DE AMICITIA
|
|
Contemplemur nunc amicitiae uinculum potens
|
4.7.pr.1
|
et praeualidum neque ulla ex parte sanguinis uiribus
|
|
inferius, hoc etiam certius et exploratius, quod illud
|
|
nascendi sors, fortuitum opus, hoc unius cuiusque
|
|
solido iudicio inchoata uoluntas contrahit. itaque
|
5
|
celerius sine reprehensione propinquum auersere
|
|
quam amicum, quia altera diremptio non utique ini-
|
|
quitatis, altera utique leuitatis crimini subiecta est:
|
|
cum enim deserta sit futura uita hominis nullius
|
|
amicitiae cincta praesidio, tam necessarium subsi-
|
10
|
dium temere adsumi non debet, semel autem recte
|
|
adprehensum sperni non conuenit. sincerae uero fidei
|
|
amici praecipue in aduersis rebus cognoscuntur, in
|
|
quibus quidquid praestatur totum a constanti beni-
|
|
uolentia proficiscitur. felicitatis cultus maiore ex
|
15
|
parte adulatione quam caritate erogatur, certe su-
|
|
spectus est perinde ac plus semper petat quam in-
|
|
pendat. accedit huc, quod infractae fortunae homines
|
|
magis amicorum studia desiderant uel praesidii uel
|
|
solacii gratia: nam laeta quidem et prospera nego-
|
20
|
tia, utpote cum diuina subfragatione foueantur, hu-
|
|
mana minus indigent. tenacius igitur eorum nomina
|
|
posteritatis memoria adprehendit, qui aduersos casus
|
|
amicorum non deseruerunt quam qui prosperum ui-
|
|
tae cursum comitati sunt. nemo de Sardanapalli fa-
|
25
|
miliaribus loquitur, Orestes Pylade paene amico quam
|
|
Agamemnone notior est patre, si quidem illorum
|
|
amicitia in consortione deliciarum et luxuriae conta-
|
|
buit, horum durae atque asperae condicionis sodali-
|
|
cium ipsarum miseriarum experimento enituit. sed
|
30
|
quid externa attingo, cum domesticis prius liceat uti?
|
|
Inimicus patriae fuisse Ti. Gracchus existima-
|
1.1
|
tus est, nec inmerito, quia potentiam suam saluti eius
|
|
praetulerat. quam constantis tamen fidei amicum
|
|
etiam in hoc tam prauo proposito C. Blossium Cuma-
|
|
num habuerit operae pretium est cognoscere. hostis
|
5
|
iudicatus, ultimo supplicio adfectus, sepulturae ho-
|
|
nore spoliatus beniuolentia tamen eius non caruit:
|
|
nam cum senatus Rupilio et Laenati consulibus man-
|
|
dasset ut in eos, qui cum Graccho consenserant, <more>
|
|
maiorum animaduerte<re>nt, et ad Laelium, cuius con-
|
10
|
silio praecipue consules utebantur, pro se Blossius
|
|
deprecatum uenisset familiaritatisque excusatione
|
|
uteretur, atque is dixisset: 'quid? si te Gracchus
|
|
templo Iouis optimi maximi faces subdere iussisset,
|
|
obsecuturusne illius uoluntati propter istam, quam
|
15
|
iactas, familiaritatem fuisti?' 'numquam istud' in-
|
|
quit 'Gracchus imperasset'. satis, immo etiam ni-
|
|
mium: totius namque senatus consensu damnat<os
|
|
ei>us mores defendere ausus est. uerum quod sequitur
|
|
multo audacius multoque periculosius: conpressus
|
20
|
enim perseueranti interrogatione Laeli in eodem con-
|
|
stantiae gradu stetit seque etiam hoc, si modo Grac-
|
|
chus annuisset, facturum respondit. quis illum sce-
|
|
leratum putasset fuisse, si tacuisset? quis non etiam
|
|
sapientem, si pro necessitate temporis locutus esset?
|
25
|
at Blossius nec silentio honesto nec prudenti sermone
|
|
salutem suam, ne qua ex parte infelicis amicitiae
|
|
memoriam desereret, tueri uoluit.
