IV.ii
|
|
Sycophanta Huíc ego die nomén Trinummo fáciam: nam ego operám meam
|
843
|
tribus nummis hodie locavi ad artis nugatorias.
|
|
advenio ex Seleucia, Macedonia, Asia atque Arabia,
|
845
|
quas ego neque oculis nec pedibus umquam usurpavi meis.
|
|
viden egestas quid negoti dat homini misero mali,
|
|
quin ego nunc subigor trium nummum causa ut hasce epistulas
|
|
dicam ab eo homine me accepisse, quem ego qui sit homo nescio
|
|
neque novi, neque natus necne is fuerit, id solide scio.
|
850
|
Charm. Pol hic quidem fungino generest: capite se totum tegit.
|
|
Hilurica facies videtur hominis, eo ornatu advenit.
|
|
Syc. Ille qui mé conduxit, ubi conduxit, abduxit domum,
|
|
quae voluit mihi dixit, docuit et praemonstravit prius,
|
|
quo modo quicque agerem; nunc adeo si quid ego addidero amplius,
|
855
|
eo conductor melius de me nugas conciliaverit.
|
|
ut ille me exornavit, ita sum ornatus; argentum hoc facit.
|
|
ipse ornamenta a chorago haec sumpsit suo periculo.
|
|
nunc ego si potero ornamentis hominem circumducere,
|
|
dabo operam, ut me esse ipsum plane sycophantam sentiat.
|
860
|
Charm. Quam magis spécto, minus placet mi haec hominis facies. mira sunt,
|
|
ni illic homost aut dormitator aut sector zonarius.
|
|
loca contemplat, circumspectat sese atque aedis noscitat.
|
|
credo edepol, quo mox furatum veniat speculatur loca.
|
|
magis lubidost opservare quid agat: ei rei operam dabo.
|
865
|
Syc. Has regiones demonstravit mi ille conductor meus;
|
|
apud illas aedis sistendae mihi sunt sycophantiae.
|
|
fores pultabo. Charm. Ad nostras aedis hic quidem habet rectam viam.
|
|
hercle opinor mi advenienti hac noctu agitandumst vigilias.
|
|
Syc. Aperite hoc, aperite. heus, ecquis his fóribus tutelam gerit?
|
870
|
Ch. Quid, adulescens, quaeris? quid vis? quid istas pultas? S. Heus senex,
|
|
census cum <sum>, iuratori recte rationem dedi.
|
|
* * *
|
872a
|
Lesbonicum hic adulescentem quaero in his regionibus
|
873
|
ubi habitet, et item alterum ád istanc capitis albitudinem:
|
|
Calliclem aiebat vocari qui has dedit mi epistulas.
|
875
|
Charm. Meum gnatum hic quidem Lesbonicum quaerit et amicum meum,
|
|
cuí ego liberosque bonaque commendavi, Calliclem.
|
|
Syc. Fac me, si scis, certiorem, hisce homines ubi habitent, pater.
|
|
Charm. Quid eos quaeris? aut quis es? aut unde es? aut unde advenis?
|
|
Syc. Multa simul rogitas, nescio quid expediam potissimum.
|
880
|
si unum quidquid singillatim et placide percontabere,
|
|
et meum nómen et mea facta et itinera ego faxo scias.
|
|
Charm. Faciam ita ut vis. agedum nomen tuom primum memora mihi.
|
|
Syc. Magnum facinus incipissis petere. Ch. Quid ita? Syc. Quia, pater,
|
|
si ante lucem íre occipias a meo prímo nomine,
|
885
|
concubium sit noctis prius quam ad postremum perveneris.
|
|
Charm. Opus factost viatico ad tuom nomen, ut tu praedicas.
|
|
Syc. Est minusculum alterum, quasi vixillum vinarium.
|
|
Charm. Quid est tibi nomen, adulescens? Syc. Pax, id est nomen mihi.
|
|
hoc cotidianumst. Charm. Edepol nomen nugatorium,
|
890
|
quasi dicas, si quid crediderim tibi, pax—periisse ilico.
|
|
hic homo solide sycophantast. quid ais tu, adulescens? Syc. Quid est?
|
|
Charm. Eloquere, isti tibi quid homines debent, quos tu quaeritas?
|
|
Syc. Pater istius adulescentis dedit has duas mi epistulas,
|
|
Lesbonici. is mi est amicus. Charm. Teneo hunc manifestarium.
|
895
|
me sibi epistulas dedisse dicit. ludam hominem probe.
|
|
Syc. Ita ut occepi, si animum advortas, dicam. Charm. Dabo operam tibi.
|
|
Syc. Hanc me iussit Lesbonico suo gnato dare epistulam,
|
|
et item hanc alteram suo amico Callicli iussit dare.
|
|
Charm. Mihi quoque edepol, quom hic nugatur, contra nugari lubet.
