| III.v | |
| Pardalisca Núlla sum, núlla sum, tóta, tota óccidi, | 621 |
| cor metu mortuomst, membra miserae tremunt, | |
| nescio unde auxili, praesidi, perfugi | |
| mi aut opis copiam comparem aut expetam: | |
| tanta factu modo mira miris modis | 625 |
| intus vidi, novam atque integram audaciam. | |
| cave tibi, Cleostrata, apscede ab ista, opsecro, | |
| né quid in té mali fáxit ira pércita. | |
| eripite isti gladium, quae suist impos animi. | |
| Lys. Nam quid est quod haec huc timida atque exanimata exsiluit foras? | 630 |
| Pardalisca. Par. Perii, unde meae usurpant aures sonitum? | |
| Lys. Respice modo ad me. Par. O ere mi—Lys. Quid tibi est? quid timida es? Par. Perii. | |
| Lys. Quid, periisti? Par. Perii, et tu periisti. L. A, perii? quid ita? | |
| Par. Vae tibi. L. Immo, vae tibi sit. P. Ne cadam, amabo, tene me. | |
| Lys. Quidquid est, eloquere mihi cito. Par. Contine pectus, | 635 |
| face véntum, amabo, pállio. Lys. Timeo hóc negoti quíd siet, | |
| nisi haéc meraclo se úspiam percússit flore Liberi. | 637-640 |
| Par. Óptine aurís, amabo. Lys. I ín malam a mé crucem, | 641 |
| péctus, aurís, caput téque di pérduint, | |
| nám nisi ex té scio, quídquid hoc ést, cito, hoc | |
| iám tibi istúc cerebrúm dispércutiam, éxcetra tu, | |
| ludibrio pessuma adhuc quae me habuisti. | 645 |
| Par. Ere mí—Lys. Quid vis mea me áncilla? Par. Nimiúm saevis. Lys. Numeró dicis. | |
| sed hóc quidquid ést eloquere, ín pauca cónfer: | |
| quid íntus tumúlti fuít? Par. Scibis, aúdi. | |
| malúm pessumúmque hic modo intus ápud nos | 649-650 |
| tua áncilla hoc pácto exordíri coépit, | 651 |
| quod haúd Atticám condecét disciplínam. | |
| Lys. Quid ést id? Par. Timór praepedít dicta línguae. | |
| Lys. Possúm scire ego ístuc ex té quid negótist? Par. Dicam. | |
| tua áncilla, quám tu tuó vilicó vis | 655 |
| dare úxorem, ea íntus—Lys. Quid íntus? quid ést? | |
| Par. Imitátur malárum malám disciplínam, | |
| viró quae suo ínterminetur: vitam— | |
| Lys. Quid érgo? Par. Ah—L. Quid ést? P. Interémere ait vélle vitam, | |
| gladium—Lys. Hém. Par. Gladium—Lys. Quid eúm gladium? | 660 |
| Par. Habet. Lys. Eí misero mihi, cúr eum habet? | |
| Par. Inséctatur ómnis domí per aedis, | |
| nec quémquam prope ád se sínit adire: | |
| ita ómnes sub árcis, sub léctis laténtes | |
| metú mussitánt. Lys. Occidi átque intérii. | 665 |
| quid ílli obiéctumst malí tam repénte? | |
| Par. Insánit. Lys. Sceléstissimum me esse crédo. | |
| Par. Immó si sciás dicta quaé dixit hódie— | |
| Lys. Istúc expetó scire. quíd dixit? Par. Aúdi. | |
| per ómnis deós et deás deierávit, | 670 |
| occísurum eum hác nocte quícum cubáret. | |
| Lys. Men óccidet? Par. Án quippiam ád te attinét? Lys. Vah. | |
| Par. Quid cúm ea negóti tibíst? L. Peccavi: | |
| illúc diceré, vilicúm, volébam. | |
| Par. Sciéns de via ín semitám degrédere. | 675 |
| Lys. Numquíd mihi minátur? Par. Tibi ínfesta solist | |
| plús quam cuiquam. L. Quam ob rem? P. Quia se dés uxorem Olýmpioni, | |
| neque se tuam nec se suam neque viri vitam sinere in | |
| crástinum protólli: id huc míssa sum tibi ut dícerem, | 679-680 |
| áb ea uti caveás tibi. Lys. Perii hércle egó miser. Par. Dígnus <es>. | 681 |
| Lys. Neque ést neque fuít me senéx quisquam amátor | |
| adaéque misér. Par. Ludo ego húnc facete; | 683-685 |
| nam quaé facta díxi omnia huíc falsa díxi: | 686 |
| era átque haec dolum éx proxumo húnc protulérunt, | |
| ego húnc missa súm ludere. Lys. Heús Pardalísca. | |
| Par. Quid ést? Lys. Est—P. Quid? L. Ést quod volo éxquirere éx te. | |
| Par. Moram óffers mihi. Lys. Át tu mihi óffers maerórem. | 690 |
| sed étiamne habét nunc Cásina gladium? | |
| Par. Habét, sed duós. Lys. Quid, duós? Par. Alteró te | |
| occísurum aít, alteró vilicum hódie. | |
| Lys. Occísissimús sum omniúm qui vivont. | |
| lorícam induám mi optumum ésse opinor. | 695 |
| quid úxor mea? nón adiit átque ademit? | |
| Par. Nemo aúdet prope áccedere. Lys. Éxoret. Par. Órat: | |
| negát ponere álio modo úllo profécto, | |
| nisí se sciát vilicó non datum íri. | |
| Lys. Atque íngratiís, quia non vólt, nubet hódie. | 700 |
| nam quór non ego íd perpetrém quod coépi, | |
| ut núbat mihi? íllud quidém volebam, | |
| nostró vilico. Par. Saepícule peccas. | |
| Lys. Timór praepedít verba. vérum, obsecró te, | |
| dic méd uxorem órare ut éxoret íllam, | 705 |
| gládium ut ponat ét redire me íntro ut liceat. Par. Núntiabo. | |
| L. Ét tu orato. P. Et ego órabo. L. At blande órato, ut solés. sed audin? | |
| si efféxis hoc, soleás tibi dabo, et ánulum in digitum aúreum et bona plúruma. | 708-709 |
| Par. Operám dabo. Lys. Face ut ímpetres. | 710 |
| Par. Eo núnciam, nisi quíppiam | |
| remoráre me. Lys. Abi et cúra. | |
| redit éccum tandem opsónatu meus ádiutor, pompám ducit. | 713-719 |