DE MVTATIONE MORVM AVT
|
|
FORTVNAE
|
|
Multum animis hominum et fiduciae adicere et
|
6.9.pr.1
|
sollicitudinis detrahere potest morum ac fortunae
|
|
in claris uiris recognita mutatio, siue nostros status
|
|
siue proximorum [ingenia] contemplemur: nam cum
|
|
aliorum fortunas spectando ex condicione abiecta
|
5
|
atque contempta emersisse claritatem uideamus, quid
|
|
aberit quin et ipsi meliora de nobis semper cogite-
|
|
mus, memores stultum esse perpetuae infelicitatis
|
|
se praedamnare spemque, quae etiam incerta recte
|
|
fouetur, interdum certam in desperationem con-
|
10
|
uertere?
|
|
Manlius Torquatus adeo hebetis atque obtunsi
|
1.1
|
cordis inter initia iuuentae existimatus, ut a patre
|
|
L. Manlio amplissimo uiro, quia et domesticis et
|
|
rei publicae usibus inutilis uidebatur, rus relegatus
|
|
agresti opere fatigaretur, postmodum patrem reum
|
5
|
iudiciali periculo liberauit, filium uictorem, quod
|
|
aduersus imperium suum cum hoste manum conse-
|
|
ruerat, securi percussit, patriam Latino tumultu fes-
|
|
sam speciosissimo triumpho recreauit, in hoc, credo,
|
|
[ne] fortunae nubilo adulescentiae contemptu per-
|
10
|
fusus, quo senectutis eius decus lucidius enitesceret.
|
|
Scipio autem Africanus superior, quem di
|
2.1
|
immortales nasci uoluerunt, ut esset in quo uirtus
|
|
se per omnes numeros hominibus efficaciter osten-
|
|
deret, solutioris uitae primos adulescentiae annos
|
|
egisse fertur, remotos quidem a luxuriae crimine,
|
5
|
sed tamen Punicis tropaeis, deuictae Karthaginis
|
|
ceruicibus inposito iugo teneriores.
|
|
C. quoque Valerius Flaccus secundi Punici
|
3.1
|
belli temporibus luxu perditam adulescentiam in-
|
|
choauit. ceterum a P. Licinio pontifice maximo fla-
|
|
men factus, quo facilius a uitiis recederet, ad curam
|
|
sacrorum et caerimoniarum conuerso animo, usus
|
5
|
duce frugalitatis religione, quantum prius luxuriae
|
|
fuerat exemplum, tantum postea modestiae et san-
|
|
ctitatis specimen euasit.
|
|
Nihil Q. Fabio Maximo, qui Gallica uictoria
|
4.1
|
cognomen Allobrogi<ci> sibimet ac posteris peperit,
|
|
adulescente magis infame, nihil eodem sene ornatius
|
|
aut speciosius illo saeculo nostra ciuitas habuit.
|
|
Quis ignorat Q. Catuli auctoritatem in ma-
|
5.1
|
ximo clarissimorum uirorum prouentu excelsum gra-
|
|
dum obtinuisse? cuius si superior aetas reuoluatur,
|
|
multi lusus, multae deliciae reperiantur. quae qui-
|
|
dem ei inpedimento non fuerunt quo minus patriae
|
5
|
princeps existeret, nomenque eius in Capitolino fa-
|
|
stigio fulgeret ac uirtute ciuile bellum ingenti motu
|
|
oriens sepeliret.
|
|
L. uero Sulla usque ad quaesturae suae co-
|
6.1
|
mitia uitam libidine, uino, ludicrae artis amore in-
|
|
quinatam perduxit. quapropter C. Marius consul
|
|
moleste tulisse traditur, quod sibi asperrimum in
|
|
Africa bellum gerenti tam delicatus quaestor sorte
|
5
|
obuenisset. eiusdem uirtus quasi perruptis et dis-
|
|
iectis nequitiae, qua obsidebatur, claustris catenas
|
|
Iugurthae manibus iniecit, Mitridatem conpescuit,
|
|
socialis belli fluctus repressit, Cinnae dominationem
|
|
fregit eumque, qui se in Africa quaestorem fastidie-
|
10
|
rat, ipsam illam prouinciam proscriptum et exulem
|
|
petere coegit. quae tam diuersa tamque inter se
|
|
contraria si quis apud animum suum attentiore con-
|
|
paratione expendere uelit, duos in uno homine Sullas
|
|
fuisse crediderit, turpem adulescentulum et uirum,
|
15
|
dicerem fortem, nisi ipse <se> felicem appellari ma-
|
|
luisset.
|
|
Atque ut nobilitati, beneficio paenitentiae se
|
7.1
|
ipsam admonitae respicere, altiora modo suo sperare
|
|
ausos subtexamus, T. Aufidius, cum Asiatici publici
|
|
exiguam admodum particulam habuisset, postea to-
|
|
tam Asiam proconsulari imperio obtinuit. nec in-
|
5
|
dignati sunt socii eius parere fascibus, quem aliena
|
|
tribunalia adulantem uiderant. gessit etiam se in-
|
|
tegerrime atque splendidissime. quo quidem modo
|
|
demonstrauit pristinum quaestum suum fortunae,
|
|
praesens uero dignitatis incrementum moribus ipsius
|
10
|
inputari debere.
