| II.i | |
| Cappadox Migrare certumst iam nunc e fano foras, | 216 |
| quando Aesculapi ita sentio sententiam, | |
| ut qui me nihili faciat nec salvom velit. | |
| valetudo decrescit, adcrescit labor; | |
| nam iam quasi zona liene cinctus ambulo, | 220 |
| geminos in ventre habere videor filios. | |
| nil metuo nisi ne medius disrumpar miser. | |
| Palinvrvs Si recte facias, Phaedrome, auscultes mihi | |
| atque istam exturbes ex animo aegritudinem. | |
| paves, parasitus quia non rediit Caria: | 225 |
| adferre argentum credo; nam si non ferat, | |
| tormento non retineri potuit ferreo, | |
| quin reciperet se huc esum ad praesepem suam. | |
| Ca. Quis hic est qui loquitur? Pa. Quoiam vocem ego audio? | |
| Capp. Estne hic Palinurus Phaedromi? Pal. Quis hic est homo | 230 |
| cum collativo ventre atque oculis herbeis? | |
| de forma novi, de colore non queo | |
| novisse. iam iam novi: leno est Cappadox. | |
| congrediar. Capp. Salve, Palinure. Pal. O scelerum caput, | |
| salveto. quid agis? Capp. Vivo. Pal. Nempe ut dignus es. | 235 |
| sed quid tibi est? Capp. Lien enecat, renes dolent, | |
| pulmones distrahuntur, cruciatur iecur, | |
| radices cordis pereunt, hirae omnes dolent. | |
| Pal. Tum te igitur morbus agitat hepatiarius. | |
| Capp. Facile est miserum inridere. Pal. Quin tu aliquot dies | 240 |
| perdura, dum intestina exputescunt tibi, | |
| nunc dum salsura sat bonast: si id feceris, | |
| venire poteris intestinis vilius. | |
| Capp. Lien díerectust. Pal. Ambula, id lieni optumumst. | |
| Capp. Aufér istaec, quaeso, atque hoc responde quod rogo. | 245 |
| potin cóniecturam facere, si narrem tibi | |
| hac nocte quod ego somniavi dormiens? | |
| Pal. Vah, solus hic homost qui sciat divinitus. | |
| quin coniectores a me consilium petunt: | |
| quod eis respondi, ea omnes stant sententia. | 250 |