Adicias etiam licet quod fiunt omnia ex 3.10.1.1
omnibus, ex aqua aer, ex aere aqua, ignis ex aere,
ex igne aer; quare ergo non ex terra fiat aqua?
quae si in alia mutabilis, est etiam in aquam. Immo
maxime in hanc; utraque enim cognata res est, 5
utraque grauis, utraque densa, utraque in extremum
mundi compulsa. Ex aqua terra fit; cur non aqua
fiat e terra?
—At magna flumina sunt—. Cum 2.1
uideris quanta sint, rursus ex quanto prodeant
adspice. Miraris, cum labantur assidue, quaedam
uero concitata rapiantur, quod praesto sit illis aqua
semper noua. Quid si mireris quod, cum uenti totum 5
aera impellant, non deficit spiritus, sed per dies
noctesque aequaliter fluit? Nec, ut flumina, certo
alueo fertur, sed per uastum caeli spatium lato
impetu uadit. Quid si ullam undam superesse
mireris quae superueniat tot fluctibus fractis? 10
Nihil deficit quod in se redit. Omnium elementorum 3.1
alterni recursus sunt; quicquid alteri perit, in alterum
transit; et natura partes suas uelut in ponderibus
constitutas examinat, ne portionum aequitate tur-
bata mundus praeponderet. 5
Omnia in omnibus 4.1
sunt. Non tantum aer in ignem trans<it>, sed numquam
sine igne est; detrahe illi calorem, rigescet, stabit,
durabitur; transit aer in umorem, sed <est> nihilo-
minus non sine umore; et aera et aquam facit 5
terra, sed non magis umquam sine aqua est quam
sine aere. Et ideo facilior est inuicem transitus,
quia illis in quae transeundum est iam mixta sunt.
Habet ergo terra umorem; hunc exprimit. Habet 5.1
aera; hunc umbra hiberni frigoris densat, ut faciat
umorem. Ipsa quoque mutabilis est in umorem;
natura sua utitur.