|
900
|
[ubi ipse erat? Sy. Bene rem gerebat. Ch. Ergo ubi? Sy. In Seleucia.
|
|
Ch.] Ab ipson istas accepisti? Syc. E manibus dedit mi ipse in manus.
|
|
Ch. Qua facie est homo? S. Sesquipede quiddamst quam tu longior.
|
|
Charm. Haeret haec res, siquidem ego apsens sum quam praesens longior.
|
|
novistin hominem? Syc. Ridicule rogitas, quicum una cibum
|
905
|
capere soleo. Ch. Quid est ei nomen? Syc. Quod edepol homini probo.
|
|
Charm. Lubet audire. Syc. Illi edepol—illi—ílli—vae misero mihi.
|
|
Charm. Quid est negoti? Syc. Devoravi nomen imprudens modo.
|
|
Charm. Non placet qui amicos intra dentes conclusos habet.
|
|
Syc. Atque etiam modo vorsabatur mi in labris primoribus.
|
910
|
Charm. Temperi huic hodie anteveni. Syc. Teneor manifesto miser.
|
|
Charm. Iam recommentatu's nomen? Syc. Deum hercle me atque hominum pudet.
|
|
Ch. Vide modo ut hóminem noveris. S. Tam quam me. fieri istuc solet,
|
|
quod in manu teneas atque oculis videas, id desideres.
|
|
litteris recomminiscar. <C> est principium nomini.
|
915
|
Ch. Callias? S. Non est. Ch. Callippus? S. Non est. Ch. Callidemides?
|
|
S. Non est. Ch. Callinicus? S. Non est. Ch. Callimarchus? S. Nil agis.
|
|
neque adeo edepol flocci facio, quando egomet memini mihi.
|
|
Charm. At enim multi Lesbonici sunt hic: nisi nomen patris
|
|
dices, non monstrare istos possum homines quos tu quaeritas.
|
920
|
quod ad exemplum est? coniectura si reperire possumus.
|
|
Syc. Ad hoc exemplum est—Charm. An Chares? an Charmides? Syc. Enim Charmides.
|
|
em istic erit. qui istum di perdant. dixi ego iam dudum tibi:
|
|
* * *
|
923a
|
Charm. Te potius bene dicere aequomst homini amico, quam male.
|
924
|
Syc. Satin inter labra atque dentes latuit vir minimi preti?
|
925
|
Ch. Ne male loquere apsenti amico. Syc. Quíd ergo ille ignavissumus
|
|
mihi latitabat? Charm. Si appellasses, respondisset, nomine.
|
|
sed ipse ubi est? S. Pol illúm reliqui ad Rhadamantem in Cecropia insula.†
|
|
Ch. Quis homo est me insipientior, qui ipse, egomet ubi sim, quaeritem?
|
|
sed nil disconducit huic rei. quid ais? quid hoc quod te rogo?
|
930
|
quos locos adiisti? Syc. Nimium mirimodis mirabiles.
|
|
Charm. Lubet audire, nisi molestumst. Syc. Quin discupio dicere.
|
|
omnium prímum in Pontum advecti ad Arabiam terram sumus.
|
|
Ch. Eho an etiam Arabiast in Ponto? S. Est: non illa ubi tus gignitur,
|
|
sed ubi apsinthium fit atque cunila gallinacea.
|
935
|
Charm. Nimium graphicum hunc nugatorem. sed ego sum insipientior,
|
|
qui egomet unde redeam hunc rogitem, quae ego sciam atque hic nesciat;
|
|
nisi quia lubet experiri, quo evasurust denique.
|
|
sed quid ais? quo inde isti porro? Syc. Si animum advortes, eloquar.
|
|
ad caput amnis, quod de caelo exoritur sub solio Iovis.
|
940
|
Ch. Sub solio Iovis? S. Ita dico. Ch. E caelo? S. Atque <e> medio quidem.
|
|
Ch. Eho an etiam ín caelum escendisti? S. Immo horiola advecti sumus,
|
|
usque aqua advorsa per amnem. Charm. Eho an tu etiam vidisti Iovem?
|
|
Syc. Alii di isse ad villam aiebant servis depromptum cibum.
|
|
deinde porro—Charm. Deinde porro nolo quicquam praedices.
|
945
|
Syc. <Sed—Cha. Abe>o hercle, si es molestus. nam pudicum neminem,
|
|
<Pax, refe>rre oportet, qui aps terra ad caelum pervenerit.
|
|
Syc. <Facia>m ita ut te velle video. sed monstra hosce homines mihi,
|
|
quos ego quaero, quibus me oportet has deferre epistulas.
|
|
Charm. Quid ais? tu nunc si forte eumpse Charmidem conspexeris,
|
950
|
illum quem tibi istás dedisse commemoras epistulas,
|
|
norisne hominem? Syc. Ne tu me edepol arbitrare beluam,
|
|
qui quidem nón novisse possim quicum aetatem exegerim.
