| III.i | |
| Pver Cui servitutem di danunt lenoniam | 767 |
| puero, atque eidem si addunt turpitudinem, | |
| ne illi, quantum ego nunc corde conspicio meo, | |
| malam rem magnam multasque aerumnas danunt. | 770 |
| velut haec mi evenit servitus, ubi ego omnibus | |
| parvis magnisque miseriis praefulcior: | |
| neque ego amatorem mi invenire ullum queo, | |
| qui amet me, ut curer tandem nitidiuscule. | |
| nunc huic lenoni hodie est natalis dies: | 775 |
| interminatus est a minimo ad maximum, | |
| si quis non hodie munus misisset sibi, | |
| eum crás cruciatu maximo perbitere. | |
| nunc nescio hercle rebus quid faciam meis; | |
| neque ego illud possum, quod illi qui possunt solent. | 780 |
| nunc, nisi lenoni munus hodie misero, | |
| cras mihi potandus fructus est fullonius. | |
| eheu, quam illae rei ego etiam nunc sum parvolus. | |
| atque edepol, ut nunc male eúm metuo miser, | |
| si quispiam det qui manus gravior siet, | 785 |
| quamquam illud aiunt magno gemitu fieri, | |
| comprimere dentes videor posse aliquo modo. | |
| sed comprimenda est mihi vox atque oratio: | |
| erus eccum recipit se domum et ducit coquom. |