II.ii
|
|
Periplectomenvs Ni hércle diffregéritis talos pósthac quemque in tégulis
|
156
|
videritis alienum, ego vostra faciam latera lorea.
|
|
mi equidem iam arbitri vicini sunt, meae quid fiat domi,
|
|
ita per impluvium intro spectant. nunc adeo edico omnibus:
|
|
quemque a milite hoc videritis hominem in nostris tegulis,
|
160
|
extra unum Palaestrionem, huc deturbatote in viam.
|
|
quod ille gallinam aut columbam se sectari aut simiam
|
|
dicat, disperiistis ni usque ad mortem male mulcassitis.
|
|
atque adeo ut ne legi fraudem faciant aleariae,
|
|
adcuratote ut sine talis domi agitent convivium.
|
165
|
Pal. Nescio quid malefactum a nostra hic familiast, quantum audio:
|
|
ita hic senex talos elidi iussit conservis meis;
|
|
sed me excepit: nihili facio, quid illis faciat ceteris.
|
|
adgrediar hominem. Per. Estne advorsum hic qui advenit Palaestrio?
|
|
Pal. Quid agis, Periplectomene? Per. Hau multos homines, si optandum foret,
|
170
|
nunc videre et convenire quam te mavellem. Pal. Quid est?
|
|
quid tumultuas cum nostra familia? Per. Occisi sumus.
|
|
Pal. Quid negotist? Per. Res palamst. Pal. Quae res palamst? Per. De tegulis
|
|
modo nescio quis inspectavit vestrum familiarium
|
|
per nostrum impluvium intus ápud nos Philocomasium atque hospitem
|
175
|
osculantis. Pal. Quis homo id vidit? Per. Tuos conservos. Pal. Quis is homost?
|
|
Per. Nescio, ita abripuit repente sese subito. Pal. Suspicor
|
|
me periisse. Per. Vbi abit, conclamo: 'heus quid agis tu' inquam 'in tegulis?'
|
|
ille mihi abiens ita respondit 'se sectari simiam.'
|
|
Pal. Vae mihi misero, quoi pereundumst propter nihili bestiam.
|
180
|
sed Philocomasium hicine etiam nunc est? Per. Quom exibam, hic erat.
|
|
Pal. I sis, iube transire huc quantum possit, se ut videant domi
|
|
familiares, nisi quidem illa nos volt, qui servi sumus,
|
|
propter amorem suom omnes crucibus contubernales dari.
|
|
Per. Dixi ego istuc; nisi quid aliud vis. Pal. Volo. hoc ei dicito:
|
185
|
profecto ut ne quoquam de ingenio degrediatur muliebri
|
185a
|
earumque artem et disciplinam optineat colere. Per. Quem ad modum?
|
186
|
Pal. Vt eum, qui hic se vidit, verbis vincat, ne is se viderit.
|
|
siquidem centiens hic visa sit, tamen infitias eat.
|
|
os habet, linguam, perfidiam, malitiam atque audaciam,
|
|
confidentiam, confirmitatem, fraudulentiam.
|
189a
|
qui arguat se, eum contra vincat iureiurando suo:
|
190
|
domi habet animum falsiloquom, falsificum, falsiiurium,
|
|
domi dolos, domi delenifica facta, dómi fallacias.
|
|
nam mulier holitori numquam supplicat, si quast mala:
|
|
domi habet hortum et condimenta ad omnis mores maleficos.
|
|
Per. Ego istaec, si erit hic, nuntiabo. sed quid est, Palaestrio,
|
195
|
quod volutas tute tecum in corde? Pal. Paulisper tace,
|
|
dúm ego mihi consilia in animum convoco et dum consulo
|
|
quid agam, quem dolum doloso contra conservo parem,
|
|
qui illam hic vidit osculantem, id visum ut ne visum siet.
|
|
Per. Quaere: ego hinc abscessero aps te huc interim. illuc sis vide,
|
200
|
quem ad modum adstitit, severo fronte curans cogitans.
|
|
pectus digitis pultat, cor credo evocaturust foras;
|
|
ecce avortit: nixus laevo in femine habet laevam manum,
|
|
dextera digitis rationem computat, ferit femur
|
|
dexterum. ita vehementer icit: quod agat aegre suppetit.
|
205
|
concrepuit digitis: laborat; crebro commutat status,
|
|
eccere autem capite nutat: non placet quod repperit.
|
|
quidquid est, incoctum non expromet, bene coctum dabit.
|
|
ecce autem aedificat: columnam mento suffigit suo.
|
|
apage, non placet profecto mi illaec aedificatio;
|
210
|
nam os columnatum poetae esse indaudivi barbaro,
|
|
cui bini custodes semper totis horis occubant.