|
|
an ille tam esset stultus, qui mihi mille nummum crederet
|
|
Philippum, quod me aurum deferre iussit ad gnatum suom
|
955
|
atque ad amicum Calliclem, quoi rem aibat mandasse hic suam?
|
|
mihi concrederet, nisi me ille ét ego illum nossem approbe?
|
|
Charm. Enim vero ego nunc sycophantae huic sycophantari volo,
|
|
si hunc possum illo mille nummum Philippum circumducere,
|
|
quod sibi me dedisse dixit, quem ego qui sit homo nescio
|
960
|
neque oculis ante hunc diem umquam vidi. eine aurum crederem,
|
|
quoi, si capitis res sit, nummum numquam credam plumbeum?
|
|
adgrediundust hic homo mi astu. heus, Pax, te tribus verbis volo.
|
|
Syc. Vel trecentis. Charm. Haben tu id aurum quod accepisti a Charmide?
|
|
Syc. Atque etiam Philippúm, numeratum illius in mensa manu,
|
965
|
mille nummum. Charm. Nempe ab ipso id accepisti Charmide?
|
|
Syc. Mirum quin ab avo eius aut próavo acciperem, qui sunt mortui.
|
|
Ch. Adulescens, cedo dum istuc aurum mi. S. Quod ego aurum dem tibi?
|
|
Ch. Quod a me te accepisse fassu's. S. Aps te accepisse? Ch. Ita loquor.
|
|
S. Quis tu homo es? Ch. Qui mille nummum tibi dedi ego sum Charmides.
|
970
|
Syc. Neque edepol tu is es neque hodie is umquam eris, auro huic quidem.
|
|
abi sis, nugator: nugari nugatori postulas.
|
|
Ch. Charmides ego sum. S. Nequiquam hercle es, nam nihil auri fero.
|
|
nimis argute óbrepsisti in eapse occasiuncula:
|
|
postquam ego me aurum ferre dixi, post tu factu's Charmides;
|
975
|
prius tu non eras, quam aúri feci mentionem. nihil agis;
|
|
proin tu te, itidem ut charmidatus es, rursum recharmida.
|
|
Charm. Quis ego sum igitur, siquidem is non sum qui sum? Syc. Quid id ad me attinet?
|
|
dúm ille ne sis quem ego esse nolo, sis mea caúsa qui lubet.
|
|
prius non is eras quí eras: nunc is factu's qui tum non eras.
|
980
|
Charm. Age si quid agis. Syc. Quid ego agam? Charm. Aurum redde. Syc. Dormitas, senex.
|
|
Charm. Fassu's Charmidem dedisse aurum tibi. Syc. Scriptum quidem.
|
|
Charm. Properas an non properas ire actutum ab his regionibus,
|
|
dormitator, prius quam ego hic te iubeo mulcari male?
|
|
Syc. Quam ob rem? Charm. Quia illum quem ementitus es, ego sum ipsus Charmides,
|
985
|
quem tibi epistulas dedisse aiebas. Syc. Eho, quaeso, an tu is es?
|
|
Charm. Is enim vero sum. Syc. Ain tu tandem? is ipsusne es? Charm. Aio. Syc. Ipsus es?
|
|
C. Ipsus, inquam, Charmides sum. S. Ergo ipsusne es? C. Ipsissimus.
|
|
abin hinc ab oculis? Syc. Enim véro serio, quoniam advenis—
|
|
vapulabis meo arbitratu ét novorum aedilium.
|
990
|
Charm. At etiam maledicis? Syc. Immo, salvos quandoquidem advenis—
|
|
di te perdant, si te flocci facio an periisses prius.
|
|
ego ob hanc operam argentum accepi, te macto infortunio:
|
|
ceterum qui sis, qui non sis, floccum non interduim.
|
|
ibo, ad illúm renuntiabo qui mihi tris nummos dedit,
|
995
|
ut sciat se perdidisse. ego abeo. male vive et vale.
|
|
qui te di omnes advenientem peregre perdant, Charmides.—
|
|
Charm. Postquam illic hinc ábiit, post loquendi libere
|
|
videtur tempus venisse atque occasio.
|
|
iam dudum meum ille pectus pnngit aculeus,
|
1000
|
quid illí negoti fuerit ante aedis meas.
|
|
nam epistula illa mihi concenturiat metum
|
|
in corde et illud mille nummum quam rem agat.
|
|
numquam edepol temere tinnit tintinnabulum:
|
|
nisi qui illud tractat aut movet, mutumst, tacet.
|
1005
|
sed quis hic est, qui huc in plateam cursuram incipit?
|
|
lubet observare quid agat: huc concessero.
|
|