II.iv
Phronesivm Num tibi nam, amabo, ianua est mordax mea, 352
quo intro ire metuas, mea voluptas? Din. Ver vide,
ut tota floret, ut olet, ut nitide nitet.
Phron. Quid tam inficetu's, Lemno adveniens qui tuae 355
non des amicae, Diniarche, savium?
Din. Vah, vapulo hercle ego nunc, atque adeo male.
Phron. Quo te avortisti? Din. Salva sis, Phronesium.
Phron. Salve. hicine hodie cenas, salvos cum advenis?
Din. Promisi. Phron. Vbi cenabis? Din. Vbi tu iusseris. 360
Phron. Hic me lubente facies. Din. Edepol me magis.
nempe tú eris hodie mecum, mea Phronesium?
Phron. Velim, si fieri possit. Din. Cedo soleas mihi,
properate, auferte mensam. Phron. Amabo, sanun es?
Din. Non edepol bibere possum iam, ita animo malest. 365
Phron. Mane, aliquid fiet, né abi. Din. Ah, aspersisti aquam.
iam rediit animus. deme soleas, cedo bibam.
Phron. Idem es mecastor qui soles. sed dic mihi,
benene ambulatumst? Din. Huc quidem hercle ad te bene,
quia tui videndi copia est. Phron. Complectere. 370
Din. Lubens. heia, hoc est melle dulci dulcius.
hoc tuis fortunis, Iuppiter, praestant meae.
Phron. Dan savium? Din. Immo vel decem. Phron. Em istoc pauper es:
<semper> plus pollicere quam ego abs te postulo.
Din. Vtinam a principio reí item parsisses meae 375
ut nunc reparcis saviis. Phron. Si quid tibi
compendi facere possim, factum edepol velim.
Din. Iam lauta es? Phron. Iam pol mihi quidem atque oculis meis.
num tibi sordere videor? Din. Non pol mihi quidem;
verum tempestas, memini, quondam <etiam> fuit, 380
cum inter nos sordebamus alter de altero.
sed quid ego facinus audivi adveniens tuom,
quod tu hic me absente novi negoti gesseris?
Phron. Quid id est? Din. Primumdum, cum tu es aucta liberis
cumque bene provenisti salva, gaudeo. 385
Phron. Concedite hinc vos intro atque operite ostium.
tu nunc superstes solus sermoni meo es.
tibi mea consilia summa semper credidi.
equidem neque peperi puerum neque praegnas fui;
verum adsimulavi me esse praegnatem: haud nego. 390
Din. Quem propter, o mea vita? Phron. Propter militem
Babyloniensem, qui quasi uxorem sibi
me habebat anno, dum hic fuit. Din. Ego senseram.
sed quid istuc? cui rei te adsimulare retulit?
Phron. Vt esset aliquis laqueus et redimiculum, 395
reversionem ut ad me faceret denuo.
nunc huc remisit nuper ad me epistulam,
sese experturum quanti sese penderem:
si quod peperissem id <non> necarem ac tollerem,
bona sua med habiturum omnia [esse]. Din. Ausculto lubens. 400
quid denique agitis? Phron. Mater ancillas iubet,
quoniam iam decimus mensis adventat prope,
aliam aliorsum ire, praemandare et quaerere
puerum aut puellam, qui supponatur mihi.
quid multa verba faciam? tonstricem Suram 405
novisti nostram, quae mercedem sese habet?†
Din. Novi. Phron. Haec ut opera circumit, per familias,
puerum vestigat; clanculum ad me detulit,
datum sibi esse dixit. Din. O mercis malae.
eum núnc non illa peperit, quae peperit prior, 410
sed tu posterior. Phron. Ordine omnem rem tenes.
nunc ut praemisit nuntium miles mihi,
non multo post hic aderit. Din. Nunc tu te interim
quasi pro puerpera hic procuras? Phron. Quippini,
ubi sine labore res geri pulcre potest? 415
ad suom quemque aequom est quaestum ésse callidum.
Din. Quid me futurum est, quando miles venerit?
relictusne abs te vivam? Phron. Vbi illud quod volo
habebo ab illo, facile inveniam quo modo
divortium et discordiam inter nos parem: 420
post id ego [totum] tecum, mea voluptas, usque ero
assiduo. Din. Immo hercle vero accubuo mavelim.
Phron. [quin] Dis hodie sacruficare pro puero volo,
quinto die quod fieri oportet. Din. Censeo.
Phron. Non audes aliquid mihi dare munusculum? 425
Din. Lucrum hercle videor facere mi, voluptas mea,
ubi quippiam me poscis. Phron. At ego, ubi abstuli.
Din. Iam faxo hic aderit. servolum huc mittam meum.
Phron. Sic facito. Din. Quidquid attulerit, boni consulas.
Phron. Ecastor munus te curaturum scio, 430
ut cuius me nón paeniteat mittatur mihi.
Din. Num quippiam aliud me vis? Phron. Vt quando otium
tibi sit ad me revisas, <et> valeas.—Din. Vale.
pro di immortales, non amantis mulieris,
sed sociae únanimantis, fidentis fuit 435
officium facere quod modo haec fecit mihi,
suppositionem pueri quae mihi credidit,
germanae quod sorori non credit soror.
ostendit sese iam mihi medullitus:
scio mi ínfidelem numquam, dum vivat, fore. 440
egone illam ut non amem? egone illi ut non bene velim?
me potius non amabo quam huic desit amor.
ego istí non munus mittam? iam † modo ex hoc loco
iubebo ad istam quinque deferri minas,
praeterea obsonari <una> dumtaxat mina. 445
multo illi potius bene erit quae bene volt mihi,
quam mihi, qui mihimet omnia facio mala.—