SENECA LVCILIO SVO SALVTEM
|
|
Subito nobis hodie Alexandrinae naves apparuerunt, quae
|
77.1.1
|
praemitti solent et nuntiare secuturae classis adventum:
|
|
tabellarias vocant. Gratus illarum Campaniae aspectus est:
|
|
omnis in pilis Puteolorum turba consistit et ex ipso genere
|
|
velorum Alexandrinas quamvis in magna turba navium
|
5
|
intellegit; solis enim licet siparum intendere, quod in alto
|
|
omnes habent naves. Nulla enim res aeque adiuvat cursum
|
2.1
|
quam summa pars veli; illinc maxime navis urgetur. Itaque
|
|
quotiens ventus increbruit maiorque est quam expedit,
|
|
antemna summittitur: minus habet virium flatus ex humili.
|
|
Cum intravere Capreas et promunturium ex quo
|
5
|
alta procelloso speculatur vertice Pallas,
|
|
ceterae velo iubentur esse contentae: siparum Alexandrinarum
|
|
insigne [indicium] est.
|
|
In hoc omnium discursu properantium ad litus magnam
|
3.1
|
ex pigritia mea sensi voluptatem, quod epistulas meorum
|
|
accepturus non properavi scire quis illic esset rerum mearum
|
|
status, quid adferrent: olim iam nec perit quicquam mihi
|
|
nec adquiritur. Hoc, etiam si senex non essem, fuerat sentien-
|
5
|
dum, nunc vero multo magis: quantulumcumque haberem,
|
|
tamen plus iam mihi superesset viatici quam viae, praesertim
|
|
cum eam viam simus ingressi quam peragere non est necesse.
|
|
Iter inperfectum erit si in media parte aut citra petitum
|
4.1
|
locum steteris: vita non est inperfecta si honesta est; ubi-
|
|
cumque desines, si bene desines, tota est. Saepe autem et
|
|
fortiter desinendum est et non ex maximis causis; nam nec
|
|
eae maximae sunt quae nos tenent.
|
5
|
Tullius Marcellinus, quem optime noveras, adulescens
|
5.1
|
quietus et cito senex, morbo et non insanabili correptus sed
|
|
longo et molesto et multa imperante, coepit deliberare de
|
|
morte. Convocavit complures amicos. Unusquisque aut, quia
|
|
timidus erat, id illi suadebat quod sibi suasisset, aut, quia
|
5
|
adulator et blandus, id consilium dabat quod deliberanti
|
|
gratius fore suspicabatur. Amicus noster Stoicus, homo
|
6.1
|
egregius et, ut verbis illum quibus laudari dignus est laudem,
|
|
vir fortis ac strenuus, videtur mihi optime illum cohortatus.
|
|
Sic enim coepit: 'noli, mi Marcelline, torqueri tamquam de
|
|
re magna deliberes. Non est res magna vivere: omnes servi
|
5
|
tui vivunt, omnia animalia: magnum est honeste mori,
|
|
prudenter, fortiter. Cogita quamdiu iam idem facias: cibus,
|
|
somnus, libido—per hunc circulum curritur; mori velle non
|
|
tantum prudens aut fortis aut miser, etiam fastidiosus potest.'
|
|
Non opus erat suasore illi sed adiutore: servi parere nolebant.
|
7.1
|
Primum detraxit illis metum et indicavit tunc familiam peri-
|
|
culum adire cum incertum esset an mors domini voluntaria
|
|
fuisset; alioqui tam mali exempli esse occidere dominum
|
|
quam prohibere. Deinde ipsum Marcellinum admonuit non
|
8.1
|
esse inhumanum, quemadmodum cena peracta reliquiae
|
|
circumstantibus dividantur, sic peracta vita aliquid porrigi
|
|
iis qui totius vitae ministri fuissent. Erat Marcellinus facilis
|
|
animi et liberalis etiam cum de suo fieret; minutas itaque
|
5
|
summulas distribuit flentibus servis et illos ultro consolatus
|
|
est. Non fuit illi opus ferro, non sanguine: triduo abstinuit
|
9.1
|
et in ipso cubiculo poni tabernaculum iussit. Solium deinde
|
|
inlatum est, in quo diu iacuit et calda subinde suffusa paula-
|
|
tim defecit, ut aiebat, non sine quadam voluptate, quam
|
|
adferre solet lenis dissolutio non inexperta nobis, quos
|
5
|
aliquando liquit animus.
|
|
In fabellam excessi non ingratam tibi; exitum enim amici
|
10.1
|
tui cognosces non difficilem nec miserum. Quamvis enim
|
|
mortem sibi consciverit, tamen mollissime excessit et vita
|
|
elapsus est. Sed ne inutilis quidem haec fabella fuerit; saepe
|
|
enim talia exempla necessitas exigit. Saepe debemus mori nec
|
5
|
volumus, morimur nec volumus. Nemo tam inperitus est
|
11.1
|
ut nesciat quandoque moriendum; tamen cum prope accessit,
|
|
tergiversatur, tremit, plorat. Nonne tibi videtur stultissi-
|
|
mus omnium qui flevit quod ante annos mille non vixerat?
|
|
aeque stultus est qui flet quod post annos mille non vivet.
|
5
|
Haec paria sunt: non eris nec fuisti; utrumque tempus
|
|
alienum est. In hoc punctum coniectus es, quod ut extendas,
|
12.1
|
quousque extendes? Quid fles? quid optas? perdis operam.
|
|
Desine fata deum flecti sperare precando.
|
|
Rata et fixa sunt et magna atque aeterna necessitate ducun-
|
|
tur: eo ibis quo omnia eunt. Quid tibi novi est? Ad hanc
|
5
|
legem natus es; hoc patri tuo accidit, hoc matri, hoc maiori-
|
|
bus, hoc omnibus ante te, hoc omnibus post te. Series invicta
|
|
et nulla mutabilis ope inligavit ac trahit cuncta. Quantus te
|
13.1
|
populus moriturorum sequetur, quantus comitabitur! Fortior,
|
|
ut opinor, esses, si multa milia tibi commorerentur; atqui
|
|
multa milia et hominum et animalium hoc ipso momento quo
|
|
tu mori dubitas animam variis generibus emittunt. Tu autem
|
5
|
non putabas te aliquando ad id perventurum ad quod semper
|
|
ibas? Nullum sine exitu iter est.
|
|
Exempla nunc magnorum virorum me tibi iudicas relatu-
|
14.1
|
rum? puerorum referam. Lacon ille memoriae traditur, in-
|
|
pubis adhuc, qui captus clamabat 'non serviam' sua illa
|
|
Dorica lingua, et verbis fidem inposuit: ut primum iussus est
|
|
fungi servili et contumelioso ministerio (adferre enim vas
|
5
|
obscenum iubebatur), inlisum parieti caput rupit. Tam prope
|
15.1
|
libertas est: et servit aliquis? Ita non sic perire filium tuum
|
|
malles quam per inertiam senem fieri? Quid ergo est cur
|
|
perturberis, si mori fortiter etiam puerile est? Puta nolle te
|
|
sequi: duceris. Fac tui iuris quod alieni est. Non sumes pueri
|
5
|
spiritum, ut dicas 'non servio'? Infelix, servis hominibus,
|
|
servis rebus, servis vitae; nam vita, si moriendi virtus abest,
|
|
servitus est. Ecquid habes propter quod expectes? voluptates
|
16.1
|
ipsas quae te morantur ac retinent consumpsisti: nulla tibi
|
|
nova est, nulla non iam odiosa ipsa satietate. Quis sit vini,
|
|
quis mulsi sapor scis: nihil interest centum per vesicam tuam
|
|
an mille amphorae transeant: saccus es. Quid sapiat ostreum,
|
5
|
quid mullus optime nosti: nihil tibi luxuria tua in futuros
|
|
annos intactum reservavit. Atqui haec sunt a quibus invitus
|
|
divelleris. Quid est aliud quod tibi eripi doleas? Amicos? scis
|
17.1
|
enim amicus esse? Patriam? tanti enim illam putas ut tardius
|
|
cenes? Solem? quem, si posses, extingueres: quid enim
|
|
umquam fecisti luce dignum? Confitere non curiae te, non
|
|
fori, non ipsius rerum naturae desiderio tardiorem ad morien-
|
5
|
dum fieri: invitus relinquis macellum, in quo nihil reliquisti.
|
|
Mortem times: at quomodo illam media boletatione conte-
|
18.1
|
mnis! Vivere vis: scis enim? Mori times: quid porro? ista vita
|
|
non mors est? C. Caesar, cum illum transeuntem per Latinam
|
|
viam unus ex custodiarum agmine demissa usque in pectus
|
|
vetere barba rogaret mortem, 'nunc enim' inquit 'vivis?'
|
5
|
Hoc istis respondendum est quibus succursura mors est:
|
|
'mori times: nunc enim vivis?' 'Sed ego' inquit 'vivere volo,
|
19.1
|
qui multa honeste facio; invitus relinquo officia vitae, quibus
|
|
fideliter et industrie fungor.' Quid? tu nescis unum esse ex
|
|
vitae officiis et mori? Nullum officium relinquis; non enim
|
|
certus numerus quem debeas explere finitur. Nulla vita est
|
20.1
|
non brevis; nam si ad naturam rerum respexeris, etiam
|
|
Nestoris et Sattiae brevis est, quae inscribi monumento suo
|
|
iussit annis se nonaginta novem vixisse. Vides aliquem gloriari
|
|
senectute longa: quis illam ferre potuisset si contigisset
|
5
|
centesimum implere? Quomodo fabula, sic vita: non quam
|
|
diu, sed quam bene acta sit, refert. Nihil ad rem pertinet quo
|
|
loco desinas. Quocumque voles desine: tantum bonam
|
|
clausulam inpone. Vale.
|
|