| Vir fortis gladiator | |
| Infamis non militet. Vir fortis in piratas incidit. rescripsit | 52.1 |
| patriae de redemptione. illa cessante redemit eum lanista et | |
| rudem ei in arena dedit. reverso belli tempore denuntiat | |
| militiam imperator. | |
| Omnia fieri posse credidi, cum me fortuna servum ex libero et | 5 |
| gladiatorem de viro forte fecisset. Imperator vobis ingerit | |
| militem, cuius operam non esse rei publicae necessariam pro- | |
| xime non redimendo iudicastis. Veniam a vobis, iudices, | |
| postulo, quod gladiator infamis in iudicio loquor. Erravi, | |
| iudices, fateor, erravi, qui semper credidi immortalitatem esse | 10 |
| pro re publica mori, cum fama etiam viventium consenescat: | |
| gladiatorem me fecit non pirata, sed patria. Sed o virtus, in | |
| adversis comes, sola tu me secuta in carcerem, tu in ludum, | |
| virum fortem tu sola non decipis. Scitis me, iudices, periculum | |
| contemnere, sed non contemno flagitium. Vtrum igitur gladia- | 15 |
| torem negat [negat] aliquis infamem, an negat gladiatorem? | |
| utrumque mendacium est: neque enim condicione gladiatoria | |
| quicquam est humilius in vulgo nec meo nomine quicquam | |
| nobilius in ludo. "Fortunae" inquit "fuit." quousque fortunam | |
| facimus humanorum negotiorum ream? esto, fortuna fecit, ut | 20 |
| caperer: quis fecit, ut nemo redimeret? et, si victoria solita | |
| provenerit, post rudem triumphabo? |