Adeo autem magna caritate patriae tene- 2.2.1.1
bantur, ut arcana consilia patrum conscriptorum
multis saeculis nemo senator enuntiauerit. Q. Fabius
Maximus tantum modo, et is ipse per inprudentiam,
de tertio Punico bello indicendo quod secr<et>o in 5
curia erat actum P. Crasso rus petens domum re-
uertenti in itinere narrauit, memor eum triennio
ante quaestorem factum, ignarus nondum a cen-
soribus in ordinem senatorium allectum, quo uno
modo etiam iis, qui iam honores gesserant, aditus 10
in curiam dabatur. sed quamuis honestus error Fabii
esset, uehementer tamen a consulibus obiurgatus
est: numquam enim taciturnitatem, optimum ac
tutissimum administrandarum rerum uinculum, labe-
factari uolebant. 15
  Ergo, cum Asiae rex Eumenes amantissimus no-
strae urbis bellum a Perse aduersus populum Ro-
manum conparari senatui nuntiasset, non ante sciri
potuit quid aut ille locutus esset aut patres respon-
dissent quam captum Persen cognitum est. fidum 20
erat et altum rei publicae pectus curia silentique
salubritate munitum et uallatum undique, cuius limen
intrantes abiecta priuata caritate publicam indue-
bant. itaque non dicam unum, sed neminem audisse
crederes quod tam multorum auribus fuerat com- 25
missum.
  Magistratus uero prisci quantopere suam po- 2.1
pulique Romani maiestatem retinentes se gesserint
hinc cognosci potest, quod inter cetera obtinendae
grauitatis indicia illud quoque magna cum perseue-
rantia custodiebant, ne Graecis umquam nisi latine 5
responsa darent. quin etiam ipsos linguae uolubili-
tate, qua plurimum ualent, excussa per interpretem
loqui cogebant non in urbe tantum nostra, sed etiam
in Graecia et Asia, quo scilicet Latinae uocis honos
per omnes gentes uenerabilior diffunderetur. nec 10
illis deerant studia doctrinae, sed nulla non in re
pallium togae subici debere arbitrabantur, indignum
esse existimantes inlecebris et suauitati litterarum
imperii pondus et auctoritatem donari.
  Quapropter non es damnandus rustici rigoris 3.1
crimine, C. Mari, quia gemina lauru coronatam se-
nectutem tuam, Numidicis et Germanicis inlustrem
tropaeis, uictor deuictae gentis facundia politiorem
fieri noluisti, credo, ne alienigena ingenii exercita- 5
tione patrii ritus serus transfuga existeres. quis ergo
huic consuetudini, qua nunc Graecis actionibus aures
curiae exurdantur, ianuam patefecit? ut opinor, Molo
rhetor, qui studia M. Ciceronis acuit: eum namque
ante omnes exterarum gentium in senatu sine inter- 10
prete auditum constat. quem honorem non inmerito
cepit, quoniam summam uim Romanae eloquentiae
adiuuerat. conspicuae felicitatis Arpinas <m>unic<ipi>um,
siue litterarum gloriosissimum contemptorem siue
abundantissimum fontem intueri uelis. 15
  Maxima autem diligentia maiores hunc mo- 4.1
rem retinuerunt, ne quis se inter consulem et proxi-
mum lictorem, quamuis officii causa una progrede-
retur, interponeret. filio dumtaxat et ei puero ante
patrem consulem ambulandi ius erat. qui mos adeo 5
pertinaciter retentus est, ut Q. Fabius Maximus quin-
quies consul, uir et iam pridem summae auctoritatis
et tunc ultimae senectutis, a filio consule inuitatus
ut inter se et lictorem procederet, ne hostium Sam-
nitium turba, ad quorum conloquium descendebant, 10
elideretur, facere id noluerit.
  Idem a senatu legatus ad filium consulem Suessam
<Pometiam> missus, postquam animaduertit eum ad offi-
cium suum extra moenia oppidi processisse, indignatus
quod ex XI lictoribus nemo se equo descendere ius- 15
sisset, plenus irae sedere perseuerauit. <quod cum
filius sensisset, proximo lictori ut sibi appareret im-
perauit.> cuius uoci continuo Fabius obsecutus 'non
ego' inquit, 'fili, summum imperium tuum contempsi,
sed experiri uolui an scires consulem agere: nec 20
ignoro quid patriae uenerationi debeatur, uerum pu-
blica instituta priuata pietate potiora iudico'.
