Adeo autem magna caritate patriae tene-
|
2.2.1.1
|
bantur, ut arcana consilia patrum conscriptorum
|
|
multis saeculis nemo senator enuntiauerit. Q. Fabius
|
|
Maximus tantum modo, et is ipse per inprudentiam,
|
|
de tertio Punico bello indicendo quod secr<et>o in
|
5
|
curia erat actum P. Crasso rus petens domum re-
|
|
uertenti in itinere narrauit, memor eum triennio
|
|
ante quaestorem factum, ignarus nondum a cen-
|
|
soribus in ordinem senatorium allectum, quo uno
|
|
modo etiam iis, qui iam honores gesserant, aditus
|
10
|
in curiam dabatur. sed quamuis honestus error Fabii
|
|
esset, uehementer tamen a consulibus obiurgatus
|
|
est: numquam enim taciturnitatem, optimum ac
|
|
tutissimum administrandarum rerum uinculum, labe-
|
|
factari uolebant.
|
15
|
Ergo, cum Asiae rex Eumenes amantissimus no-
|
|
strae urbis bellum a Perse aduersus populum Ro-
|
|
manum conparari senatui nuntiasset, non ante sciri
|
|
potuit quid aut ille locutus esset aut patres respon-
|
|
dissent quam captum Persen cognitum est. fidum
|
20
|
erat et altum rei publicae pectus curia silentique
|
|
salubritate munitum et uallatum undique, cuius limen
|
|
intrantes abiecta priuata caritate publicam indue-
|
|
bant. itaque non dicam unum, sed neminem audisse
|
|
crederes quod tam multorum auribus fuerat com-
|
25
|
missum.
|
|
Magistratus uero prisci quantopere suam po-
|
2.1
|
pulique Romani maiestatem retinentes se gesserint
|
|
hinc cognosci potest, quod inter cetera obtinendae
|
|
grauitatis indicia illud quoque magna cum perseue-
|
|
rantia custodiebant, ne Graecis umquam nisi latine
|
5
|
responsa darent. quin etiam ipsos linguae uolubili-
|
|
tate, qua plurimum ualent, excussa per interpretem
|
|
loqui cogebant non in urbe tantum nostra, sed etiam
|
|
in Graecia et Asia, quo scilicet Latinae uocis honos
|
|
per omnes gentes uenerabilior diffunderetur. nec
|
10
|
illis deerant studia doctrinae, sed nulla non in re
|
|
pallium togae subici debere arbitrabantur, indignum
|
|
esse existimantes inlecebris et suauitati litterarum
|
|
imperii pondus et auctoritatem donari.
|
|
Quapropter non es damnandus rustici rigoris
|
3.1
|
crimine, C. Mari, quia gemina lauru coronatam se-
|
|
nectutem tuam, Numidicis et Germanicis inlustrem
|
|
tropaeis, uictor deuictae gentis facundia politiorem
|
|
fieri noluisti, credo, ne alienigena ingenii exercita-
|
5
|
tione patrii ritus serus transfuga existeres. quis ergo
|
|
huic consuetudini, qua nunc Graecis actionibus aures
|
|
curiae exurdantur, ianuam patefecit? ut opinor, Molo
|
|
rhetor, qui studia M. Ciceronis acuit: eum namque
|
|
ante omnes exterarum gentium in senatu sine inter-
|
10
|
prete auditum constat. quem honorem non inmerito
|
|
cepit, quoniam summam uim Romanae eloquentiae
|
|
adiuuerat. conspicuae felicitatis Arpinas <m>unic<ipi>um,
|
|
siue litterarum gloriosissimum contemptorem siue
|
|
abundantissimum fontem intueri uelis.
|
15
|
Maxima autem diligentia maiores hunc mo-
|
4.1
|
rem retinuerunt, ne quis se inter consulem et proxi-
|
|
mum lictorem, quamuis officii causa una progrede-
|
|
retur, interponeret. filio dumtaxat et ei puero ante
|
|
patrem consulem ambulandi ius erat. qui mos adeo
|
5
|
pertinaciter retentus est, ut Q. Fabius Maximus quin-
|
|
quies consul, uir et iam pridem summae auctoritatis
|
|
et tunc ultimae senectutis, a filio consule inuitatus
|
|
ut inter se et lictorem procederet, ne hostium Sam-
|
|
nitium turba, ad quorum conloquium descendebant,
|
10
|
elideretur, facere id noluerit.
|
|
Idem a senatu legatus ad filium consulem Suessam
|
|
<Pometiam> missus, postquam animaduertit eum ad offi-
|
|
cium suum extra moenia oppidi processisse, indignatus
|
|
quod ex XI lictoribus nemo se equo descendere ius-
|
15
|
sisset, plenus irae sedere perseuerauit. <quod cum
|
|
filius sensisset, proximo lictori ut sibi appareret im-
|
|
perauit.> cuius uoci continuo Fabius obsecutus 'non
|
|
ego' inquit, 'fili, summum imperium tuum contempsi,
|
|
sed experiri uolui an scires consulem agere: nec
|
20
|
ignoro quid patriae uenerationi debeatur, uerum pu-
|
|
blica instituta priuata pietate potiora iudico'.
