| Ceterum ut ad iucundiora cognitu uenia- | 5.7(ext).1.1 |
| mus, Seleuci regis filius Antiochus nouercae Strato- | |
| nices infinito amore correptus, memor quam inprobis | |
| facibus arderet, impium pectoris uulnus pia dissi- | |
| mulatione contegebat. itaque diuersi adfectus isdem | 5 |
| uisceribus ac medullis inclusi, summa cupiditas et | |
| maxima uerecundia, ad ultimam tabem corpus eius | |
| redegerunt. iacebat ipse in lectulo moribundo similis, | |
| lamentabantur necessarii, pater maerore prostratus | |
| de obitu unici filii deque sua miserrima orbitate co- | 10 |
| gitabat, totius domus funebris magis quam regius | |
| erat uultus. sed hanc tristitiae nubem Leptinis ma- | |
| thematici uel, ut quidam tradunt, Erasistrati medici | |
| prouidentia discussit: iuxta enim Antiochum sedens, | |
| ut eum ad introitum Stratonices rubore perfundi et | 15 |
| spiritu increbrescere eaque egrediente palle<sce>re et | |
| † excitatiorem anhelitum subinde recuperare anim- | |
| aduertit, curiosiore obseruatione ad ipsam ueritatem | |
| penetrauit: intrante enim Stratonice et rursus ab- | |
| eunte brachium adulescentis dissimulanter adprehen- | 20 |
| dendo modo uegetiore modo languidiore pulsu uena- | |
| rum conperit cuius morbi aeger esset, protinusque | |
| id Seleuco exposuit. qui carissima sibi coniuge filio | |
| cedere non dubitauit, quod in amorem incidisset, for- | |
| tunae acceptum referens, quod dissimulare eum ad | 25 |
| mortem usque paratus esset, ipsius pudori inputans. | |
| subiciatur animis senex, rex, amans: iam patebit | |
| quam multa quamque difficilia paterni adfectus in- | |
| dulgentia supera<ue>rit. | |
| Ac Seleucus quidem uxore, Ariobarzanes autem | 2.1 |
| filio suo Cappadociae regno cessit in conspectu Cn. | |
| Pompei. cuius cum tribunal conscendisset inuitatus- | |
| que ab eo in curuli sella sedisset, postquam filium | |
| in cornu scribae humiliorem fortuna sua locum ob- | 5 |
| tinentem conspexisset, non sustinuit infra se conlo- | |
| catum intueri, sed protinus sella descendit et dia- | |
| dema in caput eius transtulit hortarique coepit ut eo | |
| transiret, unde ipse surrexerat. exciderunt lacrimae | |
| iuueni, cohorruit corpus, delapsum diadema est, nec | 10 |
| quo iussus erat progredi potuit, quodque paene | |
| ueritatis fidem excedit, laetus erat qui regnum de- | |
| ponebat, tristis cui dabatur. nec ullum finem tam | |
| egregium certamen habuisset, nisi patriae uoluntati | |
| auctoritas Pompei adfuisset: filium enim et regem | 15 |
| appellauit et diadema sumere iussit et in curuli sella | |
| considere coegit. |