II.i
|
|
Menaechmvs Voluptas nullast navitis, Messenio,
|
226
|
maior meo animo, quam quom ex alto procul
|
|
terram conspiciunt. Messenio Maior, non dicam dolo,
|
|
[quam] si adveniens terram videas quae fuerit tua.
|
|
sed quaeso, quam ob rem nunc Epidamnum venimus?
|
230
|
an quasi mare omnis circumimus insulas?
|
|
Men. Fratrem quaesitum geminum germanum meum.
|
|
Mess. Nam quid modi futurum est illum quaerere?
|
|
hic annus sextust postquam ei reí operam damus.
|
|
Histros, Hispanos, Massiliensis, Hilurios,
|
235
|
mare superum omne Graeciamque exoticam
|
|
orasque Italicas omnis, qua adgreditur mare,
|
|
sumus círcumvecti. sí acum, credo, quaereres,
|
|
acum invenisses, si appareret, iam diu.
|
|
hominem inter vivos quaeritamus mortuom;
|
240
|
nam invenissemus iam diu, si viveret.
|
|
Men. Ergo istuc quaero certum qui faciat mihi,
|
|
qui sese dicat scire eum esse emortuom:
|
|
operam praeterea numquam sumam quaerere.
|
|
verum aliter vivos numquam desistam exsequi.
|
245
|
ego illúm scio quam cordi sit carus meo.
|
|
Mess. In scirpo nodum quaeris. quin nos hinc domum
|
|
redimus, nisi si historiam scripturi sumus?
|
|
Men. Dictum facessas, datum edis, caveas malo.
|
|
molestus ne sis, non tuo hoc fiet modo. Mess. Em
|
250
|
illoc enim vérbo esse me servom scio.
|
|
non potuit paucis plura plane proloqui.
|
|
verum tamen néqueo contineri quin loquar.
|
|
audin, Menaechme? quom inspicio marsuppium,
|
|
viaticati hercle admodum aestive sumus.
|
255
|
ne tu hercle, opinor, nisi domum revorteris,
|
|
ubi nihil habebis, geminum dum quaeres, gemes.
|
|
nam ita est haec hominum natio: in Epidamnieis
|
|
voluptárii atque potatores maxumi;
|
|
tum sycophantae et palpatores plurumi
|
260
|
in urbe hac habitant; tum meretrices mulieres
|
|
nusquam perhibentur blandiores gentium.
|
|
propterea huic urbi nomen Epidamno inditumst,
|
|
quia nemo ferme huc sine damno devortitur.
|
|
Men. Ego istúc cavebo. cedo dum huc mihi marsuppium.
|
265
|
Mess. Quid eo vis? Men. Iam aps te metuo de verbis tuis.
|
|
Mess. Quid metuis? Men. Ne mihi damnum in Epidamno duis.
|
|
tu magnus amator mulierum es, Messenio,
|
|
ego autem homo iracundus, animi perditi;
|
|
id utrumque, argentum quando habebo, cavero,
|
270
|
ne tu delinquas neve ego irascar tibi.
|
|
Mess. Cape atque serva. me lubente feceris.
|
|