Vlixes Durae minister sortis hoc primum peto, 524
ut, ore quamuis uerba dicantur meo, 525
non esse credas nostra: Graiorum omnium
procerumque uox est, petere quos seras domos
Hectorea suboles prohibet: hanc fata expetunt.
sollicita Danaos pacis incertae fides
semper tenebit, semper a tergo timor 530
respicere coget arma nec poni sinet,
dum Phrygibus animos natus euersis dabit,
Andromacha, uester. augur haec Calchas canit;
et, si taceret augur haec Calchas, tamen
dicebat Hector, cuius et stirpem horreo. 535
generosa in ortus semina exsurgunt suos:
sic ille magni paruus armenti comes
primisque nondum cornibus findens cutem
ceruice subito celsus et fronte arduus
gregem paternum ducit ac pecori imperat; 540
quae tenera caeso uirga de trunco stetit,
par ipsa matri tempore exiguo subit
umbrasque terris reddit et caelo nemus;
sic male relictus igne de magno cinis
uires resumit. Est quidem iniustus dolor 545
rerum aestimator: si tamen tecum exigas,
ueniam dabis, quod bella post hiemes decem
totidemque messes iam senex miles timet
aliasque clades rursus ac numquam bene
Troiam iacentem. magna res Danaos mouet, 550
futurus Hector: libera Graios metu.
haec una naues causa deductas tenet,
hic classis haeret. neue crudelem putes,
quod sorte iussus Hectoris natum petam:
petissem Oresten. patere quod uictor tulit. 555
An. Vtinam quidem esses, nate, materna in manu,
nossemque quis te casus ereptum mihi
teneret, aut quae regio—non hostilibus
confossa telis pectus ac uinclis manus
secantibus praestricta, non acri latus 560
utrumque flamma cincta maternam fidem
umquam exuissem. nate, quis te nunc locus,
fortuna quae possedit? errore auio
uagus arua lustras? uastus an patriae uapor
corripuit artus? saeuus an uictor tuo 565
lusit cruore? numquid immanis ferae
morsu peremptus pascis Idaeas aues?
Vl. Simulata remoue uerba; non facile est tibi
decipere Vlixem: uicimus matrum dolos
etiam dearum. cassa consilia amoue; 570
ubi natus est? An. Vbi Hector? ubi cuncti Phryges?
ubi Priamus? unum quaeris: ego quaero omnia.
Vl. Coacta dices sponte quod fari abnuis:
stulta est fides celare quod prodas statim. 587
An. Tuta est, perire quae potest debet cupit. 574
Vl. Magnifica uerba mors prope admota excutit. 575
An. Si uis, Vlixe, cogere Andromacham metu,
uitam minare: nam mori uotum est mihi.
Vl. Verberibus igni morte cruciatu eloqui
quodcumque celas adiget inuitam dolor
et pectore imo condita arcana eruet: 580
necessitas plus posse quam pietas solet.
An. Propone flammas, uulnera et diras mali
doloris artes et famem et saeuam sitim
uariasque pestes undique et ferrum inditum
uisceribus ipsis, carceris caeci luem, 585
et quidquid audet uictor iratus tumens:
animosa nullos mater admittit metus. 588
Vl. Hic ipse, quo nunc contumax perstas, amor
consulere paruis liberis Danaos monet. 590
post arma tam longinqua, post annos decem
minus timerem quos facit Calchas metus,
si mihi timerem: bella Telemacho paras.
An. Inuita, Vlixe, gaudium Danais dabo:
dandum est; fatere quos premis luctus, dolor. 595
gaudete, Atridae, tuque laetifica, ut soles,
refer Pelasgis: Hectoris proles obit.
Vl. Et esse uerum hoc qua probas Danais fide?
An. Ita quod minari maximum uictor potest
contingat et me fata maturo exitu 600
facilique soluant ac meo condant solo
et patria tellus Hectorem leuiter premat,
ut luce caruit: inter extinctos iacet
datusque tumulo debita exanimis tulit.
Vl. Expleta fata stirpe sublata Hectoris 605
solidamque pacem laetus ad Danaos feram—
quid agis, Vlixe? Danaidae credent tibi:
tu cui? parenti: fingit an quisquam hoc parens,
nec abominandae mortis auspicium pauet?
auspicia metuunt qui nihil maius timent. 610
fidem alligauit iure iurando suam—
si peierat, timere quid grauius potest?
nunc aduoca astus, anime, nunc fraudes, dolos,
nunc totum Vlixem; ueritas numquam perit.
scrutare matrem: maeret, illacrimat, gemit; 615
sed huc et illuc anxios gressus refert
missasque uoces aure sollicita excipit:
magis haec timet, quam maeret. ingenio est opus.