Vlixes Durae minister sortis hoc primum peto,
|
524
|
ut, ore quamuis uerba dicantur meo,
|
525
|
non esse credas nostra: Graiorum omnium
|
|
procerumque uox est, petere quos seras domos
|
|
Hectorea suboles prohibet: hanc fata expetunt.
|
|
sollicita Danaos pacis incertae fides
|
|
semper tenebit, semper a tergo timor
|
530
|
respicere coget arma nec poni sinet,
|
|
dum Phrygibus animos natus euersis dabit,
|
|
Andromacha, uester. augur haec Calchas canit;
|
|
et, si taceret augur haec Calchas, tamen
|
|
dicebat Hector, cuius et stirpem horreo.
|
535
|
generosa in ortus semina exsurgunt suos:
|
|
sic ille magni paruus armenti comes
|
|
primisque nondum cornibus findens cutem
|
|
ceruice subito celsus et fronte arduus
|
|
gregem paternum ducit ac pecori imperat;
|
540
|
quae tenera caeso uirga de trunco stetit,
|
|
par ipsa matri tempore exiguo subit
|
|
umbrasque terris reddit et caelo nemus;
|
|
sic male relictus igne de magno cinis
|
|
uires resumit. Est quidem iniustus dolor
|
545
|
rerum aestimator: si tamen tecum exigas,
|
|
ueniam dabis, quod bella post hiemes decem
|
|
totidemque messes iam senex miles timet
|
|
aliasque clades rursus ac numquam bene
|
|
Troiam iacentem. magna res Danaos mouet,
|
550
|
futurus Hector: libera Graios metu.
|
|
haec una naues causa deductas tenet,
|
|
hic classis haeret. neue crudelem putes,
|
|
quod sorte iussus Hectoris natum petam:
|
|
petissem Oresten. patere quod uictor tulit.
|
555
|
An. Vtinam quidem esses, nate, materna in manu,
|
|
nossemque quis te casus ereptum mihi
|
|
teneret, aut quae regio—non hostilibus
|
|
confossa telis pectus ac uinclis manus
|
|
secantibus praestricta, non acri latus
|
560
|
utrumque flamma cincta maternam fidem
|
|
umquam exuissem. nate, quis te nunc locus,
|
|
fortuna quae possedit? errore auio
|
|
uagus arua lustras? uastus an patriae uapor
|
|
corripuit artus? saeuus an uictor tuo
|
565
|
lusit cruore? numquid immanis ferae
|
|
morsu peremptus pascis Idaeas aues?
|
|
Vl. Simulata remoue uerba; non facile est tibi
|
|
decipere Vlixem: uicimus matrum dolos
|
|
etiam dearum. cassa consilia amoue;
|
570
|
ubi natus est? An. Vbi Hector? ubi cuncti Phryges?
|
|
ubi Priamus? unum quaeris: ego quaero omnia.
|
|
Vl. Coacta dices sponte quod fari abnuis:
|
|
stulta est fides celare quod prodas statim.
|
587
|
An. Tuta est, perire quae potest debet cupit.
|
574
|
Vl. Magnifica uerba mors prope admota excutit.
|
575
|
An. Si uis, Vlixe, cogere Andromacham metu,
|
|
uitam minare: nam mori uotum est mihi.
|
|
Vl. Verberibus igni morte cruciatu eloqui
|
|
quodcumque celas adiget inuitam dolor
|
|
et pectore imo condita arcana eruet:
|
580
|
necessitas plus posse quam pietas solet.
|
|
An. Propone flammas, uulnera et diras mali
|
|
doloris artes et famem et saeuam sitim
|
|
uariasque pestes undique et ferrum inditum
|
|
uisceribus ipsis, carceris caeci luem,
|
585
|
et quidquid audet uictor iratus tumens:
|
|
animosa nullos mater admittit metus.
|
588
|
Vl. Hic ipse, quo nunc contumax perstas, amor
|
|
consulere paruis liberis Danaos monet.
|
590
|
post arma tam longinqua, post annos decem
|
|
minus timerem quos facit Calchas metus,
|
|
si mihi timerem: bella Telemacho paras.
|
|
An. Inuita, Vlixe, gaudium Danais dabo:
|
|
dandum est; fatere quos premis luctus, dolor.
|
595
|
gaudete, Atridae, tuque laetifica, ut soles,
|
|
refer Pelasgis: Hectoris proles obit.
|
|
Vl. Et esse uerum hoc qua probas Danais fide?
|
|
An. Ita quod minari maximum uictor potest
|
|
contingat et me fata maturo exitu
|
600
|
facilique soluant ac meo condant solo
|
|
et patria tellus Hectorem leuiter premat,
|
|
ut luce caruit: inter extinctos iacet
|
|
datusque tumulo debita exanimis tulit.
|
|
Vl. Expleta fata stirpe sublata Hectoris
|
605
|
solidamque pacem laetus ad Danaos feram—
|
|
quid agis, Vlixe? Danaidae credent tibi:
|
|
tu cui? parenti: fingit an quisquam hoc parens,
|
|
nec abominandae mortis auspicium pauet?
|
|
auspicia metuunt qui nihil maius timent.
|
610
|
fidem alligauit iure iurando suam—
|
|
si peierat, timere quid grauius potest?
|
|
nunc aduoca astus, anime, nunc fraudes, dolos,
|
|
nunc totum Vlixem; ueritas numquam perit.
|
|
scrutare matrem: maeret, illacrimat, gemit;
|
615
|
sed huc et illuc anxios gressus refert
|
|
missasque uoces aure sollicita excipit:
|
|
magis haec timet, quam maeret. ingenio est opus.
|
|