| IV.i | |
| Charmides Salsípotenti et mulsípotenti Iovis frátri et Nerei Néptuno | 820 |
| laetús lubens laudes ágo et grates gratiásque habeo et fluctibus salsis, | |
| quos pénes mei <fuit saepé> potestas, bonis meís quid foret et meaé vitae, | |
| quom suís med ex locis ín patriam suavíssumam reducem fáciunt. | |
| atque égo, Neptune, tibi ánte alios deos grátias ago atque habeó summas; | |
| nam te ómnes saevomqué severumque atque ávidis moribus cómmemorant, | 825 |
| spurcíficum, immanem, intólerandum, vesánum: contra opera éxpertus, | |
| nam pól placido te et clémenti meo usqué modo, ut volui, usús sum in alto. | |
| atque hánc tuam gloriam iam ánte auribus accéperam, et nobilest ápud homines, | |
| paupéribus te parcére solitum, dités damnare atqué domare. | |
| abi, laúdo, scis ordíne, ut aequomst, tractáre homines; hoc dís dignumst. | 830 |
| [semper mendicis modesti sint.] | |
| fidús fuisti: infidum ésse iterant; nam apsqué foret te, sat scío in alto | |
| distráxissent disqué tulissent satellítes tui me miserúm foede | |
| bonaque ómnia <mea> item uná mecum passím caeruleos pér campos: | |
| ita iám quasi canes, haud sécus, circum stabánt navem turbinés venti, | 835 |
| imbrés fluctusque atqué procellae infénsae frangere málum, | |
| ruere ántemnas, scindére vela, ni túa pax propitia fóret praesto. | |
| apage á me sis, dehinc iám certumst otió dare me; satis pártum habeo | |
| quibus aérumnis delúctavi, filió dum divitiás quaero. | |
| sed quís hic est, qui in plateam íngreditur | 840 |
| cum nóvo ornatu speciéque simul? | |
| pol quámquam domi cupio, ópperiar, | |
| quam hic rém agat animum advortam. | 842a |