Commemoratione Romani exempli in Ma-
|
5.1(ext).1.1
|
cedoniam deductus morum Alexandri praeconium
|
|
facere cogor, cuius ut infinitam gloriam bellica uir-
|
|
tus, ita praecipuum amorem clementia meruit. is,
|
|
dum omnes gentes infatigabili cursu lustrat, quodam
|
5
|
loci niuali tempestate oppressus senio iam confectum
|
|
Macedonem militem nimio frigore obstupefactum
|
|
ipse sublimi et propinqua igni sede residens anim-
|
|
aduertit factaque non fortunae, sed aetatis utriusque
|
|
aestimatione descendit et illis manibus, quibus opes
|
10
|
Darii adflixerat, corpus frigore duplicatum in suam
|
|
sedem inposuit: id ei salutare futurum, quod apud
|
|
Persas capital extitisset, solium regium occupasse.
|
|
quid ergo mirum est, si sub eo duce tot annis mili-
|
|
tare iucundum ducebant, cui gregarii militis incolu-
|
15
|
mitas proprio fastigio carior erat? idem non homi-
|
|
num ulli, sed naturae fortunaeque cedens, quam-
|
|
quam uiolentia morbi dilabebatur, in cubitum tamen
|
|
erectus dexteram omnibus, qui eam contingere uel-
|
|
lent, porrexit. quis autem illam osculari non cuperet,
|
20
|
quae iam fato oppressa maximi exercitus conplexui
|
|
humanitate quam spiritu uiuidior suffecit?
|
|
Non tam robusti generis humanitas, sed et
|
2.1
|
ipsa tamen memoria prosequenda Pisistrati Athenien-
|
|
sium tyranni narrabitur. qui, cum adulescens qui-
|
|
dam amore filiae eius uirginis accensus in publico
|
|
obuiam sibi factam osculatus esset, hortante uxore
|
5
|
ut ab eo capitale supplicium sumeret respondit, 'si
|
|
eos, qui nos amant, interficiemus, quid eis faciemus,
|
|
quibus odio sumus'? minime digna uox cui adiciatur
|
|
eam ex tyranni ore [de humanitate] manasse. in
|
|
hunc modum filiae iniuriam tulit, suam multo lauda-
|
10
|
bilius. a Thrasippo amico inter cenam sine fine
|
|
conuicio laceratus ita et animum et uocem ab ira
|
|
cohibuit, ut putares satellitem <a> tyranno male audire.
|
|
abeuntem quoque, ueritus ne propter metum matu-
|
|
rius se conuiuio subtraheret, inuitatione familiari
|
15
|
coepit retinere. Thrasippus concitatae temulentiae
|
|
impetu euectus os eius sputo respersit nec tamen in
|
|
uindictam sui ualuit accendere. ille uero etiam filios
|
|
suos uiolatae patris maiestati subuenire cupientis re-
|
|
traxit. posteroque die Thrasippo supplicium a se
|
20
|
uoluntaria morte exigere uolente uenit ad eum data-
|
|
que fide in eodem gradu amicitiae mansurum, ab
|
|
incepto reuocauit. si nihil aliud dignum honore me-
|
|
moriae gessisset, his tamen factis abunde se posteri-
|
|
tati conmendasset.
|
25
|
Aeque mitis animus Pyrri regis. audierat quo-
|
3.1
|
dam in conuiuio Tarentinorum parum honoratum
|
|
de <se> sermonem habitum: accersitos qui ei interfue-
|
|
rant percontabatur an ea, quae ad aures ipsius per-
|
|
uenerant, dixissent. tum ex his unus, 'nisi' inquit
|
5
|
'uinum nos defecisset, ista, quae tibi relata sunt,
|
|
prae eis, quae de te locuturi eramus, lusus ac iocus
|
|
fuissent'. tam urbana crapulae excusatio tamque
|
|
simplex ueritatis confessio iram regis conuertit in ri-
|
|
sum. qua quidem clementia et moderatione adsecutus
|
10
|
est ut et sobrii sibi Tarentini gratias agerent et ebrii
|
|
bene precarentur.
