| Non usque adeo—responderit enim Plato | 6.1 |
| pro sententia sua mea uoce—non usque adeo, | |
| inquit, seiunctos et alienatos a nobis deos praedico, | |
| ut ne uota quidem nostra ad illos arbitrer peruenire. | |
| Neque enim illos a cura rerum humanarum, sed | 5 |
| contrectatione sola remoui. Ceterum sunt quaedam | |
| diuinae mediae potestates inter summum aethera | |
| et infimas terras in isto intersitae aëris spatio, | |
| per quas et desideria nostra et merita ad eos com- | |
| meant. Hos Graeci nomine daemonas nuncupant, | 10 |
| inter <terricolas> caelicolasque uectores hinc | |
| precum inde donorum, qui ultro citro portant hinc | |
| petitiones inde suppetias ceu quidam utri[u]sque | |
| interpretes et salutigeri. Per hos eosdem, ut Plato | |
| in Symposio autumat, cuncta denuntiata et mago- | 15 |
| rum uaria miracula omnesque praesagiorum species | |
| reguntur. Eorum quippe de numero praediti curant | |
| singuli [eorum], proinde ut est cuique tributa | |
| prouincia, uel somniis conformandis uel extis | |
| fissiculandis uel praepetibus gubernandis uel osci- | 20 |
| nibus erudiendis uel uatibus inspirandis uel ful- | |
| minibus iaculandis uel nubibus coruscandis | |
| ceterisque adeo, per quae futura dinoscimus. Quae | |
| cuncta caelestium uoluntate et numine et auctori- | |
| tate, sed daemonum obsequio et opera et ministerio | 25 |
| fieri arbitrandum est. |