IV.i
Psevdolvs Si umquám quemquam di immórtales voluére esse auxilio ádiutum, 905
tum me ét Calidorum sérvatum volunt ésse et lenonem éxtinctum,
quom te ádiutorem génuerunt mihi tám doctum hominem atque ástutum.
sed ubi íllic est? sumne ego homo ínsipiens, qui haec mécum egomet loquar sólus?
dedit vérba mihi hercle, ut opínor:
malus cúm malo stulte cávi. 909a
tum pól ego interii, homo si ílle abiit, neque hoc ópus quod volui hodie éfficiam. 910
sed eccúm video verberéam statuam: ut it, út magnifice infert sese.
ehem, te hércle ego circumspéctabam, nimis métuebam male, ne ábiisses.
Simia Fuit meum ófficium ut facerém, fateor.
Ps. Vbi réstiteras? Sim. Vbi míhi libitum est. 913a
Ps. Istúc * ego sátis scio. Sim. Quor érgo quod scis mé rogas? 914
Ps. At hóc volo monére te. Sim. Monéndus ne me moneas. 915
Ps. Nimis tándem ego aps te contémnor.
Sim. Quippe égo te ni contémnam,
stratióticus homo qui clúear?
Ps. Iam hoc vólo quod occeptúmst agi. Sim. Numquíd agere aliud mé vides?
Ps. Ámbula ergó cito. Sim. Immo ótiosé volo. 920
Ps. Haéc ea occásiost: dum ílle dormít, volo
tú prior ut óccupes adire.
Sim. Quid próperas? placide, né time.
ita ílle faxit Iúppiter, 923a
ut ílle palam ibidem ádsiet, 924
quisquís illest, qui adest a mílite. 924a
numquam édepol erit illé potior 925
Harpáx quam ego. habe animúm bonum: 925a
púlchre ego hanc éxplicatám tibi rém dabo. 926
síc ego illúm dolis átque mendáciis
ín timorém dabo mílitarem ádvenam,
ípsus sese út neget ésse eum quí siet
méque ut esse aútumet qui ípsus est. Ps. Quí potest? 930
Sim. Occídis me, cum istúc rogitas. Ps. O hóminem lepidum.
Sim. Té quoque etiám dolis átque mendáciis,
quí magistér mihi es, ántidibo, út scias.
Ps. Iúppiter té mihi sérvet. Sim. Immó mihi.
séd vide, ornátus hic me satin cóndecet? 935
Ps. Optúme habet. Sim. Esto. 935a
Ps. Tantúm tibi boni di immórtales duint quántum tu tibi óptes; 936
nam si éxoptem, quantúm dignu's tantúm dent, minus nihiló sit.
néque ego hoc homine quémquam vidi mágis malum et máleficum.
Sim. Tun íd mihi? Ps. Taceo. 938a
sed egó quae tibi bona dábo et faciam, si hanc sóbrie rem accurássis. 939
Sim. Potin út taceas? memorem ímmemorem facit quí monet quod memor méminit. 940
teneo, ómnia in pectore cóndita sunt, meditáti sunt mihi dóli docte.
Ps. Probus ést hic homo. Sim. Neque hic ést neque ego. Ps. At vide né titubes. Sim. Potin út taceas?
Ps. Ita mé di ament—Sim. Ita nón facient: mera iám mendacia fúndes.
Ps. Vt ego ób tuam, Simia, pérfidiam te amo et métuo et magni fácio.
Sim. Ego istúc aliis dare cóndidici: mi optrúdere non potes pálpum. 945
Ps. Vt ego áccipiam te hodié lepide, ubi efféceris hoc opus, Sim. Há ha hae.
Ps. Lepidó victu, vino, únguentis et intér pocula pulpámentis;
ibidem úna aderit muliér lepida, tibi sávia super savía quae det.
Sim. Lepide áccipis me. Ps. Immo si éfficies, tum fáxo magis <id> dícas.
Sim. Nisi effécero, cruciabíliter cárnifex me accipito. 950
séd propera mihi mónstrare, ubi sit ós lenonis aédium.
Ps. Tertium hoc est. Sim. St, tace, aedes hiscunt. Ps. Credo, animo malest
aedibus. Sim. Quid iam? Ps. Quia edepol ipsum lenonem evomunt.
Sim. Illicinest? Ps. Illic ést. Sim. Mala mercist * * Ps. Illuc sis vide,
ut transversus, non proversus cedit, quasi cancer solet. 955