| IV.ii | |
| Pinacivm Máne tu atque adsiste ílico, | 885 |
| Phánisce. etiam respicis? | |
| Phan. Míhi molestus ne sies. | 886a |
| Pin. Víde ut fastidit simia. | 887 |
| manésne ilico, ímpure párasite? Phan. * | 887a |
| quí parasitus sum? Pin. Égo enim dicam: cíbo perduci pótis es quovis. | 888 |
| Phan. Mihi súm, libet esse. quid íd curas? | |
| Pin. Ferócem facís, quia te érus amat. Phan. Vah, | 890 |
| oculí dolent. Pin. Cur? Phan. Quia fúmus molestust. | |
| Pin. Tace sís, faber, qui cúdere soles plúmbeos nummos. | |
| Phan. Nón potes tu cógere me, ut tíbi male dicam. | |
| novít erus me. Pin. Suám quidem pól culcitulam opórtet. | 894-895 |
| Phan. Si sóbrius sis, male nón dicas. Pin. Tibi obtémperem, cum tu míhi nequeas? | 896 |
| Phan. Át tu mecum, péssime, ito advérsus; quaeso hercle abstine | |
| iám sermonem de istis rebus. Pin. Faciam, et pultabo fores. | |
| heus, écquis hic est, máximam qui hís iniuriam | |
| foribús defendat? écquis has aperít foris? | 900 |
| nemo hínc quidem foras éxit. | |
| ut esse áddecet nequam hominés, ita sunt. sed eó magis cauto est ópus, ne huc | |
| exeát qui male me múlcet. |