|
|
In eadem domo aeque robusta constantis ami-
|
2.1
|
citiae exempla oboriuntur: prostratis enim iam et
|
|
perditis C. Gracchi consiliis rebusque, cum tota eius
|
|
conspiratio late quaereretur, desertum omni auxilio
|
|
duo tantum amici Pomponius et Laetorius ab in-
|
5
|
festis et undique ruentibus telis oppositu corporum
|
|
suorum texerunt. quorum Pomponius, quo is facilius
|
|
euaderet, concitatum <in>sequentium agmen in porta
|
|
trigemina aliquamdiu acerrima pugna inhibuit nec
|
|
uiuus pelli potuit, sed multis confectus uulneribus
|
10
|
transitum eis super cadauer suum, credo etiam post
|
|
fata inuitus, dedit. Laetorius autem in ponte sub-
|
|
licio constitit et eum, donec Gracchus transiret, ar-
|
|
dore spiritus sui saepsit ac ui iam multitudinis ob-
|
|
rutus conuerso in se gladio celeri saltu profundum
|
15
|
Tiberis petiit, quamque in eo ponte caritatem toti
|
|
patriae Horatius Cocles exhibuerat, unius amicitiae
|
|
adiecta uoluntaria morte praestitit. quam bonos
|
|
Gracchi, si aut patris aut materni aui sectam uitae
|
|
ingredi uoluissent, habere milites potuerant! quo
|
20
|
enim impetu, qua perseuerantia animi Blossius et
|
|
Pomponius et Laetorius tropaea ac triumphos eorum
|
|
adiuuissent, furiosi conatus tam strenui comites, si-
|
|
nistris quidem auspiciis amicitiae condicionem secuti,
|
|
sed quo miseriora, hoc certiora fideliter cultae [nobi-
|
25
|
litatis] exempla.
|
|
L. autem Reginus, si ad debitam publico
|
3.1
|
ministerio sinceritatem exigatur, posteritatis conuicio
|
|
lacerandus, si amicitiae fido pignore aestimetur, in
|
|
optimo laudabilis conscientiae portu relinquendus est:
|
|
tribunus enim plebis Caepionem in carcerem con-
|
5
|
iectum, quod illius culpa exercitus noster a Cimbris
|
|
et Teutonis uidebatur deletus, ueteris artaeque ami-
|
|
citiae memor publica custodia liberauit nec hactenus
|
|
amicum egisse contentus etiam fugae eius comes ac-
|
|
cessit. pro magnum et inexuperabile tuum, numen,
|
10
|
amicitia! cum ex altera parte res publica manum
|
|
iniceret, ex altera tua illum dextera traheret, et illa
|
|
ut sacrosanctus esse uellet exigeret, tu exilium indi-
|
|
ceres—adeo blando uteris imperio—supplicium
|
|
honori praetulit.
|
15
|
Admirabile hoc opus tuum, sed quod sequitur
|
4.1
|
aliquanto laudabilius: recognosce enim quo usque
|
|
Volumni constantem erga amicum suum caritatem
|
|
sine ulla rei publicae iniuria eue<xe>ris. qui ortus eque-
|
|
stri loco, cum M. Lucullum familiariter coluisset eum-
|
5
|
que M. Antonius, quia Bruti et Cassii partes secutus
|
|
fuerat, interemisset, in magna fugiendi licentia ex-
|
|
animi amico adhaesit hucusque in lacrimas et gemi-
|
|
tus profusus, ut nimia pietate causam sibi mortis
|
|
arcesseret: nam propter praecipuam et perseueran-
|
10
|
tem lamentationem ad Antonium pertractus est. cu-
|
|
ius postquam in conspectu stetit, 'iube me' inquit,
|
|
'imperator, protinus ad Luculli corpus ductum oc-
|
|
cidi: neque enim absumpto illo superesse debeo, cum
|
|
ei infelicis militiae auctor extiterim'. quid hac fide-
|
15
|
lius beniuolentia? mortem amici hostis odio leuauit,
|
|
uitam suam consilii crimine astrinxit, quoque illum
|
|
miserabiliorem redderet, se fecit inuisiorem. nec dif-
|
|
ficiles Antoni aures habuit ductusque, quo uoluerat,
|
|
dexteram Luculli auide osculatus, caput, quod abs-
|
20
|
cisum iacebat, sublatum pectori suo adplicauit ac
|
|
deinde demissam ceruicem uictori gladio praebuit.
