De eloquentia uero, si qua mihi fuisset, neque mirum 5.1
neque inuidiosum deberet uideri, si ab ineunte aeuo unis
studiis litterarum ex summis uiribus deditus omnibus aliis
spretis uoluptatibus ad hoc aeui haud sciam anne super
omnis homines impenso labore diuque noctuque cum de- 5
spectu et dispendio bonae valetudinis eam quaesissem.
sed nihil ab eloquentia metuant, quam ego, si quid om-
nino promoui, potius spero quam praesto. sane quidem,
si uerum est quod Statium Caecilium in suis poematibus
scripsisse dicunt, innocentiam eloquentiam esse, ego uero 10
profiteor ista ratione ac praefero me nemini omnium de
eloquentia concessurum. quis enim me hoc quidem pacto
eloquentior uiuat, quippe qui nihil unquam cogitaui quod
eloqui non auderem? eundem me aio facundissimum esse,
nam omne peccatum semper nefas habui; eundem diser- 15
tissimum, quod nullum meum factum uel dictum extet,
de quo di<s>serere publice non possim ita, ut iam de uor-
sibus di<s>sertabo quos a me factos quasi pudendos pro-
tulerunt, cum quidem me animaduertisti cum risu illis
suscensentem, quod eos absone et indocte pronuntiarent. 20