|
|
Relatis Q. Fabi laudibus offerunt se mirificae
|
5.1
|
constantiae uiri, qui legati a senatu Tarentum ad
|
|
res <re>petendas missi, cum grauissimas ibi iniurias
|
|
accepissent, unus etiam urina respersus esset, in
|
|
theatrum, ut est consuetudo Graeciae, introducti le-
|
5
|
gationem quibus acceperant uerbis peregerunt. de
|
|
his, quae passi erant, questi non sunt, ne quid ultra
|
|
ac mandatum esset loquerentur, in<si>tusque pectori-
|
|
bus eorum antiqui moris respectus dolore, qui ex
|
|
contumelia grauissimus sentitur, conuelli non potuit.
|
10
|
finem profecto fruendarum opum, quibus ad inui-
|
|
diam diu abundaueras, Tarentina ciuitas, quaesisti:
|
|
nam dum horridae uirtutis in se ipsum conixum
|
|
stabilimentum nitore fortunae praesentis inflata fasti-
|
|
diose aestimas, in praeualidum imperii nostri mu-
|
15
|
cronem caeca et amens inruisti.
|
|
Sed ut a luxu perditis moribus ad seuerissima
|
6.1
|
maiorum instituta transgrediar, antea senatus adsi-
|
|
duam stationem eo loci peragebat, qui hodieque se-
|
|
naculum appellatur: nec expectabat ut edicto contra-
|
|
heretur, sed inde citatus protinus in curiam ueniebat,
|
5
|
ambiguae laudis ciuem existimans, qui debitis rei
|
|
publicae officiis non sua sponte, sed iussus funge-
|
|
retur, quia quidquid imperio cogitur exigenti magis
|
|
quam praestanti acceptum refertur.
|
|
Illud quoque memoria repetendum est, quod
|
7.1
|
tribunis pl. intrare curiam non licebat, ante ualuas
|
|
autem positis subselliis decreta patrum attentissima
|
|
cura examinabant, ut, si qua ex eis improbassent,
|
|
rata esse non sinerent. itaque ueteribus senatus
|
5
|
consultis C littera subscribi solebat, eaque nota
|
|
significabatur illa tribunos quoque censuisse. qui,
|
|
quamuis pro commodis plebis excubabant inque im-
|
|
periis conpescendis occupati erant, instrui tamen ea
|
|
argenteis uasis et anulis aureis publice praebitis pa-
|
10
|
tiebantur, quo talium rerum usu auctoritas magi-
|
|
stratuum esset ornatior.
|
|
Quorum quemadmodum maiestas amplificaba-
|
8.1
|
tur, ita abstinentia artissime constringebatur: immo-
|
|
latarum enim ab his hostiarum exta ad quaestores
|
|
aerarii delata uenibant, sacrificiisque populi Romani
|
|
cum deorum immortalium cultus tum etiam homi-
|
5
|
num continentia inerat, imperatoribus nostris quam
|
|
sanctas manus habere deberent apud ista altaria
|
|
discentibus: continentiaeque tantum tribuebatur, ut
|
|
multorum aes alienum, quia prouincias sincere ad-
|
|
ministrauerant, a senatu persolutum sit: nam quo-
|
10
|
rum opera publicam auctoritatem splendorem suum
|
|
procul obtinuisse uiderant, eorum dignitatem domi
|
|
conlabi indignum sibique deforme esse arbitrabantur.
|
|
Equestris uero ordinis iuuentus omnibus annis
|
9.1
|
bis urbem spectaculo sui sub magnis auctoribus ce-
|
|
lebrabat: Lupercalium enim mos a Romulo et Remo
|
|
inchoatus est tunc, cum laetitia exultantes, quod
|
|
his auus Numitor rex Albanorum eo loco, ubi edu-
|
5
|
cati erant, urbem condere permiserat sub monte
|
|
Palatino, hortatu Faustuli educatoris sui, quem Euan-
|
|
der Arcas consecrauerat, facto sacrificio caesisque
|
|
capris epularum hilaritate ac uino largiore prouecti,
|
|
diuisa pastorali turba, cincti obuios pellibus immo-
|
10
|
latarum hostiarum iocantes petiuerunt. cuius hila-
|
|
ritatis memoria annuo circuitu feriarum repetitur.
|
|
trabeatos uero equites idibus Iuliis Q. Fabius trans-
|
|
uehi instituit. idem censor cum P. Decio seditionis
|
|
finiendae gratia, quam comitia in humillimi cuiusque
|
15
|
potestatem redacta accenderant, omnem forensem
|
|
turbam in quattuor tantummodo tribus discripsit
|
|
easque urbanas appellauit. quo tam salubri facto uir
|
|
alioquin bellicis operibus excellens Maximus cogno-
|
|
minatus est.
|
20
|