| GENETHLIACON LVCANI AD POLLAM | |
| Lucani proprium diem frequentet | 2.7.1 |
| quisquis collibus Isthmiae Diones | |
| docto pectora concitatus oestro | |
| pendentis bibit ungulae liquorem. | |
| ipsi quos penes est honor canendi, | 5 |
| vocalis citharae repertor Arcas, | |
| et tu Bassaridum rotator Euhan, | |
| et Paean et Hyantiae sorores | |
| laetae purpureas novate vittas, | |
| crinem comite, candidamque vestem | 10 |
| perfundant hederae recentiores. | |
| docti largius evagentur amnes, | |
| et plus Aoniae virete silvae, | |
| et, si qua patet aut diem recepit, | |
| sertis mollibus expleatur umbra. | 15 |
| centum Thespiacis odora lucis | |
| stent altaria victimaeque centum, | |
| quas Dirce lavat aut alit Cithaeron. | |
| Lucanum canimus, favete linguis; | |
| vestra est ista dies, favete, Musae, | 20 |
| dum qui vos geminas tulit per artes, | |
| et vinctae pede vocis et solutae, | |
| Romani colitur chori sacerdos. | |
| Felix heu nimis et beata tellus, | |
| quae pronos Hyperionis meatus | 25 |
| summis Oceani vides in undis | |
| stridoremque rotae cadentis audis; | |
| quae Tritonide fertilis Athenas | |
| unctis, Baetica, provocas trapetis: | |
| Lucanum potes imputare terris! | 30 |
| hoc plus quam Senecam dedisse mundo | |
| aut dulcem generasse Gallionem. | |
| attollat refluos in astra fontes | |
| Graio nobilior Melete Baetis; | |
| Baetim, Mantua, provocare noli. | 35 |
| Natum protinus atque humum per ipsam | |
| primo murmure dulce vagientem | |
| blando Calliope sinu recepit. | |
| tum primum posito remissa luctu | |
| longos Orpheos exuit dolores | 40 |
| et dixit: 'puer o dicate Musis, | |
| longaevos cito transiture vates, | |
| non tu flumina nec greges ferarum | |
| nec plectro Geticas movebis ornos, | |
| sed septem iuga Mariumque Thybrim | 45 |
| et doctos equites et eloquente | |
| cantu purpureum trahes senatum. | |
| nocturnas alii Phrygum ruinas | |
| et tardi reducis vias Vlixis | |
| et puppem temerariam Minervae | 50 |
| trita vatibus orbita sequantur: | |
| tu carus Latio memorque gentis | |
| carmen fortior exeris togatum. | |
| ac primum teneris adhuc in annis | |
| ludes Hectora Thessalosque currus | 55 |
| et supplex Priami potentis aurum, | |
| et sedes reserabis inferorum; | |
| ingratus Nero dulcibus theatris | |
| et noster tibi proferetur Orpheus. | |
| dices culminibus Remi vagantis | 60 |
| infandos domini nocentis ignes. | |
| hinc castae titulum decusque Pollae | |
| iucunda dabis adlocutione. | |
| mox coepta generosior iuventa | |
| albos ossibus Italis Philippos | 65 |
| et Pharsalica bella detonabis, | |
| quo fulmen ducis inter arma divi, | |
| libertate gravem pia Catonem | |
| et gratum popularitate Magnum. | |
| tu Pelusiaci scelus Canopi | 70 |
| deflebis pius et Pharo cruenta | |
| Pompeio dabis altius sepulcrum. | |
| haec primo iuvenis canes sub aevo, | |
| ante annos Culicis Maroniani. | |
| cedet Musa rudis ferocis Enni | 75 |
| et docti furor arduus Lucreti, | |
| et qui per freta duxit Argonautas, | |
| et qui corpora prima transfigurat. | |
| quid? maius loquar: ipsa te Latinis | |
| Aeneis venerabitur canentem. | 80 |
| Nec solum dabo carminum nitorem, | |
| sed taedis genialibus dicabo | |
| doctam atque ingenio tuo decoram | |
| qualem blanda Venus daretque Iuno | |
| forma, simplicitate, comitate, | 85 |
| censu, sanguine, gratia, decore, | |
| et vestros hymenaeon ante postes | |
| festis cantibus ipsa personabo. | |
| O saevae nimium gravesque Parcae! | |
| o numquam data longa fata summis! | 90 |
| cur plus, ardua, casibus patetis? | |
| cur saeva vice magna non senescunt? | |
| sic gnatum Nasamonii Tonantis | |
| post ortus obitusque fulminatos | |
| angusto Babylon premit sepulcro; | 95 |
| sic fixum Paridis manu trementis | |
| Peliden Thetis horruit cadentem; | |
| sic ripis ego murmurantis Hebri | |
| non mutum caput Orpheos sequebar. | |
| sic et tu (rabidi nefas tyranni!) | 100 |
| iussus praecipitem subire Lethen, | |
| dum pugnas canis arduaque voce | |
| das solacia grandibus sepulcris, | |
| (o dirum scelus! o scelus!) tacebis.' | |
| Sic fata est leviterque decidentes | 105 |
| abrasit lacrimas nitente plectro. | |
| At tu, seu rapidum poli per axem | |
| famae curribus arduis levatus | |
| qua surgunt animae potentiores, | |
| terras despicis et sepulcra rides; | 110 |
| seu pacis merito nemus reclusi | |
| felix Elysii tenes in oris, | |
| quo Pharsalica turba congregatur, | |
| et te nobile carmen insonantem | |
| Pompei comitantur et Catones; | 115 |
| (tu magna sacer et superbus umbra | |
| nescis Tartaron et procul nocentum | |
| audis verbera pallidumque visa | |
| matris lampade respicis Neronem), | |
| adsis lucidus, et vocante Polla | 120 |
| unum, quaeso, diem deos silentum | |
| exores: solet hoc patere limen | |
| ad nuptas redeuntibus maritis. | |
| haec te non thiasis procax dolosis | |
| falsi numinis induit figura, | 125 |
| ipsum sed colit et frequentat ipsum | |
| imis altius insitum medullis; | |
| at solacia vana subministrat | |
| vultus, qui simili notatus auro | |
| stratis praenitet incubatque somno | 130 |
| securae. procul hinc abite, Mortes: | |
| haec vitae genialis est origo. | |
| cedat luctus atrox genisque manent | |
| iam dulces lacrimae, dolorque festus, | |
| quicquid fleverat ante, nunc adoret. | 135 |