I.iii
|
|
Palaestra Nimio hóminum fortunaé minus miseraé memorantur,
|
185
|
* * experiundo iis datur acerbum.
|
|
* * hoc deo cómplacitumst, me hoc órnatu ornatam ín incertas
|
|
regiónes timidam eiéctam.
|
|
hancíne ego ad rem natam <ésse me> miserám memorábo?
|
|
hancíne ego partem cápio ob píetatem praecípuam?
|
190
|
nam hóc mi haud labórist, labórem hunc potíri,
|
|
si érga paréntem aut deós me impiávi;
|
|
sed íd si paráte curávi ut cavérem,
|
|
tum hóc mi indecóre, iníque, inmodéste
|
|
datis, dí; nam quid habebúnt sibi signi ímpii posthac,
|
195
|
si ad húnc modum est innóxiis honór apud vos?
|
|
nam mé si sciam <ín vos> fecísse aut paréntis
|
|
sceléste, minus me míserer;
|
197a
|
sed eríle scelus me sóllicitat, eiús me impietas mále habet.
|
198
|
ís navem atque ómnia pérdidit ín mari:
|
|
haéc bonorum éius sunt réliquiae; étiam quae simul
|
200
|
vécta mecum ín scaphast, éxcidit. égo nunc sola sum.
|
|
quaé mihi sí foret sálva saltém, labor
|
|
lénior ésset hic mi éius opera.
|
|
nunc quám spem aut opem aút consilí quid capéssam?
|
|
ita híc sola sólis locis compotita sum.
|
205
|
hic sáxa sunt, hic máre sonat,
|
|
neque quísquam homo mihi obviám venit.
|
206a
|
* * *
|
|
hóc quod indúta sum, summae opes óppido,
|
207
|
néc cibo néc loco técta quo sím scio:
|
|
quaé mihist spés, qua me vívere velim?
|
|
néc loci gnára sum, néc vidi aut híc fui.
|
210
|
sáltem aliquém velim quí mihi ex hís locis
|
|
aút viam aut sémitam mónstret, ita nunc
|
|
hác an illác eam, incérta sum cónsili;
|
|
néc prope usquam híc quidem cúltum agrum cónspicor.
|
|
álgor, errór, pavor, me ómnia tenent.
|
215
|
haéc parentés mei haud scítis miseri,
|
|
me núnc miseram esse ita utí sum.
|
216a
|
líbera ego prognáta fui máxume, nequíquam fui.
|
217
|
nunc quí minus servio, quám si servá forem náta?
|
|
neque quícquam umquam illis prófuit qui mé sibi eduxérunt.
|
|