| IV.iv | |
| Pver Diéspiter te dique, Ergasile, perdant et ventrem tuom, | 909 |
| parasítosque omnis, et qui posthac cenam parasitis dabit. | 910 |
| cladés calamitasque, intemperies módo in nostram advenit domum. | |
| quasi lúpus esuriens <ille> metui ne in me faceret impetum. | |
| ubi * * * impetum | 912a |
| nimisque hércle ego illum male formidabam, ita frendebat dentibus. | 913 |
| advéniens deturbavit totum cum carne carnarium: | |
| arrípuit gladium, praetruncavit tribus tegoribus glandia; | 915 |
| aulás calicesque omnes confregit, nisi quae modiales erant. | |
| cocum pércontabatur, possentne seriae fervescere. | |
| cellás refregit omnis intus reclusitque armarium. | |
| adsérvate istunc, sultis, servi. ego ibo, ut conveniam senem, | |
| dicam út sibi penum alium adornet, siquidem sese uti volet; | 920 |
| nam híc quidém, ut adornat, aut iam nihil est aut iam nihil erit.— |