IV.ii
Astaphivm Lepide éfficiam meum ego ófficium: vide intús modo ut tu tuom item éfficias. 711
ama, íd quod decét, rem tuam: ístum exináni.
nunc dum isti lubet, dum habet, tempus ei rei † secundas
prome venustatem amanti tuam, ut gaudeat cum perdis.
ego híc interím restitáns praesidébo, 715
istíc dum sic fáciat domum ad te exagógam;
nec quémquam interim ístoc ad vós, qui sit ódio,
intró mittam: tú perge, ut lúbet, ludo in ístoc.
Din. Quis ístest, Astaphium, índica, qui périt? Ast. Amabo, hicín tu eras?
Din. Moléstusne súm? Ast. Nunc magís quam fuísti, 720
nam si quid nobis usust nobis molestus†
sed óbsecro, da mi óperam, ut narrem quaé volo.
Din. Nám quid est? núm mea réfert? Ast. Non mússito.
intús bolos quós dat! Din. Quíd? amator novos quíspiam?
Ast. Íntegrum et plénum adortást thensaurúm. Din. Quis est? 725
Ast. Éloquar, sed tú taceto. nóstin tu hunc Strabácem? Din. Quidni?
Ast. Sólus summam <núnc> habet hic ápud nos, nunc is est fúndus nobis.
animó bono male <rem> gerit. Din. Perit hercle, ego idem *
bona pérdidi, mala repperi, factus sum extimus a vobis.
Ast. Stúltus es, qui facta infecta facere verbis postules. 730
Thetis quoque etiam lamentando pausam fecit filio.
Din. Non ego nunc intro ad vos mittar? Ast. Quidum quam miles magis?
Din. Quia enim plus dedi. Ast. Plus enim es íntro missus, quom dabas:
sine vicissim qui dant [operam] ob illud quod dant operis utier.
litteras didicisti: quando scis, sine alios discere. 735
Din. Discant, dum mihi commentari liceat, ni oblitus siem.
Ast. Quid erit interea magistrae, dum tu commentabere?
volt [interim] illa itidem commentari. D. Quid? A. Rem accipere identidem.
Din. Dedi equidem hodie: <iussi> ei quinque argenti deferri minas,
praeterea una mína obsonatum. Ast. Idem istuc delatum scio. 740
de eo nunc bene sunt tua virtute. Din. Ei, meane [ut] inimici mei
bona istic caedent? mortuom hercle me quam ut id pátiar mavelim.
Ast. †Stultus quid est aperire. Din. Quid iam? Ast. Quia pol mavelim 746
mihi inimicos invidere, quam med inimicis meis; 743
nam invidere alii bene esse, tibi male esse, miseria est.
qui invident egent; illis quibus invidetur, i rem habent. 745
Din. Non <mei> licet obsoni me participem fieri? 747
Ast. Si volebas participari, auferres dimidium domum.
nám item ut Acherunti hic <apud nos> ratio accepti scribitur:
intro accipitur; quando acceptumst, non potest ferri foras. 750
bene vale. D. Resiste. A. Omitte. D. A, mitte intro. A. Ad te quidem.
Din. Immo istoc ad vos <volo> ire. Ast. Non potest, nimium petis.
Din. Experiri [sine]—Ast. Immo opperire. vis est experirier.
Din. Dic me adesse. Ast. Abi, occupatast. res itast, ne frustra sis.
D. Redin an non redis? A. Vocat me quae in me potest plus quam potes. 755
D. Vno verbo—A. Eloquere. D. Mittin me intro? A. Mendax es, abi.
unum aiebas, tria iam dixti verba, atque <ea> mendacia.—
Din. Abiit intro, exclusit. egon ut haec mihi patiar fieri?
iam hercle egó tibi, inlecebra, ludos faciam clamore in via,
quae adversum legem accepisti a plurimis pecuniam; 760
iam hercle apud nóvos omnis magistrátus faxo erit nomen tuom,
post id égo te manum iníciam quadrupuli, venefica,
suppostrix puerum. égo edepol iam tua probra aperibo omnia.
nihil me <prohibet,> perdidi omne quod fuit: fio impudens,
nec mi adeost tantillum pensi iam, quos capiam calceos. 765
sed quid ego hic clamo? quid si me iubeat intromittier?
conceptis me non facturum verbis iurem, si velit.
nugae sunt. si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet.
de nihilo nihil est irasci, quae te non flocci facit.
sed quid hoc ést? pro di immortales, Calliclem video senem, 770
meus qui adfinis fuit, ancillas duas constrictas ducere,
alteram tonstricem húius, alteram ancillam suam.
pertimui: postquam una cura cor meum movit modo,
timeo ne male facta antiqua mea sint inventa omnia.