| II.ii | |
| Leonida Vbi ego nunc Libanum requiram aut familiarem filium, | 267 |
| ut ego illos lubentiores faciam quam Lubentiast? | |
| maximam praedam et triumphum eis adfero adventu meo. | |
| quando mecum pariter potant, pariter scortari solent, | 270 |
| hanc quidem, quam nactus, praedam pariter cum illis partiam. | |
| Lib. Illic homo aedis compilavit, more si fecit suo. | |
| vae illi, qui tam indiligenter observavit ianuam. | |
| Leon. Aetatem velim servire, Libanum ut conveniam modo. | |
| Lib. Mea quidem hercle ópera liber numquam fies ocius. | 275 |
| Leon. Etiam de tergo ducentas plagas praegnatis dabo. | |
| Lib. Largitur peculium, omnem in tergo thensaurum gerit. | |
| Leon. Nam si huic sése occasioni tempus supterduxerit, | |
| numquam edepol quadrigis albis indipiscet postea; | |
| erum in óbsidione linquet, inimicum animos auxerit. | 280 |
| sed si mecum occasionem opprimere hanc, quae obvenit, studet, | |
| maximas opimitates, gaudio exfertissimas | |
| suis eris ille una mecum pariet, gnatoque et patri, | |
| adeo ut aetatem ambo ambobus nobis sint obnoxii, | |
| nostro devincti beneficio. Lib. Vinctos nescio quos ait; | 285 |
| non placet: metuo, in commune ne quam fraudem frausus sit. | |
| Leon. Perii ego oppido, nisi Libanum invenio iam, ubiubi est gentium. | |
| Lib. Illic homó socium ad malam rem quaerit quem adiungat sibi. | |
| non placet: pro monstro extemplo est, quando qui sudat tremit. | |
| Leon. Sed quid ego hic properans concesso pedibus, lingua largior? | 290 |
| quin ego hanc iubeo tacere, quae loquens lacerat diem? | |
| Lib. Edepol hominem ínfelicem, qui patronam comprimat. | |
| nam si quid sceleste fecit, lingua pro illo perierat. | |
| Leon. Adproperabo, ne post tempus praedae praesidium parem. | |
| Lib. Quae illaec praeda est? ibo advorsum atque electabo, quidquid est. | 295 |
| iubeo te salvere voce summa, quo ad vires valent. | |
| Leon. Gymnasium flagri, salveto. Lib. Quid agis, custos carceris? | |
| Leon. O catenarum colone. Lib. O virgarum lascivia. | |
| Leon. Quot pondo ted esse censes nudum? Lib. Non edepol scio. | |
| Leon. Scibam ego te nescire, at pol ego, qui ted expendi, scio: | 300 |
| nudus vinctus centum pondo es, quando pendes per pedes. | |
| Lib. Quo argumento istuc? Leon. Ego dicam, quo argumento et quo modo. | |
| ad pedes quando adligatumst aequom centumpondium, | |
| ubi manus manicae complexae sunt atque adductae ad trabem, | |
| nec dependes nec propendes—quin malus nequamque sis. | 305 |
| Lib. Vae tibi. Leon. Hoc testamento Servitus legat tibi. | |
| Lib. Verbivelitationem fieri compendi volo. | |
| Quid istud est negoti? Leon. Certum est credere. Lib. Audacter licet. | |
| Leon. Sis amanti subvenire familiari filio, | |
| tantum adest boni improviso, verum commixtum malo: | 310 |
| omnes de nobis carnificum concelebrabuntur dies. | |
| Libane, nunc audacia usust nobis inventa et dolis. | |
| tantum facinus modo invéni ego, ut nos dicamur duo | |
| omnium dignissumi esse, quo cruciatus confluant. | |
| Lib. Ergo mirabar quod dudum scapulae gestibant mihi, | 315 |
| hariolari quae occeperunt, sibi esse in mundo malum. | |
| quidquid est, eloquere. Leon. Magna est praeda cum magno malo. | |
| Lib. Si quidem omnes coniurati cruciamenta conferant, | |
| habeo opinor familiare tergum, ne quaeram foris. | |
| Leon. Si istam firmitudinem animi óptines, salvi sumus. | 320 |
| Lib. Quin si tergo res solvenda est, rapere cupio publicum: | |
| pernegabo atque obdurabo, periurabo denique. | |
| Leon. Em ista virtus est, quando usust qui malum fert fortiter; | |
