II.vi
|
|
Stratophanes Ne expectetis, spectatores, meas pugnas dum praedicem:
|
482
|
manibus duella praedicare soleo, haud in sermonibus.
|
|
scio ego multos memoravisse milites mendacium:
|
|
et Homeronida et postilla mille memorari pote,
|
485
|
qui et convicti et condemnati falsis de pugnis sient.
|
|
non laudandust cui plus credit qui audit quam <ille> qui videt:
|
|
[non placet quem illi plus laudant qui audiunt, quam qui vident.]
|
|
pluris est oculatus testis unus quam auriti decem;
|
|
qui audiunt audita dicunt, qui vident plane sciunt.
|
490
|
non placet quem scurrae laudant, manipularis mussitant,
|
|
neque illi quorum lingua gladiorum aciem praestringit domi.
|
|
strenui nimio plus prosunt populo quam arguti et cati:
|
|
facile sibi facunditatem virtus argutam invenit,
|
|
sine virtute argutum civem mihi habeam pro praefica,
|
495
|
quae alios conlaudat, eapse sese vero non potest.
|
|
nunc ad amicam decimo mense post Athenas Atticas
|
|
viso, quam gravidam hic reliqui meo compressu, quid ea agat.
|
|
Phron. Vide quis loquitur tam propinque. Astaphivm Miles, mea Phronesium,
|
|
tibi adest Stratophanes. nunc tibi opust, aegram ut te adsimules. Ph. Tace.
|
500
|
cuí adhuc ego tam mala eram monetrix, me maleficio vinceres?
|
|
St. Peperit mulier, ut ego opinor. A. Vin adeam ad hominem? Ph. Volo.
|
|
S. Euge, Astaphium eccam it mi advorsum. A. Salve ecastor, Stratophanes.
|
|
[venire] salvom <te>—Strat. Scio. sed peperitne, ópsecro, Phronesium?
|
|
Ast. Peperit puerum nimium lepidum. Strat. Ehem, ecquid mei similest? Ast. Rogas?
|
505
|
quin ubí natust machaeram et clupeum poscebat sibi?
|
|
Strat. Meus est, scio iam de argumentis. Ast. Nimium tuí similest. Strat. Papae,
|
|
iam magnust? iamne iit ad legionem? ecquae spolia rettulit?
|
|
Ast. Heia, nudius quintus natus ille quidem est. Strat. Quid postea?
|
|
inter tot dies quidem hercle iam aliquid actum oportuit.
|
510
|
quid illi ex utero exitiost prius quam poterat ire in proelium?
|
|
Ast. Consequere atque illam saluta et gratulare illi. Strat. Sequor.
|
|
Phron. Vbi illa, óbsecro, est quae me hic reliquit, eapse abiit? ubist?
|
|
A. Adsum, adduco tibi exoptatum Stratophanem. Ph. Vbi is est, obsecro?
|
|
Strat. Mars peregre adveniens salutat Nerienem uxorem suam.
|
515
|
quom tu recte provenisti quomque es aucta liberis,
|
|
gratulor, quom mihi tibique magnum peperisti decus.
|
|
Phron. Salve, qui me interfecisti paene vita et lumine
|
|
quique mihi magni doloris per voluptatem tuam
|
|
condidisti in corpus, quo nunc etiam morbo misera sum.
|
520
|
Strat. Heia, haud ab re, mea voluptas, tibi istic obvenit labos:
|
|
filium peperisti, qui aedis spoliis opplebit tuas.
|
|
Phron. Multo ecastor magis oppletis tritici ópust granariis,
|
|
ne, ille prius quam spolia capiat, hic nos extinxit fames.
|
|
Strat. Habe bonum animum. Phron. Savium pete hinc sis. ah, nequeo caput
|
525
|
tollere, ita dolet itaque ego † medulo, neque etiam queo
|
|
pedibus mea sponte ambulare. Strat. Si hercle me ex medio mari
|
|
savium petere tuom iubeas, petere hau pigeat [me], mel meum.
|
|
id ita esse experta es: nunc experiere, mea Phronesium,
|
|
me te amare. adduxi ancillas tibi eccas ex Suria duas,
|
530
|
is te dono. adduce hoc tu istas. sed istae reginae domi
|
|
suae fuerunt ambae, earum patriam ego excidi manu.
|
|
his te dono. Phron. Paenitetne te quot ancillas alam,
|
|
quin examen super adducas, quae mihi comedint cibum?
|
|
St. Hoc quidem herclést ingratum donum. cedo tu mi istam purpuram.
|
535
|
mea voluptas, attuli eccam pallulam ex Phrygia tibi.
|
|
tene tibi. Phron. Hocine mi ob labores tantos tantillum dari?
|
|
Strat. Perii hercle <ego> miser. iam <mi> auro contra constat filius:
|
|
†etiam num mali pendit addit purpuram. ex Arabia tibi
|
|
attuli tus, Ponto amomum. tene tibi, voluptas mea.
|
540
|
Phron. Accipe hoc, <Astaphium,> abduce hasce hinc e conspectu Suras.
|
|
S. Ecquid amas me? Ph. Nihil ecastor, neque meres. S. Nilne huic sat est?
|
|
ne bonum verbum quidem unum dixit. viginti minis
|
|
venire illaec posse credo dona quae ei dono dedi.
|
|
vehementer nunc mi est irata, sentio atque intellego;
|
545
|
verum abibo. quid ais? nunc tu num nevis mé, voluptas mea,
|
|
quo vocatus sum ire ad cenam? mox huc cubitum venero.
|
|
quid taces? planissume edepol perii. sed quid illuc novi est?
|
|
quis <hic> homost, qui ducit pompam tantam? certumst quo ferant
|
|
observare. huic credo fertur. verum iam scibo magis.
|
550
|