|
|
euge, euscheme hercle astitit et dulice et comoedice;
|
|
numquam hodie quiescet prius quam id quod petit perfecerit.
|
|
habet opinor. age si quid agis, vigila, ne somno stude,
|
215
|
nisi quidem hic agitare mavis varius virgis vigilias.
|
|
tibi ego dico. an heri maduisti? heus te adloquor, Palaestrio:
|
|
vigila inquam, expergiscere inquam, lucet hoc inquam. Pal. Audio.
|
|
Per. Viden hostis tibi adesse tuoque tergo obsidium? consule,
|
|
arripe opem auxiliumque ad hanc rem: propere hoc, non placide decet.
|
220
|
anteveni aliqua aut tú aliquosum circumduce exercitum,
|
|
coge in obsidium perduellis, nostris praesidium para;
|
|
interclude inimicis commeatum, tibi muni viam
|
|
qua cibatus commeatusque ad te et legiones tuas
|
|
tuto possit pervenire: hanc rém age, res subitaria est.
|
225
|
[reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,
|
|
quae hic sunt visa ut visa ne sint, facta ut facta ne sient.
|
|
magnam illic homo rem incipissit, magna munit moenia.]
|
|
tu unus si recipere hoc ad te dicis, confidentiast
|
|
nos inimicos profligare posse. Pal. Dico et recipio
|
230
|
ad me. Per. Et ego impetrare dico id quod petis. Pal. At te Iuppiter
|
|
bene amet. Per. Auden participare me quod commentu's? Pal. Tace,
|
|
dum in regionem astutiarum mearum te induco, ut scias
|
|
iuxta mecum mea consilia. Per. Salva sumes indidem.
|
|
Pal. Erus meus elephanti corio circumtentust, non suo,
|
235
|
neque habet plus sapientiai quam lapis. Per. Ego istuc scio.
|
|
Pal. Nunc sic rationem incipisso, hánc instituam astutiam,
|
|
ut Philocomasio huc sororem geminam germanam alteram
|
|
dicam Athenis advenisse cúm amatore aliquo suo,
|
|
tam similem, quam <lacte> lactist; ápud <te> eos hic devortier
|
240
|
dicam hospitio. Per. Euge euge, lepide, laudo commentum tuom.
|
|
Pal. Vt si illic concriminatus sit advorsum militem
|
|
meus conservos, eam vidisse hic cum alieno oscularier,
|
|
eam arguam vidisse apud te contra conservom meum
|
|
cum suo amatore amplexantem atque osculantem. Per. Immo optume.
|
245
|
idem ego dicam, si <ex> me exquiret miles. Pal. Sed simillimas
|
|
dicito esse, et Philocomasio id praecipiendum est ut sciat,
|
|
ne titubet, si exquiret ex ea miles. Per. Nimis doctum dolum.
|
|
sed si ambas videre in uno miles concilio volet,
|
|
quid agimus? Pal. Facilest: trecentae possunt causae conligi:
|
250
|
'non domist, ábiit ambulatum, dormit, ornatur, lavat,
|
|
prandet, potat: occupatast, operae non est, non potest',
|
|
quantum vis prolationum, dum modo hunc prima via
|
|
inducamus, vera ut esse credat quae mentibimur.
|
|
Per. Placet ut dicis. Pal. Intro abi ergo, et si isti est mulier, eam iube
|
255
|
cito domum transire, atque haec ei dice monstra praecipe,
|
|
ut teneat consilia nostra, quem ad modum exorsi sumus,
|
|
de gemina sorore. Per. Docte tíbi illam perdoctam dabo.
|
|
numquid aliud? Pal. Intro ut abeas. Per. Abeo.—Pal. Et quidem ego ibo domum
|
|
atque hominem investigando operam huic dissimulabiliter dabo,
|
260
|
qui fuerit conservos qui hodie sit sectatus simiam.
|
|
nam ille non pótuit quin sermone suo aliquem familiarium
|
|
participaverit de amica eri, sese vidisse eam
|
|
hic in proximo osculantem cum alieno adulescentulo.
|
|
novi morem: egomet tacere nequeo solus quod scio.
|
265
|
si invenio qui vidit, ad eum vineas pluteosque agam:
|
|
res paratast, vi pugnandoque hominem caperest certa res.
|
|
si ita non reperio, ibo odorans quasi canis venaticus,
|
|
usque donec persecutus volpem ero vestigiis.
|
|
sed fores crepuerunt nostrae, ego voci moderabor meae;
|
270
|
nam illic est Philocomasio custos meus conservos qui it foras.
|
|