PROPEMPTICON MAECIO CELERI
|
|
'Di quibus audaces amor est servare carinas
|
3.2.1
|
saevaque ventosi mulcere pericula ponti,
|
|
sternite molle fretum placidumque advertite votis
|
|
concilium, et lenis non obstrepat unda precanti:
|
|
grande tuo rarumque damus, Neptune, profundo
|
5
|
depositum; iuvenis dubio committitur alto
|
|
Maecius atque animae partem super aequora nostrae
|
|
maiorem transferre parat. proferte benigna
|
|
sidera et antemnae gemino considite cornu,
|
|
Oebalii fratres; vobis pontusque polusque
|
10
|
luceat; Iliacae longe nimbosa sororis
|
|
astra fugate, precor, totoque excludite caelo.
|
|
vos quoque caeruleum ponti, Nereides, agmen,
|
|
quis honor et regni cessit fortuna secundi,
|
|
(dicere quae magni fas sit mihi sidera ponti),
|
15
|
surgite de vitreis spumosae Doridos antris
|
|
Baianosque sinus et feta tepentibus undis
|
|
litora tranquillo certatim ambite natatu,
|
|
quaerentes ubi celsa ratis, quam scandere gaudet
|
|
nobilis Ausoniae Celer armipotentis alumnus.
|
20
|
nec quaerenda diu; modo nam trans aequora terris
|
|
prima Dicarcheis Pharium gravis intulit annum,
|
|
prima salutavit Capreas et margine dextro
|
|
sparsit Tyrrhenae Mareotica vina Minervae.
|
|
huius utrumque latus molli praecingite gyro,
|
25
|
partitaeque vices vos stuppea tendite mali
|
|
vincula, vos summis adnectite sipara velis,
|
|
vos Zephyris aperite sinus; pars transtra reponat,
|
|
pars demittat aquis curvae moderamina puppis;
|
|
sint quibus exploret primos gravis artemo flatus,
|
30
|
quaeque secuturam religent post terga phaselon
|
|
uncaque summersae penitus retinacula vellant;
|
|
temperet haec aestus pelagusque inclinet ad ortus:
|
|
officio careat glaucarum nulla sororum.
|
|
hinc multo Proteus geminoque hinc corpore Triton
|
35
|
praenatet, et subitis qui perdidit inguina monstris
|
|
Glaucus, adhuc patriis quotiens adlabitur oris
|
|
litoream blanda feriens Anthedona cauda.
|
|
tu tamen ante omnes diva cum matre, Palaemon,
|
|
annue, si vestras amor est mihi pandere Thebas,
|
40
|
nec cano degeneri Phoebeum Amphiona plectro.
|
|
et pater Aeolio frangit qui carcere ventos,
|
|
cui varii flatus omnisque per aequora mundi
|
|
spiritus atque hiemes nimbosaque nubila parent,
|
|
artius obiecto Borean Eurumque Notumque
|
45
|
monte premat: soli Zephyro sit copia caeli,
|
|
solus agat puppes summasque supernatet undas
|
|
assiduus pelago; donec tua turbine nullo
|
|
laeta Paraetoniis adsignet carbasa ripis.'
|
|
Audimur. vocat ipse ratem nautasque morantes
|
50
|
increpat. ecce meum timido iam frigore pectus
|
|
labitur et nequeo, quamvis movet ominis horror,
|
|
claudere suspensos oculorum in margine fletus.
|
|
iamque ratem terris divisit fune soluto
|
|
navita et angustum deiecit in aequora pontem.
|
55
|
saevus et e puppi longo clamore magister
|
|
dissipat amplexus atque oscula fida revellit,
|
|
nec longum cara licet in cervice morari.
|
|
attamen in terras e plebe novissimus omni
|
|
ibo, nec egrediar nisi iam ⏕ –́ ̆ carina.
|
60
|
Quis rude et abscissum miseris animantibus aequor
|
|
fecit iter, solidaeque pios telluris alumnos
|
|
expulit in fluctus pelagoque immisit hianti,
|
|
audax ingenii? nec enim temeraria virtus
|
|
illa magis, summae gelidum quae Pelion Ossae
|
65
|
iunxit anhelantemque iugis bis pressit Olympum.
|
|
usque adeone parum lentas transire paludes
|
|
stagnaque et angustos summittere pontibus amnes?
|
|
imus in abruptum gentilesque undique terras
|
|
fugimus exigua clausi trabe et aëre nudo.
|
70
|
inde furor ventis indignataeque procellae
|
|
et caeli fremitus et fulmina plura Tonanti.
