| Permitte mihi quaestione seposita casti- | 3.18.1.1 |
| gare luxuriam.—Nihil est, inquis, mullo expirante | |
| illis formosius; ipsa colluctatione animae <de>ficientis | |
| rubor primum, deinde pallor suffunditur, <s>quamaeque | |
| uariantur et <in> incertas facies inter uitam ac | 5 |
| mortem coloris est uagatio. Longa somniculosae | |
| inertisque luxuriae neglegentia quam sero expre<s>s<a> | |
| sero circumscribi se et fraudari tanto bono sensit! | |
| Hoc adhuc tam pulchro spectaculo piscatores frue- | |
| bantur. | 10 |
| 'Quo coctum piscem? quo exanimem? | 2.1 |
| In ipso ferculo expiret'. Mirabamur tantum illis | |
| inesse fastidium ut nollent attingere nisi eodem die | |
| captum, qui, ut aiunt, saperet ipsum mare; ideo | |
| cursu aduehebatur, ideo gerulis cum anhelitu et | 5 |
| clamore properantibus dabatur uia. | |
| Quo peruenere | 3.1 |
| deliciae? Iam pro putrido his est piscis occisus. | |
| 'Hodie eductus est'.—'Nescio de re magna tibi | |
| credere; ips<i> oportet me credere. Huc afferatur; | |
| coram me animam agat.' Ad hunc fastum peruenit | 5 |
| uenter delicatorum ut gustare non possint, nisi | |
| quem in ipso conuiuio natantem palpitantemque | |
| uiderunt. Tantum ad sollertiam luxuriae <superbientis> | |
| accedit, tantoque subtilius cotidie et elegantius | |
| aliquid excogitat furor usitata contemnens! | 10 |
| Illa | 4.1 |
| audiebamus: 'Nihil est melius saxatili mullo'. At | |
| nunc audimus: 'Nihil est moriente formosius. Da | |
| mihi in manus uitreum, in quo exultet trepidet'. | |
| Vbi multum diuque laudatus est, ex illo perlucido | 5 |
| uiuario extrahitur. | |
| Tunc, ut quisque peritior est, | 5.1 |
| monstrat: 'Vide quomodo exarserit rubor omni | |
| acrior minio! Vide quas per latera uenas agat! | |
| Ecce sanguineum putes uentrem! Quam lucidum | |
| quiddam caeruleumque sub ipso tempore effulsit! | 5 |
| Iam porrigitur et pallet et in unum colorem com- | |
| ponitur'. | |
| Ex his nemo morienti amico assidet; | 6.1 |
| nemo uidere mortem patris sui sustinet, quam | |
| optauit. Quotusquisque funus domesticum ad rogum | |
| prosequitur? Fratrum propinquorumque extrema | |
| hora deseritur; ad mortem mulli concurritur. | 5 |
| 'Nihil est enim illa formosius.' | |
| Non tempero mihi | 7.1 |
| quin utar interdum temerarie uerbis et proprietatis | |
| modum excedam. Non sunt ad popinam dentibus | |
| et uentre et ore contenti; oculis quoque gulosi sunt. |