| II.iii | |
| Diniarchvs Piscis ego credo, qui usque dum vivont lavant, | 322 |
| minus diú lavare quam haec lavat Phronesium. | |
| si proinde amentur, mulieres diu quam lavant, | |
| omnes amantes balneatores sient. | 325 |
| Ast. Non quis parumper durare opperirier? | |
| Din. Quin hercle lassus iam sum durando miser: | |
| mihi quoque prae lassitudine opus est <ut> lavem. | |
| sed obsecro hercle, Astaphium, <i> intro ac nuntia | |
| me adesse, ut properet suade, iam ut satis laverit. | 330 |
| A. Licet. D. Audin etiam? A. Quid vis? D. Di me perduint, | |
| qui te revocavi. non tibi dicebam 'i' modo? | |
| Ast. Quidnam revocabas? improbu's nihilique homo: | |
| tute tibi mille passum peperisti moram.— | |
| Din. Sed quid haec hic autem tam diu ante aedis stetit? | 335 |
| nescio quem praestolata est; credo, militem. | |
| illum student iam; quasi volturii triduo | |
| prius praédivinant, quo die esuri sient: | |
| illum inhiant omnes, illi est animus omnibus; | |
| me nemo magis respiciet, ubi is [est] huc venerit, | 340 |
| quasi abhinc ducentos annos fuerim mortuos. | |
| ut rem servare suave est! vae misero mihi, | |
| post factum flector, qui antepartum perdidi. | |
| verum nunc si qua mi obtigerit hereditas | |
| magna atque luculenta, nunc postquam scio | 345 |
| dulce atque amarum quid sit ex pecunia, | |
| ita ego íllam edepol servem itaque parce victitem, | |
| ut—nulla faxim cis dies paucos siet; | |
| ego istós, qui nunc me culpant, confutaverim. | |
| sed aestuosas sentio aperiri fores, | 350 |
| quae obsorbent quidquid venit intra pessulos. |