|
|
loquatur Graecia Thesea nefandis Pirithoi amoribus
|
|
suscribentem Ditis se patris regnis commisisse: uani
|
|
est istud narrare, stulti credere. mixtum cruorem
|
25
|
amicorum et uulneribus innexa uulnera mortique in-
|
|
haerentem mortem uidere, haec sunt uera Romanae
|
|
amicitiae indicia, illa gentis ad fingendum paratae
|
|
monstro similia mendacia.
|
|
L. quoque Petronius huiusce laudis consor-
|
5.1
|
tionem merito uindicat: paria enim in cultu ami-
|
|
citiae auso par gloriae portio adserenda est. admo-
|
|
dum humili loco natus ad equestrem ordinem et
|
|
splendidae militiae stipendia P. Caeli beneficio per-
|
5
|
uenerat. cui gratum animum, quia laeta in materia
|
|
exhibere non contigerat, in ea, quam inicam fortuna
|
|
esse uoluit, cum multa fide praestitit. erat ob Octa-
|
|
uio consule Placentiae praepositus Caelius. qua <a>
|
|
Cinnano exercitu capta et senior iam et graui uali-
|
10
|
tudine adfectus, ne in potestatem hostium ueniret,
|
|
ad auxilium dexterae Petroni confugit. quem is ab
|
|
incepto consilio frustra conatus abstrahere in isdem
|
|
perseuerantem precibus interemit caedique eius suam
|
|
iunxit, ne eo iacente, per quem omnia dignitatis in-
|
15
|
crementa adsecutus fuerat, superesset. ita alterius
|
|
fato uerecundia, alterius pietas causam praebuit.
|
|
Iungendus Petronio Ser. Terentius est, quam-
|
6.1
|
quam ei, sicut cupierat, pro amico suo perire <non>
|
|
contigit: incepto namque egregio, non inrito euentu
|
|
aestimari debet, quia, quantum in illo fuit, et ipse
|
|
extinctus est et D. Brutus periculum euasit mortis.
|
5
|
qui fugiens a Mutina, ut ad se interficiendum ab An-
|
|
tonio missos equites aduenisse cognouit, quodam in
|
|
loco iustae poenae debitum spiritum tenebris furari
|
|
conabatur, eoque iam facta inruptione Terentius fideli
|
|
mendacio obscuritate ipsa suffragante Brutum se esse
|
10
|
simulauit et corpus suum trucidandum equitibus obie-
|
|
cit. uerum cognitus a Furio, cui Brutianae ultionis
|
|
officium mandatum fuerat, nece sua amici supplicium
|
|
discutere non potuit. sic inuitus fortuna cogente uixit.
|
|
Ab hoc horrido et tristi pertinacis amicitiae
|
7.1
|
ad laetum et serenum uultum transeamus atque in<de>
|
|
eam euocatam, ubi omnia lacrimis, gemitu, caedibus
|
|
fuerant referta, in eo, quo dignior est, felicitatis do-
|
|
micilio conlocemus, gratia, honore abundantissi-
|
5
|
misque opibus fulgentem. orere igitur ab illa, quae
|
|
sanctorum umbris dicata esse creditur, sede hinc De-
|
|
cime Laeli, illinc M. Agrippa, alter uirorum, deorum
|
|
alter maximum amicum et certa mente et secundis
|
|
ominibus sortiti, totumque beatae turbae gregem, qui
|
10
|
uestro ductu ueneranda sincerae fidei stipendia lau-
|
|
dibus et praemiis onustus peregit, in lucem uobiscum
|
|
protrahite: uestros enim constantis animos, uestra
|
|
strenua ministeria, uestram inexpugnabilem tacitur-
|
|
nitatem proque dignitate et salute amicorum perpe-
|
15
|
tuam excubationem et stationem beniuolentiae et
|
|
rursus harum rerum uberrimos fructus posterior in-
|
|
tuens aetas in excolendo iure amicitiae qua libentius
|
|
qua etiam religiosius erit operata.
|
|