Sed haec atque his similia uirtutis aliquid
|
3.7.pr.1
|
sibi in consuetudine nouanda licentiae sumentis in-
|
|
dicia sunt: illis autem, quae deinceps subnectam,
|
|
quantam sui fiduciam habere soleat cognoscetur.
|
|
DE FIDVCIA SVI
|
|
Publio et Gnaeo Scipionibus in Hispania cum
|
1.1
|
maiore parte exercitus acie Punica oppressis omni-
|
|
busque prouinciae eius nationibus Karthaginiensium
|
|
amicitiam secutis, nullo ducum nostrorum illuc ad
|
|
corrigendam rem proficisci audente, <P.> Scipio quar-
|
5
|
tum et uicesimum agens annum iturum se pollicitus
|
|
est. qua quidem fiducia populo Romano salutis ac
|
|
uictoriae spem dedit.
|
|
Eademque in ipsa Hispania usus est: nam
|
1a.1
|
cum oppidum Badiam circumsederet, tribunal suum
|
|
adeuntis in aedem, quae intra moenia hostium erat,
|
|
uadimonia in posterum diem facere iussit continuo-
|
|
que urbe potitus et tempore et loco, quo praedixe-
|
5
|
rat, sella posita ius eis dixit. nihil hac fiducia ge-
|
|
nerosius, nihil praedictione uerius, nihil celeritate
|
|
efficacius, nihil etiam dignitate dignius.
|
|
Nec minus animosus minusue prosperus illius
|
1b.1
|
in Africam transitus, in quam ex Sicilia exercitum
|
|
senatu uetante transduxit, quia, nisi plus in ea re suo
|
|
quam patrum conscriptorum consilio credidisset, se-
|
|
cundi Punici belli finis inuentus non esset.
|
5
|
Cui facto par illa fiducia, quod, postquam
|
1c.1
|
Africam attigit, speculatores Hannibalis in castris de-
|
|
prehensos et ad se perductos nec supplicio adfecit nec
|
|
de consiliis ac uiribus Poenorum percontatus est, sed
|
|
circa omnis manipulos diligentissime ducendos cura-
|
5
|
uit interrogatosque an satis ea considerassent, quae
|
|
speculari iussi erant, prandio dato ipsis iumentisque
|
|
eorum incolumes dimisit. quo tam pleno fiduciae
|
|
spiritu prius animos hostium quam arma contudit.
|
|
Verum ut ad domestica eius eximiae fiduciae
|
1d.1
|
acta ueniamus, cum a L. Scipione ex Antiochensi pe-
|
|
cunia sestertii quadragies ratio in curia reposceretur,
|
|
prolatum ab eo librum, quo acceptae et expensae sum-
|
|
mae continebantur refellique inimicorum accusatio
|
5
|
poterat, discerpsit, indignatus de ea re dubitari, quae
|
|
sub ipso legato administrata fuerat. quin etiam in
|
|
hunc modum egit: 'non reddo, patres conscripti,
|
|
aerario uestro sestertii quadragies rationem, alieni
|
|
imperii minister, quod meo ductu meisque auspiciis
|
10
|
bis milies sestertio uberius feci: neque enim huc puto
|
|
[eo] malignitatis uentum, ut de mea innocentia quae-
|
|
rendum sit: nam cum Africam totam potestati ue-
|
|
strae subiecerim, nihil ex ea, quod meum diceretur,
|
|
praeter cognomen retuli. non me igitur Punicae,
|
15
|
non fratrem meum Asiaticae gazae auarum reddide-
|
|
runt, sed uterque nostrum inuidia magis quam pecu-
|
|
nia locupletior est'. tam constantem defensionem
|
|
Scipionis uniuersus senatus conprobauit, sicut illud
|
|
factum, quod, cum ad necessarium rei publicae usum
|
20
|
pecuniam ex aerario promi opus esset, idque quaesto-
|
|
res, quia lex obstare uideretur, aperire non auderent,
|
|
priuatus claues poposcit patefactoque aerario legem
|
|
utilitati cedere coegit. quam quidem ei fiduciam
|
|
conscientia illa dedit, qua meminerat omnes leges
|
25
|
a se esse seruatas.
|
|
Non fatigabor eiusdem facta identidem refe-
|
1e.1
|
rendo, quoniam ne ille quidem in consimili genere
|
|
uirtutes edendo fatigatus est. diem illi ad populum M.
