utra <cum>que harum uera sententia est 2.1
—nam hoc postea uidero—, tamen neque de luna
neque de sole quisquam Graecus aut barbarus facile
cunctauerit deos esse, nec modo istos, ut dixi,
uerum etiam quinque stellas, quae uulgo uagae ab 5
inperitis nuncupantur, quae tamen indeflexo et
certo et stato cursu meatus longe ordinatissimos
diuinis uicibus aeterno efficiunt. Varia quippe
curriculi sui specie, sed una semper et aequabili
pernicitate, tunc progressus, tunc uero regressus 10
mirabili uicissitudine adsimulant pro situ et flexu et
instituto circulorum, quos probe callet qui signo-
rum ortus et obitus conperit. In eodem uisibilium
deorum numero cetera quoque sidera, qui cum
Platone sentis, locato: 15
    Arcturum p<luuiasque> Hy<adas> g<eminosque> T<riones>
aliosque itidem radiantis deos, quibus caeli chorum
comptum et coronatum suda tempestate uisimus,
pictis noctibus seuera gratia, toruo decore, suspi-
cientes in hoc perfectissimo mundi, ut ait Ennius, 20
clipeo miris fulgoribus uariata caelamina.
  Est aliud deorum genus, quod natura uisibus
nostris denegauit, nec non tamen intellectu eos
rimabundi contemplamur, acie mentis acrius con-
templantes. Quorum in numero sunt illi duodecim 25
[numero] situ nominum in duo uersus ab Ennio
coartati:
    Iuno, Vesta, Minerua, Ceres, Diana, Venus, Mars,
    Mercurius, Iouis, Neptunus, Vulcanus, Apollo
ceterique id genus, quorum nomina quidem sunt 30
nostris auribus iam diu cognita, potentiae uero
animis coniectatae per uarias utilitates in uita
agenda animaduersas in iis rebus, quibus eorum sin-
guli curant.