| Idem mihi etiam paupertatem obprobrauit, acceptum | 18.1 |
| philosopho crimen et ultro profitendum. enim paupertas | |
| olim philosophiae uernacula est, frugi, sobria, paruo po- | |
| tens, aemula laudis, aduersum diuitias possessa, habitu | |
| secura, cultu simplex, consilio benesuada, neminem um- | 5 |
| quam superbia inflauit, neminem inpotentia deprauauit, | |
| neminem tyrannide efferauit, delicias uentris et inguinum | |
| neque uult ullas neque potest. quippe haec et alia flagitia | |
| diuitiarum alumni solent; maxima quaeque scelera si ex | |
| omni memoria hominum percenseas, nullum in illis pau- | 10 |
| perem reperies, ut contra haut temere inter inlustris uiros | |
| diuites comparent, sed quemcunque in aliqua laude mira- | |
| mur, eum paupertas ab incunabulis nutricata est. pau- | |
| pertas, inquam, prisca aput saecula omnium ciuitatium | |
| conditrix, omnium artium repertrix, omnium peccatorum | 15 |
| inops, omnis gloriae munifica, cunctis laudibus apud om- | |
| nis nationes perfuncta. eadem est enim paupertas apud | |
| Graecos in Aristide iusta, in Phocione benigna, in Epami- | |
| nonda strenua, in Socrate sapiens, in Homero diserta. | |
| eadem paupertas etiam populo Romano imperium a pri- | 20 |
| mordio fundauit, proque eo in <h>odiernum diis immortalibus | |
| simpulo et catino fictili sacrificat. quod si modo iudices | |
| de causa ista sederent C. Fabricius, Gn. Scipio, Manius | |
| Curius, quorum filiae ob paupertatem de publico dotibus | |
| donatae ad maritos ierunt portantes gloriam domesticam, | 25 |
| pecuniam publicam, si Publicola regum exactor et Agrippa | |
| populi reconciliator, quorum funus ob tenuis opes a populo | |
| Romano collatis <s>extantibus adornatum est, si Atilius Re- | |
| gulus, cuius agellus ob similem penuriam publica pecunia | |
| cultus est, si denique omnes illae ueteres prosapiae con- | 30 |
| sulares et censoriae et triumphales breui usura lucis ad | |
| iudicium istud remissae audirent, auderesne paupertatem | |
| philosopho exprobrare apud tot consules pauperes? an tibi | 19.1 |
| Claudius Maximus idoneus auditor uidetur ad irridendam | |
| paupertatem, quod ipse uberem et prolixam rem familiarem | |
| sortitus est? erras, Aemiliane, et longe huius animi frustra | |
| es, si eum ex fortunae indulgentia, non ex philosophiae | 5 |
| censura metiris, si uirum tam austerae sectae tamque | |
| diutinae militiae non putas amiciorem esse cohercitae me- | |
| diocritati quam delicatae opulentiae, fortunam uelut tuni- | |
| cam magis concinnam quam longam probare; quippe etiam | |
| ea si non gestetur et trahatur, nihil minus quam lacinia | 10 |
| praependens impedit et praecipitat. etenim <in> omnibus | |
| ad uitae munia utendis quicquid aptam moderationem | |
| supergreditur, [h]oneri potius quam usui exuberat. igitur et | |
| inmodicae diuitiae uelut ingentia et enormia guberna- | |
| cula facilius mergunt quam regunt, quod habent irritam | 15 |
| copiam, noxiam nimietatem. quin ex ipsis opulentioribus | |
| eos potissimum uideo laudari, qui nullo strepitu, modico | |
| cultu, dissimulatis facultatibus agunt et diuitias magnas | |
| administrant sine ostentatione, sine superbia, specie me- | |
| diocritatis pauperum similes. quod si etiam ditibus ad | 20 |
| argumentum modestiae quaeritur imago quaepiam et color | |
| paupertatis, cur eius pudeat tenuioris, qui eam non simu- | |
| lata<m>, sed uere fungimur? |