II.i
|
|
Palaestrio Mihi ad enarrandum hoc argumentum est comitas,
|
79
|
si ad auscultandum vostra erit benignitas;
|
80
|
qui autem auscultare nolet, exsurgat foras,
|
|
ut sit ubi sedeat ille qui auscultare volt.
|
|
nunc qua adsedistis causa in festivo loco,
|
|
comoediai quam nos acturi sumus
|
|
et argumentum et nomen vobis eloquar.
|
85
|
Alazon Graece huic nomen est comoediae,
|
|
id nos Latine gloriosum dicimus.
|
|
hoc oppidum Ephesust; illest miles meus erus,
|
|
qui hinc ad forum abiit, gloriosus, impudens,
|
|
stercoreus, plenus periuri atque adulteri.
|
90
|
ait sése ultro omnis mulieres sectarier:
|
|
is deridiculost, quaqua incedit, omnibus.
|
|
itaque hic meretrices, labiis dum ductant eum,
|
|
maiorem partem videas valgis saviis.
|
|
nam ego hau diu apud hunc servitutem servio;
|
95
|
id volo vos scire, quo modo ad hunc devenerim
|
|
in servitutem ab eo cui servivi prius.
|
|
date operam, nam nunc argumentum exordiar.
|
|
erat erus Athenis mihi adulescens optumus;
|
|
is amabat meretricem * * matre Athenis Atticis,
|
100
|
et illa íllum contra; qui est amor cultu optumus.
|
|
is publice legatus Naupactum fuit
|
|
magnai rei publicai gratia.
|
|
interibi hic miles forte Athenas advenit,
|
|
insinuat sese ad illam amicam eri †
|
105
|
occepit eius matri suppalparier
|
|
vino, ornamentis opiparisque obsoniis,
|
|
itaque intimum ibi se miles apud lenam facit.
|
|
ubi primum evenit militi huic occasio,
|
|
sublinit os illi lenae, matri mulieris,
|
110
|
quam erus méus amabat; nám is illius filiam
|
|
conicit in navem miles clam matrem suam,
|
|
eamque húc invitam mulierem in Ephesum advehit.
|
|
ubi amicam erilem Athenis avectam scio,
|
|
ego quantum vivos possum mihi navem paro,
|
115
|
inscendo, ut eam rem Naupactum ad erum nuntiem.
|
|
ubi sumus provecti in altum, fit quod <di> volunt,
|
|
capiunt praedones navem illam ubi vectus fui:
|
|
prius périi quam ad erum veni, quo ire occeperam.
|
|
ille <quí> me cepit dat me huic dono militi.
|
120
|
hic postquam in aedis me ad se deduxit domum,
|
|
video illam amicam erilem, Athenis quae fuit.
|
|
ubi contra aspexit me, oculis mihi signum dedit,
|
|
ne se appellarem; deinde, postquam occasio est,
|
|
conqueritur mecum mulier fortunas suas:
|
125
|
ait sése Athenas fugere cupere ex hac domu,
|
|
sese illum amare meum erum, Athenis qui fuit,
|
|
neque peius quemquam odisse quam istum militem.
|
|
ego quoniam inspexi mulieris sententiam,
|
|
cepi tabellas, consignavi, clanculum
|
130
|
dedi mércatori cuidam, qui ad illum deferat
|
|
meum erum, qui Athenis fuerat, qui hanc amaverat,
|
|
ut is huc veniret. is non sprevit nuntium;
|
|
nam et venit et is in proximo hic devertitur
|
|
apud suom paternum hóspitem, lepidum senem;
|
135
|
isque illi amanti suo hospiti morem gerit
|
|
nosque opera consilioque adhortatur, iuvat.
|
|
itaque ego paravi hic intus magnas machinas,
|
|
qui amantis una inter se facerem convenas.
|
|
nam unum conclave, concubinae quod dedit
|
140
|
miles, quo nemo nisi eapse inferret pedem,
|
|
in eo conclavi égo perfodi parietem,
|
|
qua commeatus clam esset hinc huc mulieri;
|
|
et sene sciente hoc feci: is consilium dedit.
|
|
nam meus conservos est homo haud magni preti,
|
145
|
quem concubinae miles custodem addidit.
|
|
ei nos facetis fabricis et doctis dolis
|
|
glaucumam ob oculos obiciemus eumque ita
|
|
faciemus ut quod viderit ne viderit.
|
|
et mox ne erretis, haec duarum hodie vicem
|
150
|
<suam> et hinc et illinc mulier feret imaginem,
|
|
atque eadem erit, verum alia esse adsimulabitur.
|
|
ita sublinetur os custodi mulieris.
|
|
sed foris concrepuit hinc a vicino sene;
|
|
ipse exit: hic illest lepidus quem dixi senex.
|
155
|