| Damnati adoptivi | |
| Pauper et dives inimici. pauperi tres filii. quodam tempore visi | 11.1 |
| sunt amici. petit dives a paupere filios in adoptionem et accepit. | |
| unus in adulterio deprehensus est et occisus, alius affectatae | |
| tyrannidis reus factus est damnatus. tertium pauper repetit. | |
| dives contradicit. | 5 |
| Nihil tamen praeter luctus meos gravius quam quod, ubi odia | |
| nihil fecere, videatur amicitia plus nocere. Quicquid esse potuit | |
| in paupere, totum dives accepit. qui si bonum animum in | |
| adulescentes meos tenuit, filios ambo perdidimus. Novum | |
| audaciae genus: tyrannidem affectat pauperis filius. Vtinam sic | 10 |
| filios perdidissem, ut queri de fortuna liceret! dolere integre | |
| non potest, qui urgetur irasci. Scio, quales habuerim: et inimico | |
| et diviti placere potuerunt. Divitiae inconstantium animo- | |
| rum [in] summa pernicies. < . . . > vel velle ad me redire vel nolle: | |
| si vult, non delectat qui retinetur invitus; si non vult, iam timeo, | 15 |
| quod divitias amare coepit. Permissae licentiae magna securitas | |
| est potestas cum moderatione. Recordare, quantis meis re- | |
| demerim malis, ne adhuc videremur inimici! |