| III.i | |
| Lysidamvs Núnc amici ánne inimici sís imago, Alcésime, | 515 |
| mihi sciam, nunc specimen specitur, nunc certamen cernitur. | |
| cur amem me castigare, id ponito ad compendium, | |
| 'cano capite' 'aetate aliena' eo addito ad compendium, | |
| 'cui sit uxor' id quoque illuc ponito ad compendium. | |
| Alcesimvs Miseriorem ego ex amore quam te vidi neminem. | 520 |
| Lys. Fac vacent aedes. Alc. Quin edepol servos, ancillas domo | |
| certum est omnis mittere ad te. Lys. Oh, nimium scite scitus es. | |
| sed facito dum merula † pervorsus quos cantat colas: | |
| cum cibo suo quique facito ut veniant, quasi eant Sutrium. | |
| Alc. Meminero. Lys. Em, nunc enim te demum nullum scitum scitiust. | 525 |
| cura, ego ad forum modo ibo: iam hic ero. Alc. Bene ambula. | |
| Lys. Fac habeant linguam tuae aedes. A. Quid ita? L. Cum veniam, vocent. | |
| Alc. Attatae, caedundus tú homo es: nimias delicias facis. | |
| Lys. Quid me amare refert, nisi sim doctus <ac> dicaculus? | |
| sed tu cave in quaesitione mihi sis.—Alc. Vsque adero domi.— | 530 |