| IV.i | |
| Phaniscvs Serví qui, quom culpá carent, tamén malum metuont, | 858 |
| ei sólent esse eris utíbiles. | |
| nam illí qui nil metuónt postquam sunt málum meriti, | 860 |
| stultá sibi expetunt consília: | |
| exércent sese ad cúrsuram, [fugiunt] sed eí si reprehensí sunt, | |
| fáciunt de maló peculiúm quod nequeunt <dé bono>. | |
| augent ex pauxillo * de parant. | 864-865 |
| mihi in pectore consili * malam rem prius | 866 |
| quam ut meum * | |
| ut adhúc fuit, mihi corium ésse oportet, | |
| sincérum atque ut votem vérberari. | |
| si huíc imperábo, probé tectum habébo, | 870 |
| malúm quom impluít ceteris, ne impluát mi. | |
| nam ut sérvi volúnt esse erum, ita solet * | |
| boní sunt: <bonúst>; improbí sunt, malús fit. | |
| nam núnc domi nostrae tot péssimi vivont, | |
| pecúli suí prodigí, plagigéruli. | 875 |
| ubi adversum ut eant vocantur ero: 'non eo, molestus ne sis. | |
| scio quo properas: gestis aliquo; iam hercle ire vis, mula, foras pastum.' | |
| béne merens hóc preti inde ábstuli. abií foras. | |
| sólus nunc eo advórsum ero ex plúrimis servis. | 879-880 |
| hóc die crástini quóm erus rescíverit, | 881 |
| máne castigábit eos búbulis exuviis. | |
| póstremo minoris pendo tergum illorum, quam meum: | |
| illi erunt bucaedae multo potius, quam ego sim restio. |