|
timent falli, et illi ius peccandi suspicando fecerunt. Quid est
|
|
quare ego ulla verba coram amico meo retraham? quid est
|
|
quare me coram illo non putem solum? Quidam quae tantum
|
4.1
|
amicis committenda sunt obviis narrant, et in quaslibet
|
|
aures quidquid illos urit exonerant; quidam rursus etiam
|
|
carissimorum conscientiam reformidant et, si possent, ne
|
|
sibi quidem credituri interius premunt omne secretum.
|
5
|
Neutrum faciendum est; utrumque enim vitium est, et
|
|
omnibus credere et nulli, sed alterum honestius dixerim
|
|
vitium, alterum tutius. Sic utrosque reprehendas, et eos qui
|
5.1
|
semper inquieti sunt, et eos qui semper quiescunt. Nam illa
|
|
tumultu gaudens non est industria sed exagitatae mentis
|
|
concursatio, et haec non est quies quae motum omnem
|
|
molestiam iudicat, sed dissolutio et languor. Itaque hoc quod
|
6.1
|
apud Pomponium legi animo mandabitur: 'quidam adeo in
|
|
latebras refugerunt ut putent in turbido esse quidquid in luce
|
|
est'. Inter se ista miscenda sunt: et quiescenti agendum et
|
|
agenti quiescendum est. Cum rerum natura delibera: illa
|
5
|
dicet tibi et diem fecisse se et noctem. Vale.
|
|