In huius uirtutum aestimatione, iam 2.128.1.1
pridem iudicia ciuitatis cum iudiciis principis cer-
tant; neque nouus hic mos senatus populique Ro-
mani est putandi, quod optimum sit, esse nobilissi-
mum. Nam et illi, qui primi ante bellum Punicum, 5
abhinc annos CCC, Ti. Coruncanium, hominem
nouum, cum aliis omnibus honoribus, tum pontifi-
catu etiam maximo ad principale extulere fasti-
gium,
et qui equestri loco natum Sp. Caruilium 2.1
et mox M. Catonem, nouum etiam Tusculo Vrbis
inquilinum, Mummiumque Achaicum in consulatus,
censuras et triumphos prouexere,
et qui C. Marium, 3.1
ignotae originis, usque ad sextum consulatum sine
dubitatione Romani nominis habuere principem, et
qui M. Tullio tantum tribuere ut paene adsentatione
sua quibus uellet principatus conciliaret, quique 5
nihil Asinio Pollioni negauerunt quod nobilissimis
summo cum sudore consequendum foret, profecto
hoc senserunt, in cuiuscumque animo uirtus inesset,
ei plurimum esse tribuendum.
Haec naturalis exem- 4.1
pli imitatio ad experiendum Seianum Caesarem, ad
iuuanda uero onera principis Seianum propulit
senatumque et populum Romanum eo perduxit ut,
quod usu optimum intellegit, id in tutelam securitatis 5
suae libenter aduocet.