|
|
Naeuius tr. pl. aut, <ut> quidam memorant, duo Petilii
|
|
dixerant. quo ingenti frequentia in forum deductus
|
5
|
rostra conscendit capitique suo corona triumphali
|
|
inposita 'hoc ego' inquit, 'Quirites, die Karthaginem
|
|
magna spirantem leges nostras accipere iussi: pro-
|
|
inde aecum est uos mecum ire in Capitolium suppli-
|
|
catum'. speciosissimam deinde eius uocem aeque
|
10
|
clarus euentus <secutus> est, si quidem et senatum to-
|
|
tum et uniuersum equestrem ordinem et cunctam
|
|
plebem Iouis optimi maximi puluinaria petens comi-
|
|
tem habuit. restabat ut tribunus apud populum sine
|
|
populo ageret desertusque in foro cum magno ca-
|
15
|
lumniae suae ludibrio solus moraretur. cuius deui-
|
|
tandi ruboris causa in Capitolium processit deque
|
|
accusatore Scipionis uenerator factus est.
|
|
Auiti spiritus egregius successor Scipio Aemi-
|
2.1
|
lianus, cum urbem praeualidam obsideret, suadenti-
|
|
bus quibusdam ut circa moenia eius ferreos murices
|
|
spargeret omniaque uada plumbatis tabulis conster-
|
|
neret habentibus clauorum cacumina, ne subita erup-
|
5
|
tione hostes in praesidia nostra impetum facere pos-
|
|
sent, respondit non esse eiusdem et capere aliquos
|
|
uelle et timere.
|
|
In quamcumque memorabilium partem exem-
|
3.1
|
plorum conuertor, uelim nolimue, in cognomine Sci-
|
|
pionum haeream necesse est: qui enim licet hoc loci
|
|
Nasicam praeterire, fidentis animi dicti[que] cla-
|
|
rissimum auctorem? annonae caritate increscente
|
5
|
C. Curiatius tr. pl. productos in contionem consules
|
|
conpellebat ut de frumento emendo adque id nego-
|
|
tium explicandum mittendis legatis in curia referrent.
|
|
cuius instituti minime utilis interpellandi gratia
|
|
Nasica contrariam actionem ordiri coepit. obstre-
|
10
|
pente deinde plebe 'tacete, quaeso, Quirites', in-
|
|
quit: 'plus ego enim quam uos quid rei publicae
|
|
expediat intellego'. qua uoce audita omnes pleno
|
|
uenerationis silentio maiorem auctoritatis eius quam
|
|
suorum alimentorum respectum egerunt.
|
15
|
Liui quoque Salinatoris aeternae memoriae tra-
|
4.1
|
dendus animus. qui cum Hasdrubalem exercitumque
|
|
Poenorum in Vmbria delesset et ei diceretur Gallos
|
|
ac Ligures ex acie sine ducibus et signis sparsos ac
|
|
palantes parua manu opprimi posse, respondit in
|
5
|
hoc eis oportere parci, ne hostibus tantae cladis
|
|
domestici nuntii deessent.
|
|
Bellica haec praestantia animi, togata illa, sed
|
5.1
|
<non> minus laudabilis, quam P. Furius Philus consul
|
|
in senatu exhibuit: Q. enim Metellum Quintumque
|
|
Pompeium consulares uiros, uehementes inimicos
|
|
suos, cupidam sibi profectionem in prouinciam Hispa-
|
5
|
niam, quam sortitus erat, identidem exprobrantis,
|
|
legatos secum illuc ire coegit: fiduciam non solum
|
|
fortem, sed paene etiam temerariam, quae duobus
|
|
acerrimis odiis latera sua cingere ausa est usum-
|
|
que ministerii uix tutum in amicis e sinu inimico-
|
10
|
rum petere sustinuit!
|
|
Cuius factum si cui placet, necesse est L. etiam
|
6.1
|
Crassi, qui apud maiores eloquentia clarissimus fuit,
|
|
propositum non displiceat: nam cum ex consulatu
|
|
prouinciam Galliam obtineret atque in eam C. Carbo,
|
|
cuius patrem damnauerat, ad speculanda acta sua
|
5
|
uenisset, non solum eum inde non summouit, sed in-
|
|
super locum ei in tribunali adsignauit nec ulla de re
|
|
nisi eo in consilium adhibito cognouit. itaque acer
|
|
et uehemens Carbo nihil aliud Gallica peregrinatione
|
|
consecutus est quam ut animaduerteret sontem pa-
|
10
|
trem suum ab integerrimo uiro in exilium missum.