|
|
ante rates pigro torpebant aequora somno,
|
|
nec spumare Thetis nec spargere nubila fluctus
|
|
audebant. visis tumuerunt puppibus undae,
|
75
|
inque hominem surrexit hiems. tunc nubila Plias
|
|
Oleniumque pecus, solito tunc peior Orion.
|
|
Iusta queror. fugit ecce vagas ratis acta per undas
|
|
paulatim minor et longe servantia vincit
|
|
lumina, tot gracili ligno complexa timores,
|
80
|
quaeque super reliquos te, nostri pignus amoris
|
|
portatura, Celer. quos nunc ego pectore somnos
|
|
quosve queam perferre dies? quis cuncta paventi
|
|
nuntius an facili te praetermiserit unda
|
|
Lucani rabida ora maris, num torta Charybdis
|
85
|
fluctuet aut Siculi populatrix virgo profundi,
|
|
quos tibi currenti praeceps gerat Hadria mores,
|
|
quae pax Carpathio, quali te subvehat aura
|
|
Doris Agenorei furtis blandita iuvenci?
|
|
sed merui questus. quid enim te castra petente
|
90
|
non vel ad ignotos ibam comes impiger Indos
|
|
Cimmeriumque chaos? starem prope bellica regis
|
|
signa mei, seu tela manu seu frena teneres,
|
|
armatis seu iura dares; operumque tuorum
|
|
etsi non socius, certe mirator adessem.
|
95
|
si quondam magno Phoenix reverendus Achilli
|
|
litus ad Iliacum Thymbraeaque Pergama venit
|
|
imbellis tumidoque nihil iuratus Atridae,
|
|
cur nobis ignavus amor? sed pectore fido
|
|
numquam abero longisque sequar tua carbasa votis.
|
100
|
Isi, Phoroneis olim stabulata sub antris,
|
|
nunc regina Phari numenque Orientis anheli,
|
|
excipe multisono puppem Mareotida sistro;
|
|
ac iuvenem egregium, Latius cui ductor Eoa
|
|
signa Palaestinasque dedit frenare cohortes,
|
105
|
ipsa manu placida per limina festa sacrosque
|
|
duc portus urbesque tuas. te praeside noscat
|
|
unde paludosi fecunda licentia Nili,
|
|
cur vada desidant et ripa coerceat undas
|
|
Cecropio stagnata luto, cur invida Memphis,
|
110
|
curve Therapnaei lasciviat ora Canopi,
|
|
cur servet Pharias Lethaeus ianitor aras,
|
|
vilia cur magnos aequent animalia divos;
|
|
quae sibi praesternat vivax altaria Phoenix,
|
|
quos dignetur agros aut quo se gurgite Nili
|
115
|
mergat adoratus trepidis pastoribus Apis.
|
|
duc et ad Emathios manes ubi belliger urbis
|
|
conditor Hyblaeo perfusus nectare durat,
|
|
anguiferamque domum blando qua mersa veneno
|
|
Actias Ausonias fugit Cleopatra catenas.
|
120
|
usque et in Assyrias sedes mandataque castra
|
|
prosequere et Marti iuvenem, dea, trade Latino.
|
|
nec novus hospes erit: puer his sudavit in arvis
|
|
notus adhuc tantum maioris lumine clavi,
|
|
iam tamen et turmas facili praevertere gyro
|
125
|
fortis et Eoas iaculo damnare sagittas.
|
|
Ergo erit illa dies, qua te maiora daturus
|
|
Caesar ab emerito iubeat discedere bello,
|
|
at nos hoc iterum stantes in litore vastos
|
|
cernemus fluctus aliasque rogabimus auras.
|
130
|
o tum quantus ego aut quanta votiva movebo
|
|
plectra lyra, cum me magna cervice ligatum
|
|
attolles umeris atque in mea pectora primum
|
|
incumbes e puppe novus, servataque reddes
|
|
colloquia inque vicem medios narrabimus annos;
|
135
|
tu rapidum Euphraten et regia Bactra sacrasque
|
|
antiquae Babylonis opes et Zeuma, Latinae
|
|
pacis iter, qua dulce nemus florentis Idymes,
|
|
qua pretiosa Tyros rubeat, qua purpura suco
|
|
Sidoniis iterata cadis, ubi germine primum
|
140
|
candida felices sudent opobalsama virgae;
|
|
ast ego, devictis dederim quae busta Pelasgis
|
|
quaeve laboratas claudat mihi pagina Thebas.
|
|