O Phoebe patiens, fugeris retro licet 776
medioque raptum merseris caelo diem,
sero occidisti—lancinat gnatos pater
artusque mandit ore funesto suos;
nitet fluente madidus unguento comam 780
grauisque uino; saepe praeclusae cibum
tenuere fauces—in malis unum hoc tuis
bonum est, Thyesta, quod mala ignoras tua.
sed et hoc peribit. uerterit currus licet
sibi ipse Titan obuium ducens iter 785
tenebrisque facinus obruat taetrum nouis
nox missa ab ortu tempore alieno grauis,
tamen uidendum est. tota patefient mala.
  Chorvs Quo terrarum superumque potens,
cuius ad ortus noctis opacae 790
decus omne fugit, quo uertis iter
medioque diem perdis Olympo?
cur, Phoebe, tuos rapis aspectus?
nondum serae nuntius horae
nocturna uocat lumina Vesper; 795
nondum Hesperiae flexura rotae
iubet emeritos soluere currus;
nondum in noctem uergente die
tertia misit bucina signum:
stupet ad subitae tempora cenae 800
nondum fessis bubus arator.
Quid te aetherio pepulit cursu?
quae causa tuos limite certo
    deiecit equos?
numquid aperto carcere Ditis 805
uicti temptant bella Gigantes?
numquid Tityos pectore fesso
renouat ueteres saucius iras?
num reiecto latus explicuit
monte Typhoeus? numquid struitur 810
uia Phlegraeos alta per hostes
et Thessalicum Thressa premitur
    Pelion Ossa?