|
|
At P. Rupilius non publicanum in Sicilia egit,
|
8.1
|
sed operas publicanis dedit. idem ultimam inopiam
|
|
suam auctorato sociis officio sustentauit. ab hoc
|
|
postmodum consule leges uniuersi Siculi acceperunt
|
|
acerbissimoque praedonum ac fugitiuorum bello li-
|
5
|
berati sunt. portus ipsos, si quis modo mutis rebus
|
|
inest sensus, tantam in eodem homine uarietatem
|
|
status admiratos arbitror: quem enim diurnas captu-
|
|
ras exigentem animaduerterant, eundem iura dantem
|
|
classesque et exercitus regentem uiderunt.
|
10
|
Huic tanto incremento maius adiciam. Asculo
|
9.1
|
capto Cn. Pompei<us> Magni pater P. Ventidium aetate
|
|
<in>puberem in triumpho suo populi oculis subiecit.
|
|
hic est Ventidius, qui postea Romae ex Parthis et
|
|
per Parthos de Crassi manibus in hostili solo mise-
|
5
|
rabiliter iacentibus triumphum duxit. ita qui capti-
|
|
uus carcerem exhorruerat, uictor Capitolium felici-
|
|
tate celebrauit. in eodem etiam illud eximium, quod
|
|
eodem anno praetor <et consul> est factus.
|
|
Casuum nunc contemplemur uarietatem. L.
|
10.1
|
Lentulus consularis lege Caecilia repetundarum cri-
|
|
mine oppressus censor cum L. Censorino creatus est.
|
|
quem quidem fortuna inter ornamenta et dedecora
|
|
alterna uice uersauit, consulatu illius damnationem,
|
5
|
damnationi censuram subiciendo et neque bonis eum
|
|
perpetuis frui neque malis aeternis ingemescere pa-
|
|
tiendo.
|
|
Isdem uiribus uti uoluit in Cn. Cornelio
|
11.1
|
Scipione Asina. qui consul a Poenis apud Liparas
|
|
captus, cum belli iure omnia perdidisset, laetiore
|
|
subinde uultu eius adiutus cuncta recuperauit, con-
|
|
sul etiam iterum creatus est. quis crederet illum a
|
5
|
xii securibus ad Karthaginiensium peruenturum ca-
|
|
tenas? quis rursus existimaret a Punicis uinculis ad
|
|
summi imperii peruenturum insignia? sed tamen ex
|
|
consule captiuus et ex captiuo consul est factus.
|
|
Quid, Crasso nonne pecuniae magnitudo lo-
|
12.1
|
cupletis nomen dedit? sed eidem postea inopia tur-
|
|
pem decoctoris appellationem inussit, siquidem bona
|
|
eius a creditoribus, quia solidum praestare non po-
|
|
terat, uenierunt. † itaque qui amara suggillatione
|
5
|
non caruit, cum egens ambularet, Diues ab occur-
|
|
rentibus salutabatur.
|
|
Crassum casus acerbitate Q. Caepio praecu-
|
13.1
|
currit: is namque praeturae splendore, triumphi
|
|
claritate, consulatus decore, maximi pontificis sacer-
|
|
dotio ut senatus patronus diceretur adsecutus in
|
|
publicis uinculis spiritum deposuit, corpusque eius
|
5
|
funestis carnificis manibus laceratum in scalis Ge-
|
|
moniis iacens magno cum horrore totius fori Romani
|
|
conspectum est.
|
|
Iam C. Marius † maximae fortunae lucta-
|
14.1
|
tione: omnes enim eius impetus qua corporis qua
|
|
animi robore fortissime sustinuit. Arpinatibus ho-
|
|
noribus iudicatus inferior quaesturam Romae petere
|
|
ausus est. patientia deinde repulsarum inrupit ma-
|
5
|
gis in curiam quam uenit. in tribunatus quoque et
|
|
aedilitatis petitione consimilem campi notam exper-
|
|
tus praeturae candidatus supremo in loco adhaesit,
|
|
quem tamen non sine periculo obtinuit: ambitus
|
|
enim accusatus uix atque aegre absolutionem ab
|
10
|
iudicibus impetrauit. ex illo Mario tam humili Ar-
|
|
pini, tam ignobili Romae, tam fastidiendo candidato
|
|
ille Marius euasit, qui Africam subegit, qui Iugur-
|
|
tham regem ante currum egit, qui Teutonorum Cim-
|
|
brorumque exercitus deleuit, cuius bina tropaea in
|
15
|
urbe spectantur, cuius septem in fastis consulatus
|
|
leguntur, cui post exilium consulem creari proscri-
|
|
ptoque facere proscriptionem contigit. quid huius
|
|
condicione inconstantius aut mutabilius? quem si
|
|
inter miseros posueris, miserrimus, <si> inter <felices,>
|
20
|
felicissimus reperietur.
|
|
C. autem Caesar, cuius uirtutes aditum sibi
|
15.1
|
in caelum struxerunt, inter primae iuuentae initia
|
|
priuatus Asiam petens, a maritimis praedonibus circa
|
|
insulam Pharmacusam exceptus L se talentis rede-
|
|
mit. parua igitur summa clarissimum mundi sidus
|
5
|
in piratico myoparone rependi fortuna uoluit. quid
|
|
est ergo quod amplius de ea queramur, si ne con-
|
|
sortibus quidem diuinitatis suae parcit? sed caeleste
|
|
numen se ab iniuria uindicauit: continuo enim ca-
|
|
ptos praedones crucibus adfixit.
|
10
|