Restat, quod caput est sermonis huius, 24.1
ut super mundi rectore uerba faciamus. Indigens
quippe orationis huius uidebatur ratio, nisi de
mundo disputantes, etsi minus curiose, at quoquo
modo possemus * * * diceremus. De rectore quippe 5
omnium non, ut ait ille, silere melius est, sed uel
parum dicere. Vetus opinio est atque cogitationes
omnium hominum penitus insedit, deum [esse] ori-
ginis haberi auctorem deumque ipsum salutem esse
et perseuerantiam earum, quas effecerit, rerum. 10
Neque ulla res est tam praestantibus uiribus, quae
<eius> uiduata auxilio sui natura contenta sit.
Hanc opinionem uates secuti profiteri ausi sunt,
omnia Ioue plena esse, cuius praesentiam non iam
cogitatio sola, sed oculi et aures et sensibilis 15
substantia conprehendit. At haec conposita est
pot<estati, non autem mai>estati dei conueniens
oratio. Sospitator quidem ille <et> genitor est
omnium, qui ad conplendum mundum nati fac-
tique sunt; non tamen ut corporei laboris officio 20
orbem istum manibus suis instruxerit, sed qui
quadam infatigabili prouidentia et procul posita
cuncta contingit, et maximis interuallis disiuncta
conplectitur.