II.iv
Paegnivm Pensúm meum, quod datumst, cónfeci. nunc dómum propero. Sag. Mane, etsí properas. 272
Paégnium, ausculta. Pa. Emere oportet, quem tibi oboediré velis. S. Asta.
Paeg. Exhibeas molestiam, ut opínor, si quid debeam,
qui nunc sic tamen es molestus. Sag. Scelerate, etiam respicis? 275
Paeg. Scio ego quid sim aetatis, eo istuc maledictum impune auferes.
Sag. Vbi Tóxilus est tuus érus? Paeg. Vbi illí libet, néque te consulit. Sag. Etiam
dicís ubi sit, venéfice?
Paeg. Néscio, inquam, ulmítriba tu.
Sag. Male dícis maiorí. Paeg. Prior proméritus perpetiáre. 280
servam operam, linguam liberam erus iussit med habere. 280a
Sag. Dicisne mi, ubi sit Toxilus? Paeg. Dico ut perpetuo pereas. 281
Sag. Caedere hodie tu restibus. Paeg. Tua quidem, cucule, causa!
non hercle, si os perciderim tibi, metuam, morticine.
Sag. Video ego te: iam incubitatus es. Paeg. Ita sum. quid id ad te [attinet]?
at non sum, ita ut tu, gratiis. Sag. Confidens. Paeg. Sum hercle vero. 285
nam ego me confido liberum fore, tu te numquam speras.
Sag. Potin ut molestus ne sies? Paeg. Quod dicis facere non quis.
Sa. Abi in malam rem. Pa. At tu domum: nam ibi tibi parata praestost.
Sag. Vadatur hic me. Paeg. Vtinam vades desint, in carcere ut sis.
Sag. Quid hoc? Paeg. Quid est? Sag. Etiam, scelus, male loquere? Paeg. Tandem ut liceat, 290
quom servos sis, servom tibi male dicere. Sag. Itane? specta
quid dedero. Paeg. Nil, nam nil habes. Sag. Di deaeque me omnes perdant—
Paeg. Amicus sum, eveniant volo tibi quae optas. Sag. Atque id fiat,
nisi te hodie, si prehendero, defigam in terram colaphis.
Paeg. Tun me defigas? te cruci ipsum adfigent propediem alii. 295
Sag. Qui te di deaeque—scis quid hinc porro dicturus fuerim,
ni linguae moderari queam. potin abeas? Paeg. Abigis facile.
nam umbra mea iam intus vapulat.—Sag. Vt istúnc di deaeque perdant.
tamquam proserpens bestiast bilinguis et scelestus.
hercle illum abiisse gaudeo. foris aperit, eccere autem 300
quem convenire maxime cupiebam egreditur intus.