| IV.iii | |
| illic hinc abiit, mihi rem summam credidit cibariam. | 901 |
| di immortales, iam ut ego collos praetruncabo tegoribus, | |
| quanta pernis pestis veniet, quanta labes larido, | |
| quanta sumini absumedo, quanta callo calamitas, | |
| quanta laniis lassitudo, quanta porcinariis. | 905 |
| nam si alia memorem, quae ad ventris victum conducunt, morast. | |
| nunc ibo, ut pro praefectura mea ius dicam larido, | |
| et quae pendent indemnatae pernae, eis auxilium ut feram.— |