  Relatis Q. Fabi laudibus offerunt se mirificae 5.1
constantiae uiri, qui legati a senatu Tarentum ad
res <re>petendas missi, cum grauissimas ibi iniurias
accepissent, unus etiam urina respersus esset, in
theatrum, ut est consuetudo Graeciae, introducti le- 5
gationem quibus acceperant uerbis peregerunt. de
his, quae passi erant, questi non sunt, ne quid ultra
ac mandatum esset loquerentur, in<si>tusque pectori-
bus eorum antiqui moris respectus dolore, qui ex
contumelia grauissimus sentitur, conuelli non potuit. 10
finem profecto fruendarum opum, quibus ad inui-
diam diu abundaueras, Tarentina ciuitas, quaesisti:
nam dum horridae uirtutis in se ipsum conixum
stabilimentum nitore fortunae praesentis inflata fasti-
diose aestimas, in praeualidum imperii nostri mu- 15
cronem caeca et amens inruisti.
  Sed ut a luxu perditis moribus ad seuerissima 6.1
maiorum instituta transgrediar, antea senatus adsi-
duam stationem eo loci peragebat, qui hodieque se-
naculum appellatur: nec expectabat ut edicto contra-
heretur, sed inde citatus protinus in curiam ueniebat, 5
ambiguae laudis ciuem existimans, qui debitis rei
publicae officiis non sua sponte, sed iussus funge-
retur, quia quidquid imperio cogitur exigenti magis
quam praestanti acceptum refertur.
  Illud quoque memoria repetendum est, quod 7.1
tribunis pl. intrare curiam non licebat, ante ualuas
autem positis subselliis decreta patrum attentissima
cura examinabant, ut, si qua ex eis improbassent,
rata esse non sinerent. itaque ueteribus senatus 5
consultis C littera subscribi solebat, eaque nota
significabatur illa tribunos quoque censuisse. qui,
quamuis pro commodis plebis excubabant inque im-
periis conpescendis occupati erant, instrui tamen ea
argenteis uasis et anulis aureis publice praebitis pa- 10
tiebantur, quo talium rerum usu auctoritas magi-
stratuum esset ornatior.
  Quorum quemadmodum maiestas amplificaba- 8.1
tur, ita abstinentia artissime constringebatur: immo-
latarum enim ab his hostiarum exta ad quaestores
aerarii delata uenibant, sacrificiisque populi Romani
cum deorum immortalium cultus tum etiam homi- 5
num continentia inerat, imperatoribus nostris quam
sanctas manus habere deberent apud ista altaria
discentibus: continentiaeque tantum tribuebatur, ut
multorum aes alienum, quia prouincias sincere ad-
ministrauerant, a senatu persolutum sit: nam quo- 10
rum opera publicam auctoritatem splendorem suum
procul obtinuisse uiderant, eorum dignitatem domi
conlabi indignum sibique deforme esse arbitrabantur.
  Equestris uero ordinis iuuentus omnibus annis 9.1
bis urbem spectaculo sui sub magnis auctoribus ce-
lebrabat: Lupercalium enim mos a Romulo et Remo
inchoatus est tunc, cum laetitia exultantes, quod
his auus Numitor rex Albanorum eo loco, ubi edu- 5
cati erant, urbem condere permiserat sub monte
Palatino, hortatu Faustuli educatoris sui, quem Euan-
der Arcas consecrauerat, facto sacrificio caesisque
capris epularum hilaritate ac uino largiore prouecti,
diuisa pastorali turba, cincti obuios pellibus immo- 10
latarum hostiarum iocantes petiuerunt. cuius hila-
ritatis memoria annuo circuitu feriarum repetitur.
trabeatos uero equites idibus Iuliis Q. Fabius trans-
uehi instituit. idem censor cum P. Decio seditionis
finiendae gratia, quam comitia in humillimi cuiusque 15
potestatem redacta accenderant, omnem forensem
turbam in quattuor tantummodo tribus discripsit
easque urbanas appellauit. quo tam salubri facto uir
alioquin bellicis operibus excellens Maximus cogno-
minatus est. 20