II.i
|
|
Libanvs Hercle vero, Libane, nunc te meliust expergiscier
|
249
|
atque argento comparando fingere fallaciam.
|
250
|
iam diu est factúm quom discesti ab ero atque abiisti ad forum,
|
|
[igitur inveniundo argento ut fingeres fallaciam.]
|
|
ibi tu ad hoc diei tempus dormitasti in otio.
|
|
quin tu abs te socordiam omnem reice et segnitiem amove
|
|
atque ad ingenium vetus versutum te recipis tuom.
|
255
|
serva erum, cave tú idem faxis alii quod servi solent,
|
|
quí ad eri fraudationem callidum ingenium gerunt.
|
|
unde sumam? quem intervortam? quo hanc celocem conferam?
|
|
impetritum, inauguratumst: quovis admittunt aves,
|
|
picus et cornix ab laeva, corvos parra ab dextera
|
260
|
consuadent; certum herclest vostram consequi sententiam.
|
|
sed quid hoc, quod picus ulmum tundit? non temerariumst.
|
|
certe hercle ego quantum ex augurio éius pici intellego,
|
|
aut mihi in mundo sunt virgae aut atriensi Saureae.
|
|
sed quid illúc, quod exanimatus currit huc Leonida?
|
265
|
metuo quom illic obscaevavit meae falsae fallaciae.
|
|