Per idem tempus, P. Clodius, homo nobilis, 2.45.1.1
disertus, audax, quique dicendi neque faciendi
ullum nisi quem uellet nosset modum, malorum
propositorum executor acerrimus, infamis etiam
sororis stupro et actus incesti reus ob initum inter 5
religiosissima populi Romani sacra adulterium, cum
graues inimicitias cum M. Cicerone exerceret—quid
enim inter tam dissimiles amicum esse poterat?—
et a patribus ad plebem transisset, legem in tribu-
natu tulit, qui ciuem Romanum indemnatum inte- 10
remisset, ei aqua et igni interdiceretur: cuius uerbis
etsi non nominabatur Cicero, tamen solus petebatur.
Ita uir optime meritus de re publica conseruatae 2.1
patriae pretium calamitatem exilii tulit. Non ca-
ruerunt suspicione oppressi Ciceronis Caesar et
Pompeius. Hoc sibi contraxisse uidebatur Cicero,
quod inter XX uiros diuidendo agro Campano esse 5
noluisset.
Idem intra biennium sera Cn. Pompei 3.1
cura, uerum, ut coepit, intenta uotisque Italiae ac
decretis senatus, uirtute atque actione Annii Milonis,
tribuni pl., dignitati patriaeque restitutus est.
Neque post Numidici exilium aut reditum quisquam 5
aut expulsus inuidiosius aut receptus est laetius:
cuius domus quam infeste a Clodio disiecta erat,
tam speciose a senatu restituta est.
  Idem P. Clodius in tribunatu, sub honorificen- 4.1
tissimo ministerii titulo, M. Catonem a re publica
relegauit: quippe legem tulit, ut is quaestor cum
iure praetorio, adiecto etiam quaestore, mitteretur
in insulam Cyprum ad spoliandum regno Ptole- 5
maeum, omnibus morum uitiis eam contumeliam
meritum.
Sed ille, sub aduentum Catonis, uitae suae 5.1
uim intulit. Vnde pecuniam longe sperata maiorem
Cato Romam retulit. Cuius integritatem laudari
nefas est, insolentia paene argui potest quod una
cum consulibus ac senatu effusa ciuitate obuiam 5
cum per Tiberim subiret nauibus, non ante is egressus
est quam ad eum locum peruenit ubi erat exponenda
pecunia.