|
|
Ab eadem altitudine humanitatis legatis Roma-
|
|
norum ad redimendos captiuos castra sua petentibus,
|
|
quo tutius uenirent, Lyconem Molosson obuiam mi-
|
15
|
sit, quo honoratius exciperentur, ipse cum ornatu
|
|
regio <salu>tatum extra portam occurrit, secundarum
|
|
rerum prouentu non corruptus, ut officii respectum
|
|
in iis deponeret, qui tum maxime armis cum eo
|
|
dissidebant.
|
20
|
Cuius tam mitis ingenii debitum fructum ul-
|
4.1
|
timo fati sui tempore cepit: nam cum diris auspi-
|
|
ciis Argiuorum inuasisset urbem, abscisumque eius
|
|
caput Alcyoneus Antigoni regis filius ad patrem—
|
|
propugnator enim laboran<tibus> aderat—laetus uelut
|
5
|
aliquod felicissimum uictoriae opus attulisset, Anti-
|
|
gonus correpto iuuene, quod tanti uiri subitae ruinae
|
|
inmemor humanorum casuum effuso gaudio insulta-
|
|
ret, humo caput sublatum causea, qua uelatum caput
|
|
suum more Macedonum habebat, texit corporique
|
10
|
Pyrri redditum honoratissime cremandum curauit.
|
|
quin etiam filium eius Helenum captiuum ad se per-
|
|
tractum et cultum et animum regium gerere iussit
|
|
ossaque ei Pyrri aurea inclusa urna Epirum in pa-
|
|
triam ad Alexandrum fratrem portanda dedit.
|
15
|
Campani autem exercitum nostrum cum con-
|
5.1
|
sulibus apud Caudinas furcas sub iugum a Samniti-
|
|
bus missum nec inermem tantum, sed etiam nudum
|
|
urbem suam intrantem perinde ac uictorem et spo-
|
|
lia hostium prae se ferentem uenerabiliter excepe-
|
5
|
runt protinusque consulibus insignia honoris, mili
|
|
<ti>bus uestem, arma, equos, commeatum benignis-
|
|
sime praestando et inopiam et deformitatem Romanae
|
|
cladis mutarunt. quo animo si pro imperio nostro ad-
|
|
uersus Hannibalem quoque usi fuissent, truculentis
|
10
|
securibus materiem saeuiendi non praebuissent.
|
|
Facta mentione acerrimi hostis mansuetudinis
|
6.1
|
eius operibus, quam Romano nomini praestitit, lo-
|
|
cum, qui inter manus est, finiam: Hannibal enim
|
|
Aemilii Pauli apud Cannas trucidati quaesitum cor-
|
|
pus, quantum in ipso fuit, inhumatum iacere passus
|
5
|
non est. Hannibal Ti. Gracchum Lucanorum cir-
|
|
cumuentum insidiis cum summo honore sepulturae
|
|
mandauit et ossa eius in patriam portanda militibus
|
|
nostris tradidit. Hannibal M. Marcellum in agro
|
|
Bruttio, dum conatus Poenorum cupidius quam con-
|
10
|
sideratius speculatur, interemptum legitimo funere
|
|
extulit punicoque sagulo et corona donatum aurea
|
|
rogo inposuit. ergo humanitatis dulcedo etiam in
|
|
<ef>ferata barbarorum ingenia penetrat toruosque et
|
|
truces hostium mollit oculos ac uictoriae insolentis-
|
15
|
simos spiritus flectit. nec illi arduum ac difficile est
|
|
inter arma contraria, inter destrictos conminus mu-
|
|
crones placidum iter reperire. uincit iram, prosternit
|
|
odium hostilemque sanguinem hostilibus lacrimis
|
|
miscet. quae etiam Hannibalis admirabilem uocem
|
20
|
pro funeribus Romanorum ducum arbitria statuen-
|
|
tis expressit. quin aliquanto ei plus gloriae Paulus
|
|
et Gracchus et Marcellus sepulti quam oppressi attu-
|
|
lerunt, si quidem illos Punico astu decepit, Ro-
|
|
mana mansuetudine honorauit. uos quoque, fortes ac
|
25
|
piae umbrae, non paenitendas sortitae estis exequias:
|
|
nam ut optabilius in patria, ita speciosius pro patria
|
|
conlapsae supremi officii decus infelicitate amissum
|
|
uirtute recuperastis.
|
|