SENECA LVCILIO SVO SALVTEM
  Quod pertinaciter studes et omnibus omissis hoc unum 5.1.1
agis, ut te meliorem cotidie facias, et probo et gaudeo, nec
tantum hortor ut perseveres sed etiam rogo. Illud autem te
admoneo, ne eorum more qui non proficere sed conspici
cupiunt facias aliqua quae in habitu tuo aut genere vitae 5
notabilia sint; asperum cultum et intonsum caput et negle- 2.1
gentiorem barbam et indictum argento odium et cubile humi
positum et quidquid aliud ambitionem perversa via sequitur
evita. Satis ipsum nomen philosophiae, etiam si modeste
tractetur, invidiosum est: quid si nos hominum consuetudini 5
coeperimus excerpere? Intus omnia dissimilia sint, frons
populo nostra conveniat. Non splendeat toga, ne sordeat 3.1
quidem; non habeamus argentum in quod solidi auri caela-
tura descenderit, sed non putemus frugalitatis indicium auro
argentoque caruisse. Id agamus ut meliorem vitam sequamur
quam vulgus, non ut contrariam: alioquin quos emendari 5
volumus fugamus a nobis et avertimus; illud quoque efficimus,
ut nihil imitari velint nostri, dum timent ne imitanda sint
omnia. Hoc primum philosophia promittit, sensum commu- 4.1
nem, humanitatem et congregationem; a qua professione dis-
similitudo nos separabit. Videamus ne ista per quae admira-
tionem parare volumus ridicula et odiosa sint. Nempe pro-
positum nostrum est secundum naturam vivere: hoc contra 5
naturam est, torquere corpus suum et faciles odisse munditias
et squalorem adpetere et cibis non tantum vilibus uti sed
taetris et horridis. Quemadmodum desiderare delicatas res 5.1
luxuriaest, ita usitatas et non magno parabiles fugere demen-
tiae. Frugalitatem exigit philosophia, non poenam; potest
autem esse non incompta frugalitas. Hic mihi modus placet:
temperetur vita inter bonos mores et publicos; suspiciant 5
omnes vitam nostram sed agnoscant. 'Quid ergo? eadem 6.1
faciemus quae ceteri? nihil inter nos et illos intererit?' Pluri-
mum: dissimiles esse nos vulgo sciat qui inspexerit propius;
qui domum intraverit nos potius miretur quam supellectilem
nostram. Magnus ille est qui fictilibus sic utitur quemad- 5
modum argento, nec ille minor est qui sic argento utitur
quemadmodum fictilibus; infirmi animi est pati non posse
divitias.
  Sed ut huius quoque diei lucellum tecum communicem, 7.1
apud Hecatonem nostrum inveni cupiditatum finem etiam
ad timoris remedia proficere. 'Desines' inquit 'timere, si
sperare desieris.' Dices, 'quomodo ista tam diversa pariter
sunt?' Ita est, mi Lucili: cum videantur dissidere, coniuncta 5
sunt. Quemadmodum eadem catena et custodiam et militem
copulat, sic ista quae tam dissimilia sunt pariter incedunt:
spem metus sequitur. Nec miror ista sic ire: utrumque 8.1
pendentis animi est, utrumque futuri expectatione solliciti.
Maxima autem utriusque causa est quod non ad praesentia
aptamur sed cogitationes in longinqua praemittimus; itaque
providentia, maximum bonum condicionis humanae, in 5
malum versa est. Ferae pericula quae vident fugiunt, cum 9.1
effugere, securae sunt: nos et venturo torquemur et praeterito.
Multa bona nostra nobis nocent; timoris enim tormentum
memoria reducit, providentia anticipat; nemo tantum prae-
sentibus miser est. Vale. 5