| LIBER SEPTIMVS | |
| DE FELICITATE | |
| Volubilis fortunae conplura exempla retulimus, | 7.1.pr.1 |
| constanter propitiae admodum pauca narrari possunt. | |
| quo patet eam aduersas res cupido animo infligere, | |
| secundas parco tribuere. eadem, ubi malignitatis | |
| obliuisci sibi imperauit, non solum plurima ac ma- | 5 |
| xima, sed etiam perpetua bona congerit. | |
| Videamus ergo quot gradibus beneficiorum | 1.1 |
| Q. Metellum a primo originis die ad ultimum usque | |
| fati tempus numquam cessante indulgentia ad sum- | |
| mum beatae uitae cumulum perduxerit. nasci eum | |
| in urbe terrarum principe uoluit, parentes ei nobi- | 5 |
| lissimos dedit, adiecit animi rarissimas dotes et cor- | |
| poris uires, ut sufficere laboribus posset, uxorem | |
| pudicitia et fecunditate conspicuam conciliauit, con- | |
| sulatus decus, imperatoriam potestatem, speciosissimi | |
| triumphi praetextum largita est, fecit ut eodem | 10 |
| tempore tres filios consulares, unum etiam censo- | |
| rium et triumphalem, quartum praetorium uideret, | |
| utque tres filias nuptum daret earumque subolem | |
| sinu suo exciperet. tot partus, tot incunabula, tot | |
| uiriles togae, tam multae nuptiales faces, honorum, | 15 |
| imperiorum, omnis denique gratulationis summa | |
| abundantia, cum interim nullum funus, nullus ge- | |
| mitus, nulla causa tristitiae. caelum contemplare, | |
| uix tamen ibi talem statum reperies, quoniam qui- | |
| dem luctus et dolores deorum quoque pectoribus a | 20 |
| maximis uatibus adsignari uidemus. hunc uitae | |
| actum eius consentaneus finis excepit: namque Me- | |
| tellum ultimae senectutis spatio defunctum lenique | |
| genere mortis inter oscula conplexusque carissimo- | |
| rum pignorum extinctum filii et generi humeris suis | 25 |
| per urbem latum rogo inposuerunt. | |
| Clara haec felicitas: obscurior illa, sed † di- | 2.1 |
| uino splendori praeposita: cum enim Gyges regno | |
| Lydiae armis et diuitiis abundantissimo inflatus | |
| animo Apollinem Pythium sciscitatum uenisset an | |
| aliquis mortalium se esset felicior, deus ex abdito | 5 |
| sacrarii specu uoce missa Aglaum Psophidium ei | |
| praetulit. is erat Arcadum pauperrimus, sed aetate | |
| iam senior terminos agelli sui numquam excesserat, | |
| paruuli ruris fructibus [uoluptatibus] contentus. uerum | |
| profecto beatae uitae finem Apollo non adumbratum | 10 |
| oraculi sagacitate conplexus est. quocirca insolenter | |
| fulgore fortunae suae glorianti respondit magis se | |
| probare securitate ridens tugurium quam tristem | |
| curis et sollicitudinibus aulam, paucasque glebas | |
| pauoris expertes quam pinguissima Lydiae arua metu | 15 |
| referta, et unum aut alterum iugum boum facilis | |
| tutelae quam exercitus et arma et equitatum uora- | |
| cibus inpensis onerosum, et usus necessarii horreo- | |
| lum nulli nimis adpetendum quam thesauros om- | |
| nium insidiis et cupiditatibus expositos. ita Gyges, | 20 |
| dum adstipulatorem uanae opinionis deum habere | |
| concupiscit, ubinam solida et sincera esset felicitas | |
| didicit. |