|
|
Cato uero superior saepe numero ab inimicis
|
7.1
|
ad causae dictionem uocatus nec ullo umquam cri-
|
|
mine conuictus ad ultimum tantum fiduciae in sua
|
|
innocentia reposuit, ut ab his in quaestionem publi-
|
|
cam deductus Ti. Gracchum, a quo in administratione
|
5
|
rei publicae ad multum odium dissidebat, iudicem
|
|
deposceret. qua quidem animi praestantia pertina-
|
|
ciam eorum insectandi se inhibuit.
|
|
Eadem M. Scauri fortuna, aeque senectus longa
|
8.1
|
ac robusta, idem animus. qui cum pro rostris accu-
|
|
saretur, quod ab rege Mitridate ob rem publicam
|
|
prodendam pecuniam accepisset, causam suam ita
|
|
egit: 'est enim inicum, Quirites, cum inter alios ui-
|
5
|
xerim, apud alios me rationem uitae reddere, sed
|
|
tamen audebo uos, quorum maior pars honoribus et
|
|
actis meis interesse non potuit, interrogare: Varius
|
|
Seuerus Sucronensis Aemilium Scaurum regia mer-
|
|
cede corruptum imperium populi Romani prodidisse
|
10
|
ait, Aemilius Scaurus huic se adfinem esse culpae
|
|
negat: utri creditis'? cuius admiratione populus
|
|
conmotus Varium ab illa dementissima actione per-
|
|
tinaci clamore depulit.
|
|
Contra M. Antonius ille disertus—non enim
|
9.1
|
respuendo, sed amplectendo causae dictionem quam
|
|
innocens esset testatus est—quaestor proficiscens
|
|
in Asiam, Brundisium iam peruenerat, ubi litteris
|
|
certior incesti se postulatum apud L. Cassium prae-
|
5
|
torem, cuius tribunal propter nimiam seueritatem
|
|
scopulus reorum dicebatur, cum id uitare beneficio
|
|
legis Memmiae liceret, quae eorum, qui rei publicae
|
|
causa abessent, recipi nomina uetabat, in urbem ta-
|
|
men recurrit. quo tam pleno fiduciae bonae consilio
|
10
|
cum absolutionem celerem tum profectionem hone-
|
|
stiorem consecutus est.
|
|
Sunt et illa speciosa fiduciae publicae exem-
|
10.1
|
pla: nam cum eo bello, quod aduersus Pyrrum gere-
|
|
batur, Karthaginienses c ac xxx nauium classem
|
|
in praesidium Romanis Ostiam ultro misissent, sena-
|
|
tui placuit legatos ad ducem eorum ire, qui dicerent
|
5
|
populum Romanum bella suscipere solere, quae suo
|
|
milite gerere posset: proinde classem Karthaginem
|
|
reducerent.
|
|
Idem post aliquot annos Cannensi clade exhaustis
|
|
Romani imperii uiribus supplementum in Hispaniam
|
10
|
exercitu mittere ausus fecit ne locus hostilium ca-
|
|
strorum tum maxime Capenam portam armis Hanni-
|
|
bale pulsante minoris ueniret quam si illum Poeni
|
|
non obtinerent. ita se gerere in aduersis rebus quid
|
|
aliud est quam saeuientem fortunam in adiutorium
|
15
|
sui pudore uictam conuertere?
|
|
Magno spatio diuisus est a senatu ad poetam
|
11.1
|
Accium transitus. ceterum ut ab eo decentius ad
|
|
externa transeamus, producatur in medium. is Iulio
|
|
Caesari amplissimo ac florentissimo uiro in con-
|
|
legium poetarum uenienti numquam adsurrexit, non
|
5
|
maiestatis eius inmemor, sed quod in conparatione
|
|
communium studiorum aliquanto se superiorem esse
|
|
confideret. quapropter insolentiae crimine caruit,
|
|
quia ibi uoluminum, non imaginum certamina exer-
|
|
cebantur.
|
10
|