| fortiter malum qui patitur, idem post potitur bonum. | |
| Lib. Quin rem actutum edisseris? cupio malum nanciscier. | 325 |
| Leon. Placide ergo unum quidquid rogita, ut adquiescam. non vides | |
| me ex cursura anhelitum etiam ducere? Lib. Age, age, mansero | |
| tuo arbitratu, vel adeo usque dum peris. Leon. Vbinam est erus? | |
| Lib. Maior apud forumst, minor hic est intus. Leon. Iam satis est mihi. | |
| Lib. Túm igitur tu dives es factus? Leon. Mitte ridicularia. | 330 |
| Lib. Mitto. * istuc quod adfers aures exspectant meae. | |
| Le. Animum adverte, ut aeque mecum haéc scias. Li. Taceo. Le. Beas. | |
| meministin asinos Arcadicos mercatori Pellaeo | |
| nostrum vendere atriensem? Lib. Memini. quid tum postea? | 334-335 |
| Leon. Em ergo is argentum huc remisit, quod daretur Saureae | 336 |
| pró asinis. adulescens venit modo, qui id argentum attulit. | |
| Lib. Vbi is homost? Leon. Iam devorandum censes, si conspexeris? | |
| Lib. Ita enim vero. sed tamen, tu nempe eos asinos praedicas | |
| vetulos, claudos, quibus subtritae ad femina iám erant ungulae? | 340 |
| Leon. Ipsos, qui tibi subvectabant rure huc virgas ulmeas. | |
| Lib. Teneo, atque idem te hinc vexerunt vinctum rus. Le. Memor es probe. | |
| verum in tonstrina ut sedebam, me infit percontarier, | |
| ecquem filium Stratonis noverim Demaenetum. | |
| dico me novisse extemplo et me eius servom praedico | 345 |
| esse, et aedis demonstravi nostras. Lib. Quid tum postea? | |
| Leon. Ait se ob asinos ferre argentum átriensi Saureae, | |
| viginti minas, séd eum sese non nosse hominem qui siet, | |
| ipsum vero se novisse callide Demaenetum. | |
| quoniam ille elocutus haec sic—Lib. Quid tum? Leon. Ausculta ergo, scies. | 350 |
| extemplo facio facetum me atque magnificum virum, | |
| dico med esse atriensem. sic hoc respondit mihi: | |
| 'ego pol Sauream non novi neque qua facie sit scio. | |
| te non aequomst suscensere. sí erum vis Demaenetum, | |
| quém ego novi, adduce: argentum non morabor quin feras.' | 355 |
| ego me dixi erum adducturum et me domi praesto fore; | |
| ille in balineas iturust, inde huc veniet postea. | |
| quid nunc consili captandum censes? dic. Lib. Em istuc ago, | |
| quo modo argento intervortam et adventorem et Sauream. | |
| iam hoc opus est † exasceatum; nam si ille argentum prius | 360 |
| hospes huc affert, continuo nos ambo exclusi sumus. | |
| nam me hodie senex seduxit solum sorsum ab aedibus, | |
| mihi tibique interminatust nos futuros ulmeos, | |
| ní hodie Argyrippo éssent viginti argenti minae; | |
| iussit vel nos atriensem vel nos uxorem suam | 365 |
| defraudare, dixit sese óperam promiscam dare. | |
| nunc tu abi ad forum ad erum et narra haec ut nos acturi sumus: | |
| te ex Leonida futurum esse atriensem Sauream, | |
| dum argentum afferat mercator pró asinis. Leon. Faciam ut iubes. | |
| Lib. Ego illum interea hic oblectabo, prius si forte advenerit. | 370 |
| Leon. Quid ais? Lib. Quid vis? Le. Pugno malam si tibi percussero, | |
| mox cum Sauream imitabor, caveto ne suscenseas. | |
| Lib. Hercle vero tu cavebis ne me attingas, si sapis, | |
| né hodie malo cum auspicio nomen commutaveris. | |
| Leon. Quaeso, aequo animo patitor. L. Patitor tú item, cum ego te referiam. | 375 |
| Leon. Dico ut usust fieri. Lib. Dico hercle ego quoque ut facturus sum. | |
| Leon. Ne nega. Lib. Quin promitto, inquam, hostire contra ut merueris. | |
| Leon. Ego abeo, tu iam, scio, patiere. sed quis hic est? is est, | |
| ille est ipsus. iam ego recurro húc. tu hunc interea hic tene. | |
| volo seni narrare. Lib. Quin tuom officium facis ergo ac fugis? | 380 |