LIBER SEXTUS
  Aristippus philosophus Socraticus, naufragio cum eiectus 6.pr.1.1
ad Rhodiensium litus animadvertisset geometrica sche-
mata descripta, exclamavisse ad comites ita dicitur: 'bene
speremus! hominum enim vestigia video.' statimque in
oppidum Rhodum contendit et recta gymnasium devenit, 5
ibique de philosophia disputans muneribus est donatus,
ut non tantum se ornaret, sed etiam eis, qui una fuerunt,
et vestitum et cetera, quae opus essent ad victum, prae-
staret. cum autem eius comites in patriam reverti volu-
issent interrogarentque eum, quidnam vellet domum re- 10
nuntiari, tunc ita mandavit dicere: eiusmodi possessiones
et viatica liberis oportere parari, quae etiam e naufragio
una possent enatare. namque ea vera praesidia sunt 2.1
vitae, quibus neque fortunae tempestas iniqua neque pu-
blicarum rerum mutatio neque belli vastatio potest nocere.
non minus eam sententiam augendo Theophrastus, hor-
tando doctos potius esse quam pecuniae confidentes, ita 5
ponit: doctum ex omnibus solum neque in alienis locis
peregrinum neque amissis familiaribus et necessariis in-
opem amicorum, sed in omni civitate esse civem difficiles-
que fortunae sine timore posse despicere casus; at qui
non doctrinarum sed felicitatis praesidiis putaret se esse 10
vallatum, labidis itineribus vadentem non stabili sed in-
firma conflictari vita. Epicurus vero non dissimiliter ait: 3.1
pauca sapientibus fortunam tribuere, quae autem maxima
et necessaria sunt, animi mentisque cogitationibus guber-
nari. haec ita etiam plures philosophi dixerunt. non
minus poetae, qui antiquas comoedias graece scripserunt, 5
easdem sententias versibus in scaena pronuntiaverunt, ut
Crates, Chionides, Aristophanes, maxime etiam cum his
Alexis, qui Athenienses ait oportere ideo laudari, quod
omnium Graecorum leges cogunt parentes <ali> a liberis,
Atheniensium non omnes nisi eos, qui liberos artibus eru- 10
dissent. omnia enim munera fortunae cum dantur, ab ea
faciliter adimuntur; disciplinae vero coniunctae cum ani-
mis nullo tempore deficiunt, sed permanent stabiliter ad
summum exitum vitae. itaque ego maximas infinitasque 4.1
parentibus ago atque habeo gratias, quod Atheniensium
legem probantes me arte erudiendum curaverunt, et ea,
quae non potest esse probata sine litteratura encyclioque
doctrinarum omnium disciplina. cum ergo et parentium 5
cura et praeceptorum doctrinis auctas haberem copias
disciplinarum, philologis et philotechinis rebus commen-
tariorumque scripturis me delectans eas possessiones ani-
mo paravi, e quibus haec est fructuum summa: nullas plus
habendi esse necessitates eamque esse proprietatem, divi- 10
tiarum maxime nihil desiderare. sed forte nonnulli haec
levia iudicantes putant eos esse sapientes, qui pecunia
sunt copiosi. itaque plerique ad id propositum conten-
dentes audacia adhibita cum divitiis etiam notitiam sunt
consecuti. ego autem, Caesar, non ad pecuniam parandam 5.1
ex arte dedi studium, sed potius tenuitatem cum bona
fama quam abundantiam cum infamia sequendam probavi.
ideo notities parum est adsecuta. sed tamen his volumi-
nibus editis, ut spero, etiam posteris ero notus. neque 5
est mirandum, quid ita pluribus sim ignotus. ceteri archi-
tecti rogant et ambiunt, ut architectent; mihi autem a
praeceptoribus est traditum: rogatum, non rogantem opor-
tere suscipere curam, quod ingenuus color movetur pu-
dore petendo rem suspiciosam. nam beneficium dantes, 10
non accipientes ambiuntur. quid enim putemus suspicari,
qui rogetur de patrimonio sumptus faciendos committere
gratiae petentis, nisi praedae compendiique eius causa
iudicet faciundum? itaque maiores primum a genere pro- 6.1
batis operam tradebant architectis, deinde quaerebant, si
honeste essent educati, ingenuo pudori, non audaciae pro-
tervitatis permittendum iudicantes. ipsi autem artifices
non erudiebant nisi suos liberos aut cognatos et eos viros 5
bonos instituebant, quibus tantarum rerum fidei pecuniae
sine dubitatione permitterentur.