Spiritum esse qui moueat et plurimis et
|
6.12.1.1
|
maximis auctoribus placet. Archelaus, <physicus,
|
|
ut est captus> antiquitatis, diligens ait ita. Venti
|
|
in concaua terrarum deferuntur; deinde, ubi iam
|
|
omnia spatia plena sunt et in quantum aer potuit
|
5
|
densatus est, is qui superuenit spiritus priorem premit
|
|
et elidit ac frequentibus plagis primo cogit, deinde
|
|
proturbat.
|
|
Tum ille quaerens locum omnes angus-
|
2.1
|
tias dimouet et claustra sua conatur effringere;
|
|
sic euenit ut terrae, spiritu luctante et fugam quae-
|
|
rente, moueantur. Itaque, cum terrae motus futurus
|
|
est, praecedit aeris tranquillitas et quies, uidelicet
|
5
|
quia uis spiritus quae concitare uentos solet in
|
|
infern<a> sede retinetur. Nunc quoque, cum hic motus
|
|
in Campania fuit, quamuis hiberno tempore et
|
|
inquieto, per superiores dies caelo aer stetit.
|
|
—Quid
|
3.1
|
ergo? Numquam flante uento terra concussa est?—
|
|
Admodum raro. Duo simul flauere uenti; fieri
|
|
tamen et potest et solet. Quod si recepimus et constat
|
|
duos uentos rem simul gerere, quid<ni> accidere possit
|
5
|
ut alter superiorem aera agitet, alter infernum?
|
|