SENECA LVCILIO SVO SALVTEM
|
|
Quomodo hoc ad me pervenerit quaeris, quis mihi id te
|
43.1.1
|
cogitare narraverit quod tu nulli narraveras? Is qui scit
|
|
plurimum, rumor. 'Quid ergo?' inquis 'tantus sum ut possim
|
|
excitare rumorem?' Non est quod te ad hunc locum respi-
|
|
ciens metiaris: ad istum respice in quo moraris. Quidquid
|
2.1
|
inter vicina eminet magnum est illic ubi eminet; nam ma-
|
|
gnitudo <non> habet modum certum: comparatio illam aut
|
|
tollit aut deprimit. Navis quae in flumine magna est in mari
|
|
parvula est; gubernaculum quod alteri navi magnum alteri
|
5
|
exiguum est. Tu nunc in provincia, licet contemnas ipse te,
|
3.1
|
magnus es. Quid agas, quemadmodum cenes, quemadmodum
|
|
dormias, quaeritur, scitur: eo tibi diligentius vivendum est.
|
|
Tunc autem felicem esse te iudica cum poteris in publico
|
|
vivere, cum te parietes tui tegent, non abscondent, quos
|
5
|
plerumque circumdatos nobis iudicamus non ut tutius viva-
|
|
mus, sed ut peccemus occultius. Rem dicam ex qua mores
|
4.1
|
aestimes nostros: vix quemquam invenies qui possit aperto
|
|
ostio vivere. Ianitores conscientia nostra, non superbia
|
|
opposuit: sic vivimus ut deprendi sit subito aspici. Quid
|
|
autem prodest recondere se et oculos hominum auresque
|
5
|
vitare? Bona conscientia turbam advocat, mala etiam in
|
5.1
|
solitudine anxia atque sollicita est. Si honesta sunt quae
|
|
facis, omnes sciant; si turpia, quid refert neminem scire
|
|
cum tu scias? O te miserum si contemnis hunc